Το νέο άλμπουμ της Taylor Swift, «The Life of a Showgirl», έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ κάνοντας πάταγο από την ημέρα που κυκλοφόρησε. Το 12ο της άλμπουμ μέσα σε μία μόνο εβδομάδα, σύμφωνα με το Billboard, πούλησε 4,002 εκατομμύρια αντίτυπα τις επτά ημέρες μεταξύ 3 και 9 Οκτωβρίου.
Αυτό το νούμερο, που συνδυάζει τα νούμερα πωλήσεων και streaming, αντιπροσωπεύει ρεκόρ για ένα άλμπουμ στη σύγχρονη ιστορία, σπάζοντας ττην πρωτιά που είχε θέσει η Adele πριν από 10 χρόνια, όταν το «25» της πούλησε 3,482 εκατομμύρια αντίτυπα την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του.
Τα 12 τραγούδια του «Showgirl» συγκέντρωσαν συνολικά 681 εκατομμύρια streams, σύμφωνα με το Billboard — η τέταρτη εβδομάδα με τα περισσότερα streaming όλων των εποχών, πίσω από το « The Tortured Poets Department » της Swift και τα «Scorpion» και «Certified Lover Boy» του Drake.
Το ίδιο μεγάλη επιτυχία έχουν κάνει και τα βίντεο κλιπ των κομματιών από το άλμπουμ. Στο τραγούδι της «The Fate of Ophelia», το μουσικό βίντεο ξεκινάει με την αναπαράσταση του πίνακα «Ophelia» από την ίδια, τον οποίο δημιούργησαν οι Βίλχεμ και Χάιζερ του 1900 και εκτίθεται στο μουσείο Hessische Landesmuseum στη Γερμανία.
Το Σαββατοκύριακο, χιλιάδες θαυμαστές της Taylor Swift, ανέβασαν τον αριθμό επισκεπτών του μουσείου, καθώς θέλησαν να δουν την πραγματική εκδοχή του πίνακα με τον οποίο ανοίγει το μουσικό βίντεο για το τραγούδι, που έχει προβληθεί πάνω από 65 εκατομμύρια φορές στο Youtube.
Η ιστορία του πίνακα
Η «Οφηλία» του Φρίντριχ Βίλχελμ, Τέοντορ Χάιζερ, είναι μια στοιχειωτική απεικόνιση εμπνευσμένη από τον τραγικό χαρακτήρα του Σαίξπηρ από τον Άμλετ. Αυτός ο πίνακας αποτυπώνει τη στιγμή που η Οφηλία υποκύπτει στη θλίψη και την τρέλα της, ξαπλωμένη σε ένα ήρεμο, ανθισμένο ρυάκι, λίγο πριν τον πρόωρο θάνατό της. Η απεικόνιση του Χάιζερ ευθυγραμμίζεται με τη ρομαντική γοητεία της Οφηλίας ως σύμβολο αθωότητας που κατακλύζεται από θλίψη και απελπισία, ένα μοτίβο που εξερευνήθηκε από διάφορους καλλιτέχνες σε όλη την ιστορία.
Η σύνθεση του Heyser δίνει έμφαση στην ηρεμία του νερού και στην γαλήνια έκφραση της Οφηλίας, δημιουργώντας μια έντονη αντίθεση μεταξύ ομορφιάς και θανάτου. Τα λουλούδια που αιωρούνται γύρω της είναι εμβληματικά της φευγαλέας ζωής της, ενώ το σκοτεινό, φυσικό περιβάλλον υποδηλώνει την απομόνωση και την εγκατάλειψή της. Η σκηνή αναφέρεται επίσης διακριτικά στην ενασχόληση της ρομαντικής εποχής με τη δύναμη της φύσης να αντανακλά το ανθρώπινο συναίσθημα, χρησιμοποιώντας το νερό ως καθρέφτη της αναταραχής της και ως τόπο τελικής ανάπαυσης.
