Κάθε χρόνο το Πάσχα, από όταν ήμασταν μικροί και η ιδιωτική τηλεόραση έκανε τα πρώτα της βήματα, θυμόμαστε τον εαυτό μας να καθόμαστε στον καναπέ του σπιτιού μας, συνήθως κρατώντας ένα μεγάλο κομμάτι τσουρέκι, και να παρακολουθούμε τις ίδιες ταινίες.
Επικών διαστάσεων, με διάρκεια τις δυόμιση ώρες και πάνω, οι πασχαλιάτικες ταινίες που παρακολουθούμε εδώ και δεκαετίες στην τηλεόραση είναι συνήθως παραγωγές εποχής που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στο σινεμά και που, τις περισσότερες φορές, δεν έχουν καμία σχέση με το ίδιο το Πάσχα, καθώς στερούνται θρησκευτικού περιεχομένου. Παρότι τις έχουμε παρακολουθήσει πάρα πολλές φορές, αν τις πετύχουμε στο ζάπινγκ μπορεί και να τις χαζέψουμε ή, ακόμα κι αν για κάποιο λόγο δεν προβληθούν στην τηλεόραση, ενδέχεται μόνοι μας να τις αναζητήσουμε σε κάποια πλατφόρμα streaming, για να μπούμε ξανά στο πνεύμα της γιορτής, όπως παλιά. Ακολουθούν πέντε ταινίες που προβάλλονται κάθε Πάσχα και μάς δίνουν τη δυνατότητα να γνωρίσουμε καλύτερα τη χρυσή εποχή του αμερικανικού κινηματογράφου.
Κλεοπάτρα
Μπεν-Χουρ
Ο Ιούδας Μπεν-Χουρ ήταν ένας πλούσιος έμπορος που ζούσε στην Ιουδαία την εποχή που γεννήθηκε ο Ιησούς. Εξαιτίας της κακής του τύχης κι επειδή ήταν αντίθετος με το καθεστώς των Ρωμαίων στην περιοχή, κατέληξε σκλάβος και έζησε πολλές περιπέτειες μέχρι να επιστρέψει στον τόπο του. Ο Charlton Heston κέρδισε το βραβείο Όσκαρ Α’ Καλύτερου Ανδρικού Ρόλου χάρη στην ερμηνεία του στην ταινία του 1959 που συνολικά απέσπασε 11 Βραβεία Όσκαρ. Η ταινία διαρκεί 212 λεπτά και το επιμύθιό της έχει κάποια σχέση με το Πάσχα, σε αντίθεση με τις περισσότερες ταινίες εποχής που διαδραματίζονται την εποχή ακμής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
To βιβλίο του συγγραφέα Boris Pasternak που έγινε ταινία από τον David Lean ήταν για χρόνια απαγορευμένο στη Σοβιετική Ένωση, εξαιτίας των νοημάτων του και, βέβαια, της μεγάλης δημοφιλίας που απέκτησε στον δυτικό κόσμο χάρη στην ταινία που το ανέδειξε. Ο Omar Sharif υποδύεται τον Δρ. Γιούρι Ζιβάγκο, έναν γιατρό που θα βρει τον έρωτα στα μάτια της Julie Christie, με φόντο τη Ρωσική Επανάσταση του 1917. Φυσικά τα γυρίσματα δεν μπορούσαν να γίνουν στη Ρωσία κι έτσι ο παραγωγός Carlo Ponti (και σύζυγος της Sophia Loren) επέλεξε ως χώρα γυρισμάτων την Ισπανία. Η ταινία, που διαρκεί 200 λεπτά, κέρδισε μόλις 5 βραβεία Όσκαρ, καθώς είχε την ατυχία να συναγωνίζεται την Μελωδία της Ευτυχίας.
Ανθισμένες Μανόλιες
Πηγή: maireclaire.gr
