«Λάβρος» κατά επωνύμων και τρολ του Στέφανου Κασσελάκη που κάνουν περιφρονητικά λόγο για 3% εμφανίζεται ο Θανάσης Καρτερός, σε άρθρο του στην «Αυγή της Κυριακής». Όπως αναφέρει, αυτό το 3% που «μέσα σε διωγμούς και δυσκολίες, κράτησε αναμμένο το φαναράκι της σύγχρονης και μαχόμενης Αριστεράς» το «ελεεινολογούν ξαφνικά διάφοροι σώγαμπροι».
«Φαντάζονται ότι είναι κάτι γεροντάκια που, στηριγμένα στη βακτηρία του Μαρξ και στις μνήμες του ΕΑΤ-ΕΣΑ, δεν μπορούν και δεν θέλουν να καταλάβουν ότι έχουν αλλάξει οι καιροί. Πού να δουν οι τυφλωμένοι από τη λάμψη του εαυτού τους και το lifestyle ότι αυτό που αποκαλούν περιφρονητικά “3%” είναι κάτι πολύ παραπάνω, όχι μόνο σε ποσοστά, αλλά σε συνοχή, ιδέες, αξίες, συλλογική γνώση, επίγνωση, αποφασιστικότητα», προσθέτει ο Θανάσης Καρτερός.
«Θέλουν μια αναμέτρηση με όσους και όσα συκοφαντούν ως “3%”; Του πλούτου της αφοσίωσης, της πολιτικής, της πράξης με τον πλούτο σκέτο; Της φιγούρας των νεόκοπων με τον μόχθο των στρατοκόπων; Κακό του κεφαλιού τους αν επιμείνουν. Γιατί θα διαπιστώσουν πόσο μακριά είναι από την πραγματικότητα της Αριστεράς» συνεχίζει την κριτική του ο αρθρογράφος. Για να καταλήξει πως «δεν είναι η πρώτη φορά που οι πρόθυμοι “τελειώνουν” την ανυπάκουη Αριστερά των ιδεών, της συλλογικότητας και της πράξης. Κοντός ψαλμός, κύριοι σύντροφοι. Αλληλούια…»
Το άρθρο του Θανάση Καρτερού
Όλο το άρθρο του Θανάση Καρτερού με τίτλο «Το “3%” και οι αλαζόνες σώγαμπροι του ΣΥΡΙΖΑ» έχει ως εξής:
Να εξηγήσεις τι εστί το «3%» που εκσφενδονίζουν επί δικαίους και αδίκους επώνυμοι και τρολ του Στέφανου Κασσελάκη, πώς αυτό το «3%», μέσα σε διωγμούς και δυσκολίες, κράτησε αναμμένο το φαναράκι της σύγχρονης και μαχόμενης Αριστεράς, ποιο είναι το DNA του, που ελεεινολογούν ξαφνικά διάφοροι σώγαμπροι, πώς και γιατί σ’ αυτό το «3%» απόθεσε ο ελληνικός λαός τις ελπίδες του για έξοδο από την κατάσταση πολιορκίας και πώς έγινε πλειοψηφία και τα κατάφερε με την κοινωνία της απόγνωσης απέναντι σε τρόικες, κουαρτέτα, τραπεζίτες, εξωνημένους, διαπλεκόμενους, Σόιμπλε και «Γερούν, γερά!» δεν έχει νόημα. Δεν είναι θέμα γνώσης, είναι θέμα επίγνωσης. Άφες αυτοίς…
Φαντάζονται ότι είναι κάτι γεροντάκια που, στηριγμένα στη βακτηρία του Μαρξ και στις μνήμες του ΕΑΤ-ΕΣΑ, δεν μπορούν και δεν θέλουν να καταλάβουν ότι έχουν αλλάξει οι καιροί. Πού να δουν οι τυφλωμένοι από τη λάμψη του εαυτού τους και το lifestyle ότι αυτό που αποκαλούν περιφρονητικά «3%» είναι κάτι πολύ παραπάνω, όχι μόνο σε ποσοστά, αλλά σε συνοχή, ιδέες, αξίες, συλλογική γνώση, επίγνωση, αποφασιστικότητα. Εμμονή στην Αριστερά που καλείται να αλλάξει και όχι να διαχειριστεί. Επιμονή, επιμονή, επιμονή, που και άλλοι πριν από αυτούς λοιδόρησαν, αλλά και φοβήθηκαν όταν είδαν τι μπορεί να πετύχει, βάζοντας μπρος τον κινητήρα της κοινωνίας.
Θέλουν μια αναμέτρηση με όσους και όσα συκοφαντούν ως «3%»; Του πλούτου της αφοσίωσης, της πολιτικής, της πράξης με τον πλούτο σκέτο; Της φιγούρας των νεόκοπων με τον μόχθο των στρατοκόπων; Κακό του κεφαλιού τους αν επιμείνουν. Γιατί θα διαπιστώσουν πόσο μακριά είναι από την πραγματικότητα της Αριστεράς. Εκεί έξω, τραυματίες, προβληματισμένοι, πικραμένοι, βρίσκονται χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, που στηρίζουν την ουσία και όχι την εικόνα. Τις πολιτικές και όχι τις μωροφιλοδοξίες. Κι αλίμονο στους επηρμένους, αν αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας σπάσει τον κλοιό της αγωνίας. Και προσέλθει στις κάλπες. Που θα προσέλθει!
Τον ΣΥΡΙΖΑ της μάχης, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, των Πρεσπών, του Τσίπρα, των νέων που τους έλεγαν αλήτες, των κυβερνήσεων που έβγαλαν τη χώρα από τον βάλτο, αυτό λέτε «3%»; Το κόμμα που χρηματοδότες και χρηματιζόμενοι, διαπλεκόμενοι και διαπλέκοντες, Μητσοτάκηδες και φασίστες θέλουν να εξαφανίσουν έχετε βάλει κι εσείς στόχο; Το κόμμα που ο εσμός της εξαγοράς έχει επικηρύξει εσείς θέλετε να το αποτελειώσετε -προς όφελος τίνος άραγε;- με βέλη για πραξικοπήματα, εκτροπές, νομενκλατούρες, κουκούλες και μαύρα; Να τελειώσετε τη δουλειά που ο παράκλητός σας άρχισε, τραυματίζοντάς το ιδεολογικά, πολιτικά, αισθητικά, οικονομικά;
Καλώς, αλλά μην το θεωρείτε πεδίο βολής φτηνό. Αφύλακτο. Ας μαζέψουν οι ληξίαρχοι τις μακάβριες γνωματεύσεις τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι πρόθυμοι «τελειώνουν» την ανυπάκουη Αριστερά των ιδεών, της συλλογικότητας και της πράξης. Κοντός ψαλμός, κύριοι σύντροφοι. Αλληλούια…