Γράφει ο Κωνσταντίνος Καλόγηρος
Το μεγάλο στοίχημα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του είναι η αύξηση της αγοραστικής δύναμης του Έλληνα πολίτη και η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Η κυβέρνηση έχει κάνει ήδη αρκετές κινήσεις προς αυτό, όπως η αύξηση του κατώτατου μισθού, η επιδότηση ρεύματος κ.ά.
Δυστυχώς, ο πληθωρισμός των τελευταίων ετών, καθώς και η εκτόξευση των τιμών στις πρώτες ύλες, έχει κάνει να φαίνεται όλη αυτή η προσπάθεια αμελητέα. Δυστυχώς, έτσι είναι! Θαύματα δε γίνονται. Προσπάθειες έχουν γίνει, αλλά… το ταμείο είναι μείον! Όταν έχουν διπλασιαστεί σχεδόν οι τιμές παντού την τελευταία πενταετία και οι μισθοί έχουν αυξηθεί μόνο κατά 15-20%, υπάρχει πρόβλημα. Και μάλιστα, σοβαρό!
Φυσικά, από την άλλη, οι περισσότερες επιχειρήσεις βρίσκονται σε οριακό επίπεδο, οπότε οι συνεχείς αυξήσεις του μισθολογικού τους κόστους θα τις οδηγήσουν σε αρνητικά αποτελέσματα και στο κλείσιμο… Σταυρόλεξο για γερούς λύτες, λοιπόν!
Η παγκόσμια οικονομία δε βοηθάει· μην ξεχνάμε ότι έχουμε δύο εν ενεργεία πολέμους. Πόλεμοι που δε ξέρουμε πώς θα εξελιχθούν! Αποτέλεσμα αυτών των πολέμων είναι η εκτόξευση των πρώτων υλών σε δυσθεώρητα ύψη, με φυσικό αποτέλεσμα να συμπαρασύρουν και τις τιμές ανοδικά!
Μην ξεχνάμε από τι προέρχεται η χώρα: από μια τεράστια οικονομική-δημοσιονομική κρίση και από μια πανδημία. Η χώρα μας βίωσε μια τεράστια κρίση χρέους από το 2010 και μετά. Έφτασε στο παρά ένα από την έξοδο από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Φανταστείτε τον Covid-19 εκτός Ευρωζώνης! Ο κόσμος βίωσε μια βίαιη αλλαγή, τόσο στον τρόπο ζωής όσο και στο βιοτικό του επίπεδο.
Δυστυχώς, διαχειριστής της μεγαλύτερης κρίσης χρέους της χώρας στάθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου. Το αποτέλεσμα; Η μεγαλύτερη απώλεια εισοδήματος και ποιότητας ζωής του πληθυσμού που έχει καταγραφεί ποτέ σε χώρα σε καιρό ειρήνης!
Φωτεινή ανάσα αποτέλεσε το διάστημα διακυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά. Χωρίς αυτή, τώρα λογικά θα μας έστελναν ανθρωπιστική βοήθεια από το εξωτερικό!
Ο δείκτης μέσων ετήσιων μισθών στην Ελλάδα σε σταθερές τιμές – Financial Times
Οι Έλληνες είναι οι δεύτεροι φτωχότεροι πολίτες στην ΕΕ – Eurostat για τους Financial Times
Η διακυβέρνηση Σαμαρά σταμάτησε «βιαίως» από τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ λόγω της διαδικασίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο κύριος Τσίπρας και το επιτελείο του, ίσως λόγω αμάθειας ή υπερβολικής αυτοπεποίθησης από τις πετυχημένες καταλήψεις του σχολικού συγκροτήματος της Γκράβας, πήγαν στις Βρυξέλλες για μια διαπραγμάτευση χολιγουντιανών καταστάσεων.
Το αποτέλεσμα; Χειρότερο και από τις διαπραγματεύσεις του κυρίου Παπανδρέου νωρίτερα. Ο κύριος Παπανδρέου, με το iPad του – μια καινοτομία που «εισήγαγε» στην ελληνική κοινωνία – και ο Τσίπρας, με το επιτελείο του, με φακέλους που είχαν ξεχαστεί στην Ελλάδα! Όπως και να έχει, η «σφαλιάρα» για την Ελλάδα ως κράτος αλλά και ως κοινωνία ήταν χειρότερη από κροσέ του Mike Tyson.
Ακολούθησε το κλείσιμο των τραπεζών, απειλές για αποκλεισμό του ελλαδικού χώρου από το παγκόσμιο στερέωμα και άλλα παρόμοια. Ο κόσμος εκείνη τη στιγμή κατάλαβε τι είχε συμβεί: ένα ανεπανόρθωτο κακό. Οι τράπεζες έκλεισαν και η Ελλάδα, ουσιαστικά, χρεοκόπησε. Έχασε πρεστίζ και διαπραγματευτική φερεγγυότητα απέναντι στους εταίρους της.
Η πορεία χρέους και οι πολιτικές αποφάσεις, όπως φαίνεται και σε αντίστοιχα διαγράμματα, επηρέασαν άμεσα το βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας και την αγοραστική δύναμη του Έλληνα πολίτη. Το βαρέλι, δυστυχώς, δεν έχει πάτο. Κάθε πέρσι και καλύτερα… και επίσημα πια, είμαστε η δεύτερη πιο φτωχή χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτό είναι το τελικό οικονομικό αποτέλεσμα πολλών ετών – όχι αποτέλεσμα ενός μήνα ή ενός έτους. Η αντίστοιχη προσπάθεια για αναστροφή θα πρέπει να είναι επίσης πολυετής. Χρειάζεται υπομονή και τον σωστό άνθρωπο στο τιμόνι της χώρας.
Γιατί στην ερώτηση «πόσο χειρότερα μπορούν να πάνε τα πράγματα;» η απάντηση είναι ότι πάντοτε μπορούν και χειρότερα! Έχουμε πρόσφατες μνήμες από τέτοιες καταστάσεις…
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, λοιπόν, έχει μπροστά του το μεγαλύτερο στοίχημα – μέχρι το επόμενο – της διακυβέρνησής του. Να αντιστρέψει αυτή την οικονομική εικόνα και να επαναφέρει την αγοραστική δύναμη του Έλληνα σε επίπεδα αξιοπρεπούς διαβίωσης. Η πρόκληση είναι τεράστια, αλλά ο κόσμος τον πίστεψε και του έδωσε το 41%.
Αν θα τα καταφέρει; Θα το μάθουμε σύντομα…