Του Χαράλαμπου Β Κατσιβαρδά
Είναι πρόδηλον, ότι εις τον πολιτικό βίον, κατισχύει ένα διάχυτο πνεύμα δημοκοπίας και ασύδοτης δημαγωγίας, ιδίως εκ της αντιπολιτεύσεως, καθότι ανάγει οιοδήποτε σχέδιο νόμου, σε πεδίο, ευτελούς ενίοτε, διελκυστίνδας κομματικής αντιπαραθέσεως, άνευ ουσιαστικής αναλύσεως επί της εκάστοτε σχεδίου νόμου.
Η δογματική άρνηση και η εκ πεποιθήσεως καθολική και σφοδρή αντίδραση κατά των πάντων ,καίτοι εξυπηρετείται το κοινωνικό, το εθνικό και εν γένει το δημόσιο συμφέρον, αποδεικνύει ότι η αντιπολίτευση, επί τη πράξει, ουδέποτε ενδιαφέρθηκε δια το κοινό καλό, απλώς διατηρεί μία σταθερή άρνηση συναίνεσης ή υπερψήφισης, ακριβώς επειδή εισέτι και ένα θετικό σχέδιο λογίζεται ως απορριπτέον άνευ ετέρου τινός, ουχί λόγω περιεχομένου και ουσίας αλλά λόγω ότι προωθείται εκ της κυβερνήσεως.
Η σοβούσα αυτή κομματική παθογένεια, δημιουργεί μια εκφυλιστική και σηψαιμική πραγματικότητα, η οποία υποσκάπτει διαχρονικώς και εκ βάθρων τα θεμέλια της Δημοκρατίας μου καθότι η ετυμηγορία του Ελληνικού λαού, αλλοιούται , διότι τα ίδια τα κόμματα παρασιωπούν την αλήθεια.
Ενιαχού, κάποια κόμματα, αυτά ιδίως τα οποία αποστερούνται καθ’ ολοκληρίαν, το ιδεολογικό υπόβαθρο αναφοράς, ή ομνύουν πίστη εις το πάλαι ποτέ Σιδηρούν Παραπέτασμα, ή καθίστανται νοσταλγοί μίας παλαιομαρξιστικής μονολιθικής θεωρήσεως, άνευ ουδενός πρακτικού αντικρίσματος.
Εν τοιαύτη περιπτώσει, η ιδεολοηψία του εκάστοτε κόμματος συνιστά το ελατήριο, δυνάμει του οποίου δρουν κατά αυτόν τον τρόπο, εναντιούμενοι εις ο,τιδήποτε, μολονότι καθίσταται εξ αντικειμένου ορθόν, λόγω ότι δεν προσιδιάζει με τις ιδικές τους προσκρούστειες λογικές.
Άρα η πολιτική σήμερον, συντελείται και παράγεται με στερεότυπα εκφραστικά κλισέ, με συνθήματα γηπεδικής νοοτροπίας, διαμορφούμενη, προεχόντως και κυρίως δια μέσου των Μέσων Μαζικής Ενημερώσεως και των λοιπών παραφυάδων αυτών, ήτοι των μέσων κοινωνικής δικτυώσεως.
Εκ των ως άνω συνάγεται αιτιωδώς ότι η πολιτική συνιστά μία σχετική έννοια, καθότι ο στόχος ορισμένων κομμάτων, καθίσταται αμιγώς, η επικοινωνία, άνευ ουδενός στοιχειώδους υποβάθρου και η ανατροφοδότηση ενός ανούσιου φαύλου κύκλου ρητορικών διατυπώσεων επί τω τέλει, να διατηρήσουν ενεργή την επαφή με τοους ψηφοφοφόρους, τους οποίους τα ίδια τα κόμματα βούλονται να τα διατηρούν ως μία μάζα, έναν όχλο, με εξασφαλισμένη την ψήφο τους, αντιμετωπίζοντάς τους ως μία διανοητικώς λοβοτομημένη μάζα, με εξαρθρωμένα κριτική σκέψη, και βοσκηματώδη αντίληψη.
Εν άλλοις λόγοις, η ουσιαστική νομοθέτηση δια την αντιπολίτευση έχει κομματικό πρόσημο, εξ ού και όλα ερμηνεύονται υπό το ιδεολογικό πλέγμα, μολονότι προσκρούει εις την αντικειμενική πραγματικότητα, καίτοι, καθίσταται παντελώς παρωχημένο και αναχρονιστικό.
Η Ελλάδα δια να εξελιχθεί, επιβάλλεται το εκάστοτε κόμμα να ανανήπτει την κοινή γνώμη και ουχί να την ποδηγετεί ή να προπαγανδίζει ασύστολα και ανενδοίαστα, εξ ού και το κριτήριο διοικήσεως δεν πρέπει να είναι ο πολιτικός αμρολασιμός, ο κομματικός δογματισμός, αλλά εις τον αντίποδα, ο αμείλικτος ρεαλισμός ο οποιός κατατείνει, προς την εξυπηρέτηση του κοινού συμφέροντος, άνευ αποκλεισμών.
Η δολοφονία δε, του Κέρκ εις τις Η.Π.Α, ανέδειξε, παγκοσμίως τα ψήγματα του νέο-ολοκληρωτισμού, δηλαδή της ποινικοποιήσεως του φρονήματος και της απαγγελίας του στίγματος του εγκληματία σκέψεως, ως εκ τούτου, δηλαδή ο κόσμος, ουδόλως αλλάζει, απλώς ορισμένοι, επιδιώκουν να βρουν διέξοδο, κατασκευάζοντας μία νέα μορφή ιδεοληψίας, μίας αρτιφανής θρησκεία δόγματος, δια να επιβάλλουν παντί προσφόρω τρόπω, τις προκρούστεις ιδεοληψίες της.
Εν κατακλείδι, η κατάσταση βαίνει ολοταχώς και βαθμηδόν, προς μία προιούσα, αντιδημοκρατική διολίσθηση, όπου οι ιδεολήπτες, οι κατέχοντες τις αγκυλώσεις του αλαθήτου, οι σταυροφόροι του ανθρωπισμού και της κίβδηλης αλληλεγγύης, νομιμοποιούν την δολοφονία, οιουδήποτε αντιφρονούντα, δίκην δικαιοσύνης και καθάρσεως από την διαφορετική άποψη, μολονότι όμως υποκριτικά διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους υπέρ της δημοκρατίας, της ελευθερίας εκφοράς λόγου και της συμπεριλήψεως.
Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω και Στ.Ε
Ανεξάρτητος Βουλευτής
