«Από 12 χρονών έβλεπα τα δελφίνια της εταιρείας Ceres στον Αργοσαρωνικό και ονειρευόμουνα. Και με τα όνειρα χτίσαμε πέτρα πέτρα στα 33 χρόνια το όραμα που γίναμε σήμερα».
Ο λόγος του πατέρα του Μάριου Ηλιόπουλου, Τάκη, ήταν νόμος και ακόμα και τώρα, μετά το θάνατό του, σε κάθε συζήτηση που θα κάνεις μαζί του, δεν γίνεται να μην αναφερθεί σε εκείνον.
Η μνήμη του αδερφού του Γιάννη, που έφυγε από τη ζωή το 2017, τον πληγώνει ακόμα. Αλλάζει εμφάνιση, αφήνει μαλλιά πιο μακριά και γένια.
Άνθρωπος αντισυμβατικός, εκρηκτικός, μεθοδικός, με όνειρα που τα κάνει στόχους και τα κυνηγάει μέχρι να τα κατακτήσει, όπως κυνηγάει την νίκη στα ράλι.
Λατρεύει την οικογένεια, την ταχύτητα, την Ελλάδα και το Αιγαίο, αυτή τη μοναδική θέα από το γραφείο του στη Γούναρη και.. την ΑΕΚ.
Απεχθάνεται τους τύπους και τα τυπικά και γι’αυτό όταν αναγκάζεται να φορέσει κουστούμι, ασφυκτιά, παρά το πέρασμά του από το Κολλέγιο του Ψυχικού.
Χωρίς ίχνος υπομονής, αλλά με ισχυρό ένστικτο τόσο επιβίωσης όσο και δημιουργίας, έχτισε μαζί με τον Τάκη και το Γιάννη, μια αυτοκρατορία στα σιωπηλά. Μακριά από τα βλέμματα της δημοσιότητας, απολαμβάνει βόλτες με το ελικόπτερο στους Πεταλιούς για μπάνιο, κλείνει το Barbarossa στην Πάρο για την βάφτιση του γιου του υπό τις μελωδίες της Πέγκυ Ζήνα και του Σάκη Ρουβά και αντιμετωπίζει την κάθε μέρα σαν δώρο.
Από το 2011 μέχρι το 2019, ανοίγει μια “περίεργη” σελίδα στην ιστορία του αναφορικά με αξίωση 77 εκατομμυρίων δολαρίων για φωτιά μετά από απόπειρα πειρατείας στο Brillante Virtuoso. Κι αν φαινομενικά έχασε από την Talbot Underwriting Ltd, το διεθνές δίκτυο Bloomberg, ψάχνει ακόμα την ασφαλιστική εταιρεία για ένα σχόλιο.
Οι σχέσεις του με την κυβέρνηση, περνάνε κρίση από καιρό, και οι Δούρειοι Ίπποι, δεν έπεισαν ποτέ τον Κυριάκο. Κάποιες προσβάσεις του είναι ανοιχτές, αλλά πολύ περιορισμένα και σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνονται με τις συμπάθειες που είχε, με τον Αλέκο Φλαμπουράρη, τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ κατοικοέδρευε στο Μέγαρο Μαξίμου.
Δεινός χορευτής του ζεϊμπέκικου, λάτρης του καλού φαγητού και της νίκης, από τάβλι μέχρι… πρωτάθλημα πια(;)
Σε κλίμα συγκίνησης και συγκρατημένου ενθουσιασμού, παρέλαβε χθες τα ινία, από τον φίλο κι από καιρό συμπορευτή του στα επιχειρηματικά, και όχι μόνο, Δημήτρη Μελισσανίδη, αφήνοντας στη λήθη την ξεχασμένη (πια) κουμπαριά με τον Βαγγέλη Μαρινάκη, κι ανοίγοντας μια καινούρια σελίδα που αν μη τι άλλο, αναμένεται να έχει πολύ ενδιαφέρον.
