Συνέντευξη Μάνου Ξιώνη – Μέρος 2ο
Γιατί επιμένετε να διατηρείτε στις επενδύσεις σας τουλάχιστον μια από τις μικρομεσαίες εισηγμένες εταιρείες ενώ η αγορά εκτιμά ότι ίσως δεν ταιριάζουν στο προφίλ σας ,στη διεθνή επιχειρηματική σας οικογενειακή παράδοση δεκαετιών και στο μέγεθος των ισχυρών συνεργασιών σας στον χώρο της ενέργειας της πληροφορικής και των χρηματοικονομικών στους τρείς κλάδους που είστε περισσότερο γνωστός ?. Πως χωράνε οι διεθνείς σας συνεργασίες , οι γνωστοί στο ΧΑ και από την Lovatia ισχυροί συνεταίροι σας σε ένα τόσο μικρό σχήμα ? Μήπως λόγω του δικού σας προφίλ δημιουργούνται υπερβολικές προσδοκίες στην αγορά ?
Μετά τον βομβαρδισμό ερωτημάτων καταλήγετε στο Δια Ταύτα που εμπερικλείεται στην τελευταία σας ερώτηση . Η απάντηση είναι ξεκάθαρα Όχι . Είναι προφανές ότι η πορεία της συγκεκριμένης επένδυσης στην ιστορική ενεργοβόρο βιομηχανία της Ναυπάκτου δεν εξαρτάται απο την δική μας πλευρά η τουλάχιστον όχι στον μεγαλύτερο βαθμό. Εμείς θέλουμε να ήμαστε υποστηρικτές της δικής τους προσπάθειας. Δεν μπορούμε να αποφασίσουμε για λογαριασμό της πλειοψηφίας ποιες κοινές δράσεις και συνέργειες στις νέες τεχνολογίες της ενέργειας θα επιλέξει εκείνη προκειμένου να τις αξιοποιήσει στο δικό της επιχειρηματικό πλάνο. Για να μην θεωρηθεί ότι αποφεύγω να απαντήσω και στο πρώτο σας ερώτημα περί επιμονής στις μικρομεσαίες εταιρείες δεν λέω όχι στα δύσκολα και αντικειμενικά είναι ένα ακόμα δύσκολο εγχείρημα σε ένα δύσκολο timing μια και το debate για την διάσωση της ενεργοβόρου βιομηχανίας αφορά πολύ μεγαλύτερες βιομηχανίες σε πιο ανερχόμενους κλάδους και ξεπερνά τα εθνικά σύνορα. Όμως οι survivors του σήμερα είναι οι κερδισμένοι του Αύριο. Αναγνωρίζοντας ότι οι πιθανότητες του σήμερα δεν είναι με το μέρος μας αγωνιζόμαστε για να κερδίσουμε την μάχη του ενεργειακού κόστους που έχει ξεπεράσει σε πολλούς κλάδους το εργατικό.
Αναφορικά με το παράδειγμα μεγάλου στρατηγικού επενδυτή που αναφέρατε σας πληροφορώ ότι τα μεγάλα σχήματα είναι πολλές φορές δυσκίνητα λόγω γραφειοκρατικών δομών και διαδικασιών . Ενδεικτικά στον χώρο της ενέργειας η τελευταία Joint Venture Company εγινε με τον διεθνή όμιλο Ιnterorient που σήμερα είναι δημόσια γνωστό ότι ελέγχει πάνω από 300 ποντοπόρα πλοία- πλέον της ισχυρής θέσης του στο εμπόριο πετρελαίου στην Μ.Ανατολή. Παρά τις άριστες μεταξύ μας διαπροσωπικές σχέσεις, την κοινή βούληση σε υψηλό επίπεδο, την dream team κορυφαίων επιστημονικών συνεργατών και μετόχων ( μεταξύ άλλων ο τότε εν ενεργεία Director του Greek Banking Sector της Μoodys με σπάνια ειδική άδεια από το Compliance του αυστηρού Οίκου ) τον βέλτιστο σχεδιασμό, την υπερεπάρκεια κεφαλαίων τελικά δεν αποφύγαμε την κρίσιμη απώλεια χρόνου. Η γραφειοκρατία με τις εσωτερικές διαδικασίες ελέγχου και reporting τις στρατιές συμβούλων νομικών και πάσης φύσης ειδικών σε συνδυασμό με τις συνεχόμενες αλλαγές των όρων του παιχνιδιού ασαφές τότε καθεστώς ιδιοκτησίας γης επέφεραν σπατάλη χρόνου με αποτέλεσμα να μείνουμε πίσω χρονικά από πολύ πιο μικρά κι αδύναμα κεφαλαιακά, εταιρικά σχήματα στις διαδικασίες αδειοδότησης μονάδων ΑΠΕ. Τα εκατοντάδες εκατομμυρίων του μεγάλου σχήματος ως proof of funds για μεγάλης κλίμακας έργα ΑΠΕ τελικά έμειναν σχεδόν αναξιοποίητα. Αυτό το συζητάμε και το αναλύουμε αμφότεροι κι ας πέρασαν 19 χρόνια απο την έναρξη της συνεργασίας στις ΑΠΕ όπου ξεκινήσαμε εκ των πρώτων (2006) και τερματίσαμε σχεδόν τελευταίοι ( 2012) κι ούτε λόγος φυσικά για νέες συνεπενδύσεις στην χώρα μας . Εν ολίγοις «Αργήσαμε,την πάθαμε από τους μικρομεσαίους και μάθαμε».
Οικονομικό μέγεθος ( ασφάλεια ) κι ευελιξία ( ταχύτητα) είναι αντίθετες έννοιες μεταξύ τους . Tα μικρομεσαία σχήματα είναι πιο ευέλικτα και η ευελιξία ( με την ταχύτητα αποφάσεων) είναι απαραίτητη στο new business development κάθε νέας τεχνολογίας όπως αυτή του Υδρογόνου και συν αυτώ. Στην αρχική φάση υψηλής αβεβαιότητας ( αβεβαιότητα συνώνυμο του κινδύνου) κάθε νέου τεχνολογικού κύκλου όπως εν προκειμένω ο τωρινός της οικονομίας του Υδρογόνου, απαιτείται εξ ορισμού ανάληψη λελογισμένου Πλαισίου Ρίσκου ( Risk Apetite Framework) πχ μέγιστο-ελάχιστο κόστος επένδυσης – και μέγιστος-ελάχιστος χρόνος επενδυτικού πλάνου. Πέρα από το γενικό πλαίσιο δεν είναι δυνατόν να υπολογιστεί εκ των προτέρων με ακρίβεια κάθε βήμα στην αρχική φάση σε ένα εξωτερικό περιβάλλον όπου τα πάντα είναι ρευστά με πρώτο το ρυθμιστικό πλαίσιο, που αρχικά τείνει να μεταβάλλεται συνεχώς, όπως αντίστοιχα συνέβαινε στην αγορά της ηλιακής ενέργειας ειδικά την πρώιμη περίοδο 2006-2013. Αυτό είναι το μόνιμο pattern κάθε νέου τεχνολογικού κύκλου από την εποχή της πρώτης Βιομηχανικής Επανάστασης που περιγράφεται με τον Hype Cycle της Gartner ενός από τους πλέον εγκυρους διεθνείς οίκους αξιολόγησης τεχνολογίας.
Με λίγα λόγια μας λέτε ότι σε αυτήν την φάση δεν υπάρχει ενδιαφέρον των μεγάλων διεθνών ομίλων που διατηρείτε στενές σχέσεις και συνεργασίες για συμμετοχή στην εισηγμένη βιομηχανία της Ναυπάκτου η στις θυγατρικές της στην ενέργεια. Σωστό η λάθος?
Σωστό εξ όσων δύναμαι να γνωρίζω. Κάθε άλλη θέση έξω από τις δημόσιες ανακοινώσεις της εισηγμένης εταιρείας και τις αποφάσεις των οργάνων της δεν είναι παρά αβάσιμη φημολογία δέον να μην λαμβάνεται υπ’όψιν.
Εχετε ορίσει ένα δοκιμαστικό διάστημα για την συνεργασία σας ?
Δεν υφίσταται σοβαρή συνεργασία χωρίς ένα σύντομο δοκιμαστικό διάστημα και για τις δύο πλευρές. Ένα εξάμηνο η ο χρόνος ως το τέλος του Α τριμήνου του 2026 δείχνει αρκετό με βάση όσα γνωρίζουμε ως σήμερα, όπως γνωστοποιήθηκε και στην πρώτη σχετική δημόσια ανακοίνωση της εταιρείας. Φυσικά η συμφωνία δεν τελεί υπο αίρεση δεδομένης της δημοσίως εκπεφρασμένης και αποδεδειγμένης δια των πράξεων κοινής βούλησης των δύο πλευρών. Όμως ο χρόνος και το εύρος αυτής εξαρτώνται και από το δοκιμαστικό αυτό εξάμηνο. Κατά την κρίση μου σημαντικότερος παράγοντας είναι η ταχύτητα ανάπτυξης των νέων τεχνολογιών της ενέργειας στην Ελληνική αγορά. Ευθεία συνάρτηση της σταθερότητας της χώρας σε γεωπολιτικό και εσωτερικό πολιτικό επίπεδο πλέον των αβέβαιων διεθνών συνθηκών με το αυξημένο geopolitical stress μοιάζουν να εμπεριέχουν τουλάχιστον μια μείζονα κρίση στο προσεχές διάστημα.
Ποιες οι συνήθεις προκλήσεις που έχετε αντιμετωπίσει στις συνεργασίες σας ?
Με τα μεγάλα σχήματα Joint Ventures που δεν τίθεται θέμα εμπειρίας η ανταγωνιστικής διάθεσης κύρια ζητήματα δημιουργούν η γραφειοκρατία και η αποφυγή ανάληψης ρίσκου από τα μεσαία στελέχη και συμβούλους παρά την βούληση του top management . Στα μικρομεσαία σχήματα που δεν τίθεται θέμα ευελιξίας συνήθη προβλήματα είναι η έλλειψη εμπειρίας στην σύνθεση με πιο κρίσιμη αυτής της διαφορετικής εταιρικής κουλτούρας και νοοτροπίας και η ανταγωνιστική διάθεση που συνήθως προξενείται δολίως εκ των έσω κι από κάτω προς τα πάνω. Αναμενόμενες κλασσικές αντιδράσεις απο υφιστάμενα στελέχη η εξωτερικούς συνεργάτες που βλέπουν να χάνονται «κεκτημένα δικαιώματα» και ατομικά προνόμια εξαιτίας μιας νέας συνεργασίας όσο επωφελής κι αν είναι αυτή για το σύνολο της εταιρείας. Ότι συμβαίνει με ένα μακρινό συγγενή που μπαίνει στο οικογενειακό σαλόνι για να ταράξει τα νερά. Νόμοι της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Ο κυριότερος κοινός κίνδυνος ασχέτως μεγέθους είναι η αντίληψη του «Εμείς έτσι δουλεύουμε πάντα» κι η απάντηση στο αυτοκαταστροφικό αυτό σλόγκαν είναι «ότι σε έφτασε ως εδώ δεν σε πάει πιο πάνω». Η αλλαγή επιπέδου είτε η αντιστροφή μιας δυσχερούς κατάστασης απαιτεί αλλαγή. Και η αλλαγή αρχίζει πρώτα στο νού μας και απαιτεί σκληρή μάχη με το εμφυτο εγώ της ανθρώπινης φύσης και το στενό περιβάλλον του ανθρώπου που συνήθως φοβάται κάθε νέο δεν προσφέρει καλές υπηρεσίες στον/στην key decision maker αντιμετωπίζοντας ως «εισβολή» κάθε νέο πρόσωπο, συνεργασία, καινοτομία. Η αλλαγή απαιτεί πλεόνασμα αυτοπεποίθησης και θετικής σκέψης και ξεχωρίζει τους αδύναμους από τους εσωτερικά δυνατούς. Οψόμεθα.
