Ο Αλέξης Τσίπρας, ο άνθρωπος που υποσχέθηκε να φέρει την «ελπίδα» στη χώρα, κατέληξε να είναι ο πρωταγωνιστής ενός από τα πιο δραματικά κεφάλαια της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Από το πρώτο του “Όχι” που έγινε “Ναι” μέσα σε ένα δημοψήφισμα-παρωδία, μέχρι την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, ο Τσίπρας έβαλε την Ελλάδα σε μια καταιγίδα που πολλοί δεν έχουν ξεχάσει – και για πολύ καλό λόγο.
Αντί όμως να αποσυρθεί διακριτικά από τη δημόσια σφαίρα και να αναλογιστεί τα δεινά που προκάλεσε, ο πρώην πρωθυπουργός έχει βάλει μπρος τη δική του επιχείρηση rebranding.
Τσίπρας: Τα Ιδρύματα και οι Εκδηλώσεις
Ο Τσίπρας, όπως φαίνεται, δεν αρκέστηκε να αφήσει το στίγμα του στην πολιτική σκηνή. Όχι, τώρα ασχολείται με την ίδρυση “πολιτικών κέντρων” και τη διοργάνωση εκδηλώσεων. Τι είδους εκδηλώσεις; Αυτές που υποτίθεται ότι προάγουν τον “πολιτικό διάλογο” και την “προοδευτική σκέψη”.
Όσο και να προσπαθεί όμως να πείσει ότι αυτές οι πρωτοβουλίες αποτελούν ένα βήμα για την πρόοδο της χώρας, δεν μπορεί να ξεφύγει από το προφανές: όλα αυτά είναι μια προσπάθεια επανακατασκευής της εικόνας του. Τελικά, ο ίδιος που διέλυσε την ελπίδα χιλιάδων Ελλήνων, τώρα παρουσιάζεται ως ο ηγέτης που θέλει να εμπνεύσει την επόμενη γενιά.
Rebranding: Η νέα μόδα της πολιτικής απόσυρσης
Και εδώ φτάνουμε στην πραγματική ουσία του θέματος: το rebranding. Όταν οι πολιτικοί αποτυγχάνουν παταγωδώς, το πιο εύκολο είναι να αλλάξουν ταμπέλα, να φρεσκάρουν την εικόνα τους και να πουλήσουν πάλι στον λαό το ίδιο πακέτο, αλλά με διαφορετικό περιτύλιγμα.
Αυτό κάνει και ο Αλέξης Τσίπρας. Από τον “ριζοσπάστη αριστερό” ηγέτη που θα έσκιζε τα μνημόνια, τώρα προσπαθεί να παρουσιαστεί ως ένας προοδευτικός οραματιστής. Ο μόνος που έχει χάσει όμως την επαφή με την πραγματικότητα είναι ο ίδιος. Γιατί όσο κι αν προσπαθεί, ο ελληνικός λαός δεν ξεχνάει.
Τσίπρας: Ο καταστροφέας που επιμένει να μείνει στη σκηνή
Και τελικά, ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτής της παράστασης; Ένας πολιτικός που, αντί να πάει σπίτι του με την ησυχία του, επιμένει να παίζει τον ρόλο του αναμορφωτή. Εδώ έχουμε τον καταστροφέα της οικονομίας και της ελπίδας που, αντί να παραδεχτεί την αποτυχία του, προτιμά να ιδρύει “κέντρα” και να εμφανίζεται ως διανοούμενος των καιρών.
Σαν να μην έφτανε η ζημιά που προκάλεσε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, τώρα επανέρχεται για να προσπαθήσει να πείσει τον κόσμο ότι, κάπως μαγικά, η εικόνα του πρέπει να αλλάξει.
Αλλά δυστυχώς για εκείνον, ο κόσμος δεν ξεχνάει. Μπορεί να έχει αποσυρθεί από την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το φάντασμα των πράξεών του εξακολουθεί να πλανάται πάνω από τη χώρα. Και αν νομίζει ότι ένα ίδρυμα ή μερικές εκδηλώσεις θα σβήσουν τα σημάδια που άφησε πίσω του, τότε μάλλον έχει χάσει τελείως την αίσθηση της πραγματικότητας.
Και τώρα, τι;
Τώρα, θα περιμένουμε την επόμενη κίνηση του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος σίγουρα δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Αντί όμως να αφήσει χώρο για νέες πολιτικές δυνάμεις, νέες φωνές και ιδέες, επιμένει να κεντρίζει την προσοχή πάνω του. Ο καταστροφέας που θα έπρεπε να είχε πάει σπίτι του, επιμένει να μας υπενθυμίζει την παρουσία του.
Κι ενώ οι Έλληνες προσπαθούν να ξεπεράσουν τις πληγές της εποχής του, ο Τσίπρας συνεχίζει να θεωρεί ότι μπορεί να τους “σώσει” για άλλη μια φορά. Ίσως όμως το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει για όλους είναι αυτό που αρνείται: να αποσυρθεί με αξιοπρέπεια. Όσο συνεχίζει να επιμένει στη σκηνή, τόσο περισσότερο ενισχύει την εικόνα του ως του ανθρώπου που καταστρέφει, αντί να δημιουργεί.
