του Χαράλαμπου Κατσιβαρδά
Η Ορθόδοξη παράδοση αποτελεί, την ζωτική ικμάδα του Ελληνισμού, η οποία μεταλαμπαδεύεται από άκρου εις άκρον εις τον μείζονα Οικουμενικό Ελληνισμό και ουδόλως εξαντλείται εν τα στενά όρια, του ασφυκτικού Ελλαδικού Κράτους με ό,τι τούτο συνεπάγεται δια τον Ελληνισμό εν γένει απανταχού εις τον κόσμο.
Περαιτέρω καθίσταται ιδιαίτατα σημαντικό να τονίσουμε, ότι είμεθα η μοναδική χώρα παγκοσμίως, όπου η συμβολή του Κλήρου και η πνευματική παρακαταθήκη έχουν συμβάλλει τα μέγιστα αφενός εις την διατήρηση του Ελληνικού Πολιτισμού και εξ ετέρου εις την ίδρυση του Ελλαδικού Κράτους, τόσο ουσιαστικά με την ενεργό συμμετοχή εις την Εθνική Παλιγγενεσία όσο και πνευματικά με την γαλούχηση των νέων γενεών με τα διαχρονικά Ελληνοχριστιανικά νάματα.
Εις επίρρωσιν λοιπών των ανωτέρων αδιάσειστων στοιχείων, η Συνταγματική μας Ιστορία αλλά και η εξέλιξη δόμησης του Ελλαδικού Κράτους αρχήθεν εκ των πρώτων κιόλας Εθνοσυνελεύσεων η ζώσα Οθρόδοξη παράδοση δέσποζε, τοσούτον εις των πρωμετοπίδα του Συντάγματος όσον και και εις εις Συνταγματικές διατάξεις.
Εν άλλοις λόγοις, τόσο «θρησκευτικά» αλλά και Ιστορικά, η Ορθοδοξία συμπλέκεται αρρήκτως και συνυφαίνεται αξεδιαλύτως με τους ηρωικούς αγώνες του Ιερού έθνους της Ελλάδας και μόλα ταύτα, ο Έλληνας αποκηρύττει την Ορθοδοξία και απεμπολεί οιαδήποτε μορφή αναφοράς προς αυτήν υπολαμβάνοντας την Εκκλησία ως έναν συντηρητικό νάρθηκα. Ένιοι κιόλας, ιδεολογικοποιούν την Εκκλησία και την εντάσσουν εις το διχαστικό δίπολο Δεξιάς Αριστεράς ή στις «αιρετικές» παρωχημένες δογματικές αντιλήψεις, Διαφωτιστές-Μεσαιωνιστές,.
Ως εκ τούτου πέραν της ιδεολογικής δήθεν αντιπαραθέσεως η οποία εξικνείται των καταστατικών αρχών ιδρύσεως του Ελλαδικού Κράτους, με κριτήρια την Πίστη του Κυρίου μας του Θεού την Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία, η Ορθοδοξία πλήττεται και βάλλεται λυσσωδώς εξ ορισμένων εν σκότει ευρισκομένων κύκλων. Απορίας άξιον είναι εάν τούτο συμβαίνει εις άλα κράτη, δηλαδή, μολονότι η Εκκλησία διαδραμάτισε καταλυτικής σημασίας ρόλο εις την ίδρυση του Κράτους να λοιδορείται και να πολεμιέται με σφοδρότητα.
Είναι λοιπόν πρόδηλον, ότι παρά ταύτα, αγνοούμε το Αγιολόγιον, τις ημερομηνίες, παμμεγίστων αγωνισαμένων υπέρ της Πίστεως Αγίων μας, ή σημαντικές ημερομηνίες, Αγίων παρά το γεγονός ότι φέρομαι το Όνομά τους και εορτάζουμε απλώς επιδερμικά και εθιμοτυπικά. Εις τα σχολεία δεν διδάσκονται οι βίοι των Αγίων μας, το πνευματικό υπόβαθρο της Ζώσης Ορθοδόξου Παραδόσεως, ούτως ώστε να καταστούμε συνειδητοί Έλληνες Ορθόδοξοι εις το Θρήσκευμα, με αποτέλεσμα, ο Ελληνισμός, να φυλλορροεί και να αυτοκαταστρεφόμεθα, άγοντας την Πατρίδα μας προς τον όλεθρο ήτοι προς τον αδηφάγο Εθνομηδενισμό της επελαυνούσης Νέας Τάξης πραγμάτων και την πολυφέρνου εγκαθιδρυθησομένης παγκοσμιοποιήσεως, η οποία κατακρημνίζει τις εθνικές ταυτότητας και την δαψιλή ιστορία του έθνους μας.
Είμεθα ίσως παγκοσμίως η μοναδική χώρα, όπου καθυβρίζουμε και βλαφημούμε τα θεία, μία αξιοκατάκριτη και απολίτιστη συνήθεια η οποία έχει ήδη καλλιεργηθεί εκ μέρους του Τούρκων ως προς ημάς, κατά την διάρκεια της ζοφερή περιόδου της Οθωμανικής δουλείας. Το Γένος κατόρθωσε χάριν της Ορθοδοξίας να ορθοποδήσει και να αναγεννηθεί εκ της κόνεός του πνευματικά και ουσιαστικά, πλην όμως, η σύγχρονη δήθεν Ελλάδα, λοιδορεί τον κλήρο επιδιώκοντας να παραχαράξει την αλήθεια των ιστορικών γεγονότων.
Είναι εν τοις πράγμασι επαίσχυντο, Έλληνας και δη Χριστιανός Ορθόδοξος να μην γνωρίζει την παράδοση του, τι εστίν επί παραδείγματι, το Άγιον Πάσχα, την Ανάσταση, την εβδομάδα της Διακαινησίμου καθώς, και την εορτή της Μεσοπεντηκοστής, ενόψει της αναλήψεως του Κύριου Ημών Ιησού Χριστού, προ της μεγάλης ωσαύτως εορτής της ελεύσεως του Αγίου Πνεύματος.
Εν κατακλείδι βούλομαι ίνα πω, πώς ο Ελληνισμός έχει ακραίως αλλοτριωθεί, πιθηκίζει νοσηρά δυτικότροπα πρότυπα, πνεύοντας τα λοίσθια με αποτέλεσμα να διέρχεται άμεσα, κρίση και να επιδιώκει να συντηρηθεί εις την ζωή, δοθέντος ότι πέραν από την οικονομική καταβαράθρωση του, ένεκεν και συνεπεία, δέκα επτά (17) συναπτών ετών, οικονομικής κρίσεως, πλέον εκών άκων, πνέει τα λοίσθια προς πάσα κατεύθυνση, η μοναδική δε οδός πραγματικής σωτηρίας και ανανήψεως, είναι εκ των ών ούκ άνευ, η πίστη και αφοσίωση εις τον Τριαδικό Θεό, μόνον έτσι θα διαφωτισθεί και θα κατηχηθεί, ο σύγχρονος Νεοέλληνας, προς την ορθή κατεύθυνση εξαναστάσεως του από τον λήθαργο της ψευδώνυμου και χυδαίου προοδευτισμού.
Χαράλαμπος β Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω και του Σ.τ.Ε
Ανεξάρτητος Βουλευτής
