Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου δήλωσε σήμερα στον Αμερικανό Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν ότι είναι απαραίτητο να «αποτραπεί οποιαδήποτε τρομοκρατική δραστηριότητα» από τη Συρία εναντίον του Ισραήλ, μετά την ανατροπή του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ. Ο Νετανιάχου τόνισε «τη ζωτική ανάγκη να βοηθηθούν οι μειονότητες στη Συρία και να αποτραπεί οποιαδήποτε τρομοκρατική δραστηριότητα εναντίον του Ισραήλ από το συριακό έδαφος», κατά τη διάρκεια συνάντησης στην Ιερουσαλήμ με τον Σάλιβαν και άλλους αξιωματούχους, σύμφωνα με ανακοίνωση του γραφείου του.
Τις τελευταίες ημέρες, το Ισραήλ έχει δηλώσει ότι έχει πραγματοποιήσει μεγάλης κλίμακας πλήγματα στη Συρία για να καταστρέψει στρατηγικής σημασίας οπλισμό στη χώρα. Απαντώντας στο Παρίσι και το κάλεσμα που έκανε χθες το Ισραήλ να αποχωρήσει από την ουδέτερη ζώνη που έχει δημιουργηθεί μεταξύ της χώρας αυτής και της Συρίας, καθώς και «σεβασμό της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας», το Ισραήλ τόνισε ότι θα συνεχίσει να ενεργεί για να «διασφαλίσει την ασφάλεια των πολιτών του».
Την Κυριακή, ο Νετανιάχου ανακοίνωσε μετά την πτώση Άσαντ ότι έδωσε εντολή στον στρατό να «πάρει τον έλεγχο» της ουδέτερης ζώνης του Γκολάν, στα νοτιοδυτικά της Συρίας. Το γαλλικό ΥΠΕΞ τόνισε ότι «οποιαδήποτε στρατιωτική ανάπτυξη στη ζώνη διαχωρισμού μεταξύ Ισραήλ και Συρίας συνιστά παραβίαση της συμφωνίας απεμπλοκής του 1974, η οποία πρέπει να τηρείται από τα συμβαλλόμενα μέρη, το Ισραήλ και τη Συρία».
«Αυτή η ενέργεια ήταν απαραίτητη για αμυντικούς λόγους λόγω των απειλών από τζιχαντιστικές ομάδες που δρουν κοντά στα σύνορα, προκειμένου να αποφευχθεί ένα σενάριο παρόμοιο με αυτό της 7ης Οκτωβρίου σε αυτήν την περιοχή», ανέφερε σήμερα το ισραηλινό υπουργείο Εξωτερικών, αναφερόμενος στην επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ που πυροδότησε τον πόλεμο στην Λωρίδα της Γάζας.
Χωρισμός Συρίας σε Δρούζους, Αλεβίτες, Σουνίτες
Την ίδια ώρα δημοσίευμα του Times of Israel μιλά για το χωρισμό της Συρίας σε τρία μέρη. Σε αυτό, ο υπογράφων το άρθρο Zev Farber, ακαδημαϊκός και ραβίνος υποστηρίζει ότι η μόνη λύση για ειρήνη στην περιοχή είναι να διαμελισθεί η Συρία σε τρία κράτη. Ένα για τους Δρούζους (αραβικό έθνος με ιδιαίτερη θρησκεία που είναι μια σύνθεση από Ισμαηλισμό (κλάδος του Σιιτικού Ισλάμ), Χριστιανισμό, Γνωστικισμό, Νεοπλατωνισμό, Ζωροαστρισμό, Βουδισμό, Μανιχαϊσμό, Πυθαγορισμό και άλλες φιλοσοφίες και πεποιθήσεις), ένα για τους αλεβίτες και ένα για τους μουσουλμάνους σουνίτες.
Σύμφωνα με τα όσα σημειώνει, τα αίτια της βάναυσης συμπεριφοράς του καθεστώτος Άσαντ κατά των κατοίκων της Συρίας, οφείλονται στην «ευαίσθητη» θέση των Αλεβιτών. Όπως σημειώνεται στο άρθρο, μετά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Γάλλοι και οι Βρετανοί χώρισαν τις “σφαίρες επιρροής” τους για να ελέγξουν το Λεβάντε, το οποίο είχαν πάρει από τους Οθωμανούς. Και συνεχίζει: «αρχικά, η παράκτια περιοχή που περιείχε τους Αλεβίτες επρόκειτο να κυβερνηθεί απευθείας από τη Γαλλία και η υπόλοιπη Συρία ως αυτόνομη αραβική χώρα. Στη συνέχεια, το 1922, η παράκτια περιοχή των Αλαουιτών διαμορφώθηκε ως δική της αυτόνομη οντότητα, το “Κράτος της Λατάκειας”, χωριστά από τη Συρία.Οι Δρούζοι στην περιοχή Hawran (που περιλαμβάνει τα ισραηλινά Υψίπεδα του Γκολάν, το νότιο τμήμα της Συρίας και το βόρειο τμήμα της Ιορδανίας) ήταν επίσης ανεξάρτητοι εκείνη την εποχή. Το ανεξάρτητο καθεστώς της Λατάκειας καταργήθηκε το 1936, όταν οι Γάλλοι ενοποίησαν τη Συρία».
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο οι Αλεβίτες τότε τους παρακάλεσαν να μην το κάνουν, καθώς πίστευαν ότι δεν ήταν ασφαλές να είναι μειονότητα σε μια σουνιτική χώρα. Σημειώνει δε ότι ο προπάππους του Μπασάρ Αλ Ασάντ, Σουλεϊμάν Αλί αλ Ασάντ, έγραψε μια επιστολή στην οποία έλεγε ότι οι Αλαβίτες θα προτιμούσαν να παραμείνουν αυτόνομοι υπό γαλλική προστασία παρά να ενταχθούν σε ένα πλήρες σουνιτικό κράτος της Συρίας. Αλλά αγνοήθηκε. Γι’ αυτό και οι Αλεβίτες «κατέλαβαν» θέσεις εξουσίας και φρόντισαν να παραμείνουν ασφαλείς πατάσσοντας σκληρά κάθε αντιπολίτευση.
Τρία κράτη
Ως μοναδική λύση για τον τερματισμό των συγκρούσεων ο ισραηλινός αρθρογράφος υποστηρίζει ότι πρέπει η Συρία να «κοπεί» σε τρία κομμάτια: «οι Αλεβίτες πρέπει να μεταρρυθμιστούν ως κράτος της Λατάκειας, με διεθνή προστασία έναντι της σουνιτικής Συρίας, ώστε να μπορέσουν να εδραιωθούν». Η εκτίμησή μου είναι ότι, σε 20 χρόνια, η Λατάκεια μπορεί να είναι μια νέα Σιγκαπούρη.
Οι Δρούζοι πρέπει επίσης να απελευθερωθούν από αυτό που μπορεί να είναι ένα επικίνδυνο, αντιδραστικό καθεστώς, με το Χαβράν ως δική του πολιτεία. Τα σύνορά τους θα προστατεύονται από το Ισραήλ, το οποίο θα προτιμούσε σθεναρά ένα σύνορο με μια χώρα Δρούζων παρά με μια σουνιτική Συρία, η οποία θα μπορούσε να πάει σε εξτρεμιστική κατεύθυνση- θυμηθείτε, το ISIS είχε προσπαθήσει να καταλάβει και τη Συρία.
Η υπόλοιπη Συρία θα εδραιωθεί ως σουνιτική χώρα. Η ελπίδα μου είναι ότι θα είναι ειρηνική και προοδευτική, αλλά δεν είναι κάτι που ο υπόλοιπος κόσμος μπορεί να ελέγξει.
Παρά το γεγονός ότι η συγκεκριμένη θέση δεν αποτελεί κάποιου είδους επίσημη στάση του Ισραήλ, το γεγονός ότι τις τελευταίες ημέρες οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν καταλάβει σημαντικό μέρος των εδαφών στα οποία κατοικούν οι Δρούζοι, ανακηρύσσοντάς τις «νεκρή ζώνη» εγείρει ερωτήματα.
Εντύπωση πάντως κάνει το γεγονός ότι στο συγκεκριμένο άρθρο δεν υπάρχει καμία αναφορά στους Κούρδους, οι οποίοι έχουν υπό τον έλεγχό τους σημαντικό μέρος της χώρας.
