Ο Ελον Μασκ αιφνιδίασε ανακοινώνοντας την ίδρυση του «Κόμματος της Αμερικής» αλλά εξίσου μεγάλη αίσθηση προκάλεσε η αναφορά του στη περιβόητη Μάχη των Λεύκτρων.
Ο Μασκ δεν αναφέρθηκε τυχαία στο συγκεκριμένο γεγονός: Ως άλλος…Επαμεινώνδας θέλει να κατακρημνίσει τον άλλοτε στενό του σύμμαχο Ντόναλντ Τραμπ από την εξουσία, όπως κάποτε οι Θηβαίοι κατατρόπωσαν τους Σπαρτιάτες.
Τι έγινε στις 6 Ιουλίου του 371 π.Χ.: Η μέρα που τραντάχτηκε η πανίσχυρη Σπάρτη
Σπάρτη. Ένα όνομα φορτωμένο με ιστορικό κύρος και σκληρή αίγλη. Συνυφασμένη με πειθαρχία από ατσάλι, αμείλικτη στρατιωτική εκπαίδευση, αυστηρό τρόπο ζωής και απόλυτη αφοσίωση στο καθήκον, η Λακεδαίμονα υπήρξε μια από τις πλέον αδυσώπητες κοινωνίες που γνώρισε ποτέ η αρχαιότητα. Πρωταγωνίστησε στους Μηδικούς Πολέμους, αναδείχθηκε νικήτρια στον μακροχρόνιο Πελοποννησιακό Πόλεμο και καθόρισε όσο λίγες πόλεις-κράτη την πορεία της αρχαίας ελληνικής ιστορίας — μια πορεία που ακόμα μελετάται σε βάθος από ιστορικούς ανά τον κόσμο.
Ο Σπαρτιάτης οπλίτης έχει μείνει στην Ιστορία ως το απόλυτο σύμβολο στρατιωτικής ανδρείας. Η Σπάρτη τελειοποίησε την οπλιτική φάλαγγα —την κλασική πολεμική τακτική των αρχαίων Ελλήνων— και επένδυσε αποφασιστικά στην υπεροχή της στο πεδίο της μάχης, οικοδομώντας πάνω σε αυτήν την ηγεμονία της στον ελληνικό κόσμο.
Η μάχη των Λεύκτρων
Λένε ότι η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς- και επί της προκειμένης, αυτό φαίνεται πως ίσχυσε και με το παραπάνω για τον Θηβαίο διοικητή: Λίγο πριν αρχίσει η μάχη, ο Επαμεινώνδας, λόγω της ανησυχίας του περί λιποταξίας κάποιων Βοιωτών συμμάχων, διακήρυξε πως, όποιος δεν ήθελε να πολεμήσει, μπορούσε να φύγει για την πόλη του. Οι Θεσπιείς και άλλοι Βοιωτοί έσπευσαν να αποχωρήσουν, εγκαταλείποντας τις θέσεις τους, που ήταν πίσω και στα δεξιά της βοιωτικής παράταξης- ωστόσο όταν το είδε αυτό το συμμαχικό ιππικό των Σπαρτιατών και οι ψιλοί (ελαφρά οπλισμένο πεζικό) που βρίσκονταν απέναντι, επιτέθηκαν, με αποτέλεσμα οι αποχωρούντες να επιστρέψουν στις θέσεις τους στη βοιωτική παράταξη για να αμυνθούν (!). Παράλληλα, στο σπαρτιατικό στρατόπεδο υπήρξε ένταση, λόγω διαφωνιών μεταξύ των αξιωματικών που υποστήριζαν τον Κλεόμβροτο και αυτών που θεωρούσαν πως είχε «ύποπτες» προθέσεις, με αποτέλεσμα κάποιοι αξιωματικοί να φύγουν χωρίς εντολές.
Ενώ η σπαρτιατική παράταξη άρχιζε να κινείται, με τον Κλεόμβροτο να πάει προς τα δεξιά, επιδιώκοντας να πλαγιοκοπήσει τους Θηβαίους, το θηβαϊκό ιππικό εφόρμησε κατά του σπαρτιατικού, διαλύοντάς το, με τους Σπαρτιάτες ιππείς να υποχωρούν και να πέφτουν πάνω στη σπαρτιατική παράταξη, προκαλώντας σύγχυση και καθυστερώντας την κίνησή τους. Όσο συνέβαιναν αυτά, το νικηφόρο στην ιππομαχία θηβαϊκό ιππικό έφευγε προς αριστερά, ανοίγοντας το δρόμο για την ενισχυμένη αριστερή πτέρυγα των Θηβαίων, την αιχμή του δόρατος του Επαμεινώνδα, η οποία έφυγε γρήγορα προς τα εμπρός και έπεσε πάνω στη σπαρτιατική παράταξη- και συγκεκριμένα στην «καρδιά» της, εκεί που βρισκόταν ο Κλεόμβροτος με τους επίλεκτούς του.
Ο Επαμεινώνδας είχε επιτύχει ξεκάθαρη τοπική υπεροπλία, κάτι που αιώνες μετά στρατιωτικοί και θεωρητικοί του πολέμου θα ονόμαζαν «defeat in detail»: Το να φέρνεις ένα μεγάλο μέρος της δύναμής σου ενάντια σε ένα μικρό τμήμα της εχθρικής, συντρίβοντάς το. Όσο ικανοί στη μάχη και αν ήταν οι Σπαρτιάτες οπλίτες, το βάθος των 12 στοίχων της φάλαγγάς τους υστερούσε δραματικά απέναντι στον θηβαϊκό «οδοστρωτήρα» των 50 στοίχων, που είχε εφορμήσει εναντίον τους αφήνοντας πίσω το υπόλοιπο της βοιωτικής παράταξης, που προχωρούσε αργά προς την υπόλοιπη σπαρτιατική παράταξη, «αγκιστρώνοντάς» την (καθώς, εάν έσπευδε να βοηθήσει τον Κλεόμβροτο, θα πλαγιοκοπούνταν από τους προελαύνοντες Βοιωτούς συμμάχους) και καλύπτοντας αποτελεσματικά τους Θηβαίους.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν ακολούθησε σκληρή μάχη: Οι Σπαρτιάτες που βρίσκονται στο τέρμα δεξιό της παράταξης προσπάθησαν να ελιχθούν και να υπερφαλαγγίσουν τη θηβαϊκή φάλαγγα, χτυπώντας την στα αριστερά της- ωστόσο βρήκαν μπροστά τους τον επίλεκτο Ιερό Λόχο του Πελοπίδα, που αύξησε την πίεση στην εχθρική παράταξη από τα δεξιά. Οι Σπαρτιάτες τότε προσπάθησαν να σχηματίσουν ημισέληνο για να κυκλώσουν τους Θηβαίους, με τον Κλεόμβροτο και τους άνδρες του στο κέντρο, να δέχονται τρομακτική πίεση από τους πολύ περισσότερους Θηβαίους. Αν και άντεξαν για ένα διάστημα, η σπαρτιατική παράταξη έσπασε όταν ο Κλεόμβροτος τραυματίστηκε θανάσιμα, με τους άνδρες του να παίρνουν μαζί τους το σώμα του, για να μην πέσει στα χέρια των Θηβαίων. Πέρα από τον βασιλιά, στο σημείο της σύγκρουσης έπεσαν κάποιοι από τους πλέον επίλεκτους αξιωματικούς των Σπαρτιατών, όπως ο Δείνων, ο Σφοδρίας, ο Κλεώνυμος και άλλοι.
Η σπαρτιατική άμυνα κάμφθηκε, και η δεξιά πτέρυγα, έχοντας σπάσει, υποχώρησε προς το στρατόπεδο, συμπαρασύροντας και το υπόλοιπο της σπαρτιατικής και συμμαχικής παράταξης – τη στιγμή που οι Βοιωτοί σύμμαχοι των Θηβαίων, που πλησίαζαν βραδύτερα- σύμφωνα με το σχέδιο του Επαμεινώνδα- δεν είχαν πρακτικά εμπλακεί ακόμα.
Οι Σπαρτιάτες μετά την υποχώρησή τους ανασυντάχθηκαν και παρατάχθηκαν ξανά μπροστά στο στρατόπεδό τους. Ο Κλεόμβροτος ήταν νεκρός, και μεταξύ των αξιωματικών επικράτησε σύγχυση, καθώς κάποιοι ήθελαν αντεπίθεση- ωστόσο άλλοι, βλέποντας πως πολλοί Σπαρτιάτες είχαν σκοτωθεί, και ότι οι σύμμαχοί τους είχαν εγκαταλείψει τη μάχη και καταδιώκονταν από το βοιωτικό ιππικό, διαφωνούσαν. Εν τέλει υπερίσχυσε η δεύτερη άποψη, και απεστάλη κήρυκας που ζήτησε ανακωχή για να γίνει περισυλλογή των νεκρών. Οι Θηβαίοι δέχτηκαν, έστησαν τρόπαιο και παρέδωσαν τους νεκρούς. Η μάχη των Λεύκτρων είχε λήξει, και είχε ξεκάθαρο νικητή.
