Το πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, τον Νοέμβριο του 2024, επισφράγισε μια βαθιά αλλαγή στο κόμμα, μακριά από τις δημοκρατικές διαδικασίες και τη φωνή της βάσης που ανέδειξε τον Στέφανο Κασσελάκη ως ηγέτη. Αντί για ενότητα και στήριξη του εκλεγμένου προέδρου, είδαμε να κορυφώνεται η υπονόμευσή του από τα κεντρικά στελέχη, τα οποία επέλεξαν να παρακάμψουν τη λαϊκή βούληση, επιβεβαιώνοντας τον χαρακτήρα τους ως δύναμης ελέγχου και περιορισμού οποιασδήποτε ριζοσπαστικής ανανέωσης.
Η βάση του κόμματος είχε επενδύσει στον Στέφανο Κασσελάκη, βλέποντας στο πρόσωπό του μια νέα ελπίδα, έναν νέο τρόπο σκέψης που θα μπορούσε να φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ ξανά στο προσκήνιο ως προοδευτική, λαϊκή δύναμη. Παρά ταύτα, το συνέδριο αυτό λειτούργησε σαν μια «δικτατορία» του παλιού κατεστημένου εντός του ΣΥΡΙΖΑ, περιορίζοντας και, τελικά, ακυρώνοντας τη φωνή της βάσης.
Η απόφαση των ιστορικών στελεχών να θέσουν φραγμούς στις αλλαγές που επαγγέλθηκε ο Κασσελάκης αποδεικνύει την απροθυμία του ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει σε μια βαθύτερη ανανέωση. Αυτή η αντίσταση ενάντια στον εκλεγμένο ηγέτη δεν είναι απλώς έλλειψη εμπιστοσύνης – αποτελεί παραβίαση των ίδιων των δημοκρατικών αρχών που ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυριζόταν ότι προασπίζεται. Η επιλογή αυτή θα έχει μοιραίες συνέπειες για το κόμμα. Η αδυναμία να προσαρμοστεί στις ανάγκες της κοινωνίας και να αφουγκραστεί τις φωνές της βάσης του φανερώνει ένα κόμμα που έχει χάσει την επαφή του με τον κόσμο, που προτιμά να διατηρεί τα παραδοσιακά κέντρα εξουσίας αντί να εκσυγχρονίζεται.
Όλα δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε μια πορεία πολιτικής αποδυνάμωσης και εξαφάνισης. Εάν συνεχίσει στην ίδια πορεία, η έξοδος από τη Βουλή μοιάζει σχεδόν αναπόφευκτη. Σε μια εποχή που η κοινωνία ζητά φρέσκιες ιδέες και δυναμική ηγεσία, το κόμμα μοιάζει προσκολλημένο σε ξεπερασμένα σχήματα και πρόσωπα, αντί να επενδύει σε νέες δυνάμεις και νέες πολιτικές. Η συντηρητική επιλογή των βασικών στελεχών να περιορίσουν τον Κασσελάκη και να υπονομεύσουν τη δυναμική του δείχνει ένα κόμμα σε αποσύνθεση, ανίκανο να προσαρμοστεί στις ανάγκες των καιρών.
Από την άλλη πλευρά, ο Στέφανος Κασσελάκης φαίνεται αποφασισμένος να προχωρήσει μπροστά, ιδρύοντας το δικό του κόμμα, το οποίο, σύμφωνα με τους αναλυτές, έχει σοβαρές πιθανότητες να εξασφαλίσει μια θέση στη Βουλή στις επόμενες εκλογές. Ο ίδιος έχει πλέον απελευθερωθεί από τους περιορισμούς του ΣΥΡΙΖΑ και είναι ελεύθερος να εκπροσωπήσει τη βάση που τον ανέδειξε, να ενσαρκώσει το όραμά του και να φέρει κάτι νέο στην πολιτική σκηνή της χώρας. Εάν επιτύχει, θα καταδείξει πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε μια τεράστια ευκαιρία να μετασχηματιστεί και να κερδίσει το λαϊκό αίσθημα.
Σε τελική ανάλυση, το τέλος που φαίνεται να πλησιάζει για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ακριβώς αυτό που του αξίζει. Αδυνατώντας να αναγνωρίσει την ανάγκη αλλαγής και να στηρίξει τον εκλεγμένο ηγέτη του, το κόμμα βαδίζει προς μια περιθωριοποίηση, έχοντας πλέον απομακρυνθεί από τη βάση του και τις αρχές που το δημιούργησαν. Εάν συνεχίσει έτσι, θα είναι δύσκολο να βρει ξανά τη στήριξη του κόσμου, καθώς θα έχει χάσει την ευκαιρία να εκπροσωπήσει τα αληθινά αιτήματα της κοινωνίας και να ανταποκριθεί στα σύγχρονα πολιτικά δεδομένα. Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να βαδίζει προς το τέλος του – ένα τέλος που του αξίζει, αφού προτίμησε την εσωστρέφεια από την ανανέωση και την δημοκρατία.
