Από 40 κύματα έχει περάσει διαχρονικά αυτό που όλοι μαζί ονομάζουμε Ευρωπαϊκή Ένωση. Η μακρά περίοδος ειρήνης στην Ευρώπη, συνοδεύτηκε από τεράστια ελλείμματα στις χώρες, αναρίθμητες σπατάλες, χωρίς πρόβλεψη για το μέλλον, χωρίς μέριμνα. Η εξοικείωση των προτέρων υπερασπιστών του λαού με το χαβιάρι και το Σαρντονέ, έφερε βαριά και βαθιά προβλήματα στην Ευρώπη. Ο κόσμος αντιμετώπιζε κάθε μέρα και κάτι χειρότερο, τη στιγμή που οι ιθύνοντες, ή θα έπιναν καφέ στο Καρτιέ Λατέν, ή θα έπιναν το κρασάκι τους με την ποικιλία τυριών τους στην περιοχή των Βρυξελλών.
Η ανετοιμότητα των Ευρωπαίων να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες, φάνηκε και από την κρίση χρέους και τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε πανευρωπαϊκά. Η Γερμανία μόνη της κι από εκεί και πέρα η Σοσιαλιστική Ευρώπη, έρμαιο των ορέξεων των «ισχυρών» Γερμανών της Κεντροδεξιάς Άγκελα Μέρκελ, η οποία δεν ενέδωσε σε τίποτα Σοσιαλιστικό καθ’ όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησής της. Κι αυτό φάνηκε περίτρανα μετά την απομάκρυνσή της από την Καγκελαρία, την οποία ανέλαβε ο Σοσιαλιστής Όλαφ Σολτς και τα έκανε πανηγυρικά μαντάρα.
Ο Σοσιαλισμός σήμερα κείται μακράν. Κι όμως μπροστά στην «κακιά» ακροδεξιά, κάποιοι πίστεψαν ότι πρέπει να τον αναστήσουν. Κι όταν στις ισχυρότερες χώρες της Ένωσης, Γερμανία και Γαλλία, επικρατεί Σοσιαλισμός, τα πράγματα είναι σκούρα. Στον σύμμαχο δε της Ευρώπης (που είναι πολύ πιθανό να επιστρέψει στην Ένωση), τη Μεγάλη Βρετανία, είναι αποδεδειγμένο ιστορικά ότι ο Σοσιαλισμός, όχι μόνο δεν έκανε καλό, αλλά πρακτικά δημιούργησε τεράστια προβλήματα τόσο στο εσωτερικό, όσο και στην Ευρώπη ευρύτερα.
Κακά τα ψέματα, τα φθαρμένα υλικά του Κέντρου και της Κεντροδεξιάς στην Ευρώπη, έφεραν την αντίδραση στους πολίτες, οι οποίοι εστράφησαν στην άκρα Δεξιά αλλά και στην Αριστερά και τον Σοσιαλισμό. Κανείς δεν μπορούσε να ακούσει ούτε τη Μέρκελ, ούτε τον Σούνακ, ούτε τον Μακρόν. Παρά ταύτα όμως, εκείνοι δεν πρόσεξαν να μη φτάσουν σε αυτό το σημείο και δεν προσπάθησαν αφού έφτασαν, να αποτρέψουν τη σημερινή κατάσταση. Το μόνο τους μέλημα ήταν να δαιμονοποιήσουν τις εθνικοπατριωτικές (όπως αυτοχαρακτηρίζονται) δυνάμεις και να προσπαθήσουν να τις βγάλουν από το επίκεντρο, δίνοντάς τους όμως έτσι τη δύναμη να θέσουν ισχυρή παρακαταθήκη για το μέλλον.AfD, Φάρατζ και Λεπέν, ισχυροποιήθηκαν πολύ και αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, αργά ή γρήγορα θα πάρουν το τιμόνι της χώρας τους ο καθένας. Και τότε δεν θα μπορεί να αλλάξει κάτι. Ούτε θα μπορεί κάποιο σύστημα να τους δαιμονοποιήσει, γιατί και οι ίδιοι θα έλθουν σε κάποιους συμβιβασμούς ώστε να μπορέσουν να ενεργοποιήσουν κάποιες άλλες πολιτικές τους.
Η πρώην Σοσιαλιστική Ευρώπη, πάνω που προσπάθησε να ισορροπήσει, δέχεται ξανά την επίθεση από το φάντασμα του Σοσιαλισμού, σε συνεργασία με το άλλο φάντασμα, της ακροδεξιάς. Τα δύο άκρα είναι πάντα επικίνδυνα εξίσου. Και έχουμε δει στην πράξη τι θα πει Σοσιαλισμός.
-
Ανεπάρκεια της Ευρώπης στα βασικά, τα οποία αντί να τα παράγει, τα παραγγέλνει (ενέργεια)
-
Ανοιχτά διάπλατα τα σύνορα για πάσης φύσεως μετανάστες (νόμιμους και παράνομους)
-
Έρμαια τα κράτη σε πολυθνικές και ΜΚΟ, που τάσσονται τάχα υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εξυπηρετούν στον απόλυτο βαθμό τη Woke Agenda προς ίδιον και μόνον όφελος
Οι ευθύνες της Κεντροδεξιάς για τη Σοσιαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση
Κι η Κεντροδεξιά όμως έχει τεράστιες ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί αντί να υπηρετήσει την Κεντροδεξιά της ιδεολογία και φιλοσοφία και να βάλει φρένο στον παραλογισμό και την ασυδοσία, εξυπηρέτησε σε μεγάλο βαθμό τα πιστεύω του Σοσιαλισμού και έδωσε στον κόσμο τη βαθιά πεποίθηση, ότι κανένα πρόβλημα δεν λύνεται με ημίμετρα ή με ιμιτασιόν κόμματα και ιδεολογίες. Κι έτσι κατάφερε η Κεντροδεξιά στην Ευρώπη, να γίνει σήμερα κάτι πιο πολύ σαν ουτοπική ιδέα παρά μια υπαρκτή και σοβαρή πρόταση διακυβέρνησης, χωριζώμενη σε Σοσιαλιστές και Ακροδεξιούς. Και τα αποτελέσματα τα είδαμε στις 3 μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης, Γερμανία, Γαλλία και Βρετανία.
Στην Ελλάδα ωστόσο, επειδή γνωρίσαμε σε μεγάλο βαθμό τι θα πει αριστερά σοβιετικού μάλιστα τύπου, ενώ παράλληλα η αυθεντική ακροδεξιά της Χρυσής Αυγής ήταν πιο πολύ εγκληματική οργάνωση παρά εναλλακτική πρόταση για διακυβέρνηση, η Κεντροδεξιά επιβίωσε. Αλλά επιβίωσε και χάρη στον Σαμαρά και τον Μητσοτάκη που την κράτησαν όρθια σε πολύ δύσκολες περιόδους για τη χώρα και την ίδια την ιδεολογία, που πήραν δύσκολες και συγκεκριμένες αποφάσεις, σε χαλεπούς καιρούς, δείχνοντας εν τοις πράγμασιν τη διαφορά ανάμεσα στον λαϊκισμό και την ευθύνη.
Σήμερα ωστόσο, η ελληνική Κεντροδεξιά που είναι αναμφισβήτητα η πιο δυνατή Κεντροδεξιά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να αναλογιστεί, να ανασκουμπωθεί και να θυμηθεί τι ακριβώς είναι αυτό που τη διακρίνει, τόσο από τον Σοσιαλισμό, όσο και από την άκρα Δεξιά και να το υπηρετήσει μέχρι τέλους. Αν μεταλλαχθεί σε κάτι από τα δύο, θα έχει την ίδια κατάληξη που είχε και η Κεντροδεξιά στις μεγάλες δυνάμεις.
Τέλος η φοβικότητα, τέλος η παλάντζα, τέλος η προσπάθεια να εκφραστεί κάτι άλλο πέρα από αυτό που είναι πραγματικά η Κεντροδεξιά. Και το μήνυμα είναι τόσο προς τους φιλοσοσιασλιστές, όσο και προς τους φιλοακροδεξιούς. Αν και εφόσον θέλουμε να έχουμε μια ήρεμη μετάβαση στην επόμενη ημέρα της χώρας μας.
Αλλιώς, η παράνοια 2015-2019, είναι πάντα εκεί κι έτοιμη να μας υποδεχθεί, όπως κάνει αυτές τις ημέρες στις μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης…
