Η πολιτική σκηνή της χώρας μας δε σταματά να προσφέρει τραγικωμικά σενάρια, και οι τελευταίες εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν ακόμα μία απόδειξη. Η επίμονη «αγανάκτηση» ορισμένων στελεχών για την «αλλοίωση» της λαϊκής ετυμηγορίας εξαιτίας των αποχωρήσεων βουλευτών, αγγίζει τα όρια του θεάτρου του παραλόγου. Φυσικά, δεν έδειξαν την ίδια ευαισθησία όταν οι ίδιοι υπονόμευαν τον νικητή των εσωκομματικών εκλογών, Στέφανο Κασσελάκη, πριν καλά-καλά προλάβει να αναλάβει τα ηνία.
Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Από τη μία, έχουμε την αποχώρηση των Τζάκρη και Πούλου, γεγονός που στέρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ τη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Αντί να δουν την κατάσταση ως συνέπεια της δικής τους εσωκομματικής διάλυσης και της τοξικής ατμόσφαιρας που οι ίδιοι δημιούργησαν, επιλέγουν να καταγγείλουν «συνωμοσίες» και «παρεμβάσεις» που τάχα αλλοιώνουν την ψήφο του λαού. Από την άλλη, όταν το ίδιο το κόμμα λειτουργεί ως όχημα υπονόμευσης της δημοκρατικής διαδικασίας που ανέδειξε τον Κασσελάκη, κανείς δεν φαίνεται να ενοχλείται.
Η νίκη του Στέφανου Κασσελάκη στις εσωκομματικές εκλογές αποτέλεσε ξεκάθαρη έκφραση της βάσης του κόμματος, της ίδιας βάσης που έκρινε ότι ήρθε η ώρα για ριζική αλλαγή. Ωστόσο, το κατεστημένο του ΣΥΡΙΖΑ, που βλέπει με τρόμο την απώλεια του ελέγχου, δεν δίστασε να ξεκινήσει ένα ανηλεές σαμποτάζ. Η επιλογή της πλειοψηφίας των μελών του κόμματος δεν φαίνεται να είχε την ίδια αξία με το θεατρικό δράμα που εκτυλίσσεται τις τελευταίες μέρες.
Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: το πρόβλημα δεν είναι η «αλλοίωση» της λαϊκής ψήφου. Το πρόβλημα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει την πολιτική του ταυτότητα και, μαζί με αυτήν, τη συνοχή του. Η υποκρισία είναι εμφανής: από τη μία καταγγέλλουν την «κατάρρευση της δημοκρατίας», από την άλλη, αγνοούν επιδεικτικά τη δημοκρατική εντολή που έφερε έναν νέο ηγέτη στο προσκήνιο.
Η προσπάθεια να εμφανιστούν ως θύματα εξωτερικών δυνάμεων και «αόρατων χεριών» δεν πείθει κανέναν. Το μόνο που αποδεικνύεται είναι η βαθιά κρίση ταυτότητας και στρατηγικής που αντιμετωπίζει το κόμμα. Οι ίδιοι οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να μην αντιλαμβάνονται πως η κατάρρευσή τους δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου μεγάλου σχεδίου, αλλά της ίδιας τους της αποτυχίας να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις των καιρών και της κοινωνίας.
Αντί να απολογούνται για τα δικά τους λάθη, αντί να αναλάβουν την ευθύνη για την εσωτερική διάλυση, προτιμούν να κατηγορούν το «σύστημα». Το αφήγημα της αλλοίωσης της ψήφου είναι τόσο γελοίο, που καταντάει κωμικό. Οι πολίτες το έχουν ήδη καταλάβει, και το αποτέλεσμα της τελευταίας κάλπης δεν αφήνει καμία αμφιβολία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να ψάχνει εξιλαστήρια θύματα, καλό θα ήταν να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη. Αν συνεχίσει έτσι, το μέλλον του διαγράφεται μάλλον σκοτεινό – όχι εξαιτίας κάποιων «σκοτεινών δυνάμεων», αλλά λόγω της δικής του ανικανότητας να διαχειριστεί τη νέα πραγματικότητα. Και όσο για την «αλλοίωση»; Μάλλον είναι ο καθρέφτης της ίδιας του της υποκρισίας.
Το κόμμα του Στέφανου Κασσελάκη έχει τη δυναμική να πετάξει τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός Βουλής στις επόμενες εκλογές, καθώς συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά που του επιτρέπουν να αναδειχθεί σε νέο πόλο της κεντροαριστεράς. Η χαρισματική προσωπικότητα του Κασσελάκη, η οποία ήδη κινητοποίησε χιλιάδες πολίτες στις εσωκομματικές εκλογές, φαίνεται να έχει ισχυρή απήχηση σε ψηφοφόρους που ζητούν ανανέωση και ρήξη με το παλαιό κατεστημένο. Το νέο κόμμα θα κεφαλαιοποιήσει την έντονη δυσαρέσκεια προς την τρέχουσα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία θεωρείται αδύναμη και ανίκανη να διαχειριστεί τις εσωτερικές συγκρούσεις και την πολιτική στρατηγική. Η εικόνα ενός ενωμένου, σύγχρονου και δυναμικού φορέα με κεντρικό πρόσωπο τον Κασσελάκη έχει τη δυναμική να συσπειρώσει ένα ευρύ φάσμα ψηφοφόρων που επιζητούν προοδευτικές αλλαγές, αποδυναμώνοντας πλήρως τον ΣΥΡΙΖΑ.
Από την άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να παραμείνει εγκλωβισμένος σε εσωκομματικές έριδες και αναχρονιστικές στρατηγικές, κάτι που θα τον καταστήσει αδύναμο στις εκλογές. Η αποσύνθεση της εκλογικής του βάσης, λόγω της στροφής ψηφοφόρων και στελεχών προς το κόμμα Κασσελάκη, και η πιθανή απώλεια κρίσιμων ποσοστών μπορεί να τον οδηγήσουν κάτω από το εκλογικό όριο του 3%. Αντίθετα, ο Στέφανος Κασσελάκης, με την οργανωμένη εκστρατεία του, την καινοτόμο πολιτική του πλατφόρμα και τη θετική του παρουσία στα μέσα, θα καταφέρει να εισέλθει πανηγυρικά στη Βουλή ως το ανερχόμενο πρόσωπο της ελληνικής κεντροαριστεράς. Η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ και η άνοδος του Κασσελάκη θα αποτελέσουν έναν καταλυτικό ανασχηματισμό του πολιτικού σκηνικού, με τον Στέφανο να αναδεικνύεται ως πρωταγωνιστής.
