Το ημερολόγιο γράφει 17 Μαϊου 2022, δυο χρόνια και κάτι μέρες πριν δηλαδή, όταν ο Πρωθυπουργός, ανεβάζει το πρώτο του Tik Tok.
Είναι απόσπασμα, από μια πολιτική του παρέμβαση. Τι πιο προβλέψιμο κι αναμενόμενο.
Ακολουθούν η ιστορική Ομιλία στο Αμερικανικό Κογκρέσο κι ένας αριθμός από τηλεοπτικές συνεντεύξεις, παρεμβάσεις, συναντήσεις.
Καμία πρωτοτυπία, καμία εξοικείωση με το μέσο. Ένας σκληρός, ξύλινος πολιτικός λόγος που επιβεβαιώνει τον κανόνα και γι’αυτό ο λογαριασμός του μετρά έναν χαμηλό αριθμό ακολούθων.
Ο Φεβρουάριος του 2023, βρίσκει τον Πρωθυπουργό προ των πυλών των Εθνικών εκλογών. Δειλά δειλά, στις συζητήσεις αρχίζουν να αναφέρονται τα βίντεο που δεν είναι στο συνηθισμένο μοτίβο.
Κάτι έχει αλλάξει.
Η γραβάτα έχει λυθεί, το σακάκι έχει μπει στην άκρη και ο λόγος έχει γίνει πιο καθημερινός. Πιο οικείος.
Στην αρχή, τον βλέπουμε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, πηγαίνοντας από περιοχή σε περιοχή για την περιοδεία του. Στην συνέχεια, αρχίζουμε να τον βλέπουμε ανάμεσα στον κόσμο.
Είναι ο ίδιος, αλλά είναι διαφορετικός.
Έχει αλλάξει το μοντάζ, έχει αλλάξει ο ήχος, έχουν μπει στην ομιλία του τα trends των ημερών, αλλά την σημαντικότερη αλλαγή, την έχει κάνει ο ίδιος.
Είναι χαλαρός. Είναι ο άνθρωπος που μέχρι τώρα, ήξερε μόνο το στενό φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον.
Κάνει χιούμορ, αυτοσαρκάζεται, δεν «κρύβεται» όταν κάνει κάτι cringe όπως λέει η γενιά του TikTok και δείχνει να το απολαμβάνει.
«Γιατί αυτή η αλλαγή;» τον ρωτάνε κυρίως οι νεότεροι, που μπορεί να απολαμβάνουν το υλικό του στην κινεζική πλατφόρμα, αλλά παραμένουν βαθιά δύσπιστοι με ό,τι κομματικό.
«Αφού εσείς είστε στο TikTok κι από εκεί ενημερώνεστε, πρέπει κι εγώ να είμαι στο TikTok για να μπορώ να επικοινωνώ μαζί σας», τους απαντά με ειλικρίνεια, ανοίγοντας λίγο παραπάνω την χαραμάδα της πιο προσωπικής του ζωής.
Τον βλέπουμε σε όλους τους ρόλους. Του πατέρα, του συζύγου, του αφεντικού του Πίνατ.
Οι κακές γλώσσες θα μιλήσουν για μια καλά σκηνοθετημένη ταινία μικρού μήκους.
Οι γνωρίζοντες θα εκθειάσουν την προσαρμοστηκότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Την ικανότητά του, να παίρνει την κριτική και να την γυρνάει. Είναι ετοιμόλογος και δεν φοβάται (πλέον) να εκτεθεί.
Μέσα από το χιούμορ όμως, κι από τα trends που ακολουθεί, έρχεται να συστήσει στη νεολαία την πολιτική.
Τους κάνει haul το κυβερνητικό έργο. Τους κάνει unboxing τις καινοτομίες και τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης.
Μιλά για θέματα που στο παρελθόν δεν αγγίζονταν και κυρίως δεν ασκούσαν καμία έλξη στη νεολαία.
Θυμίζει εκείνη την παλιά συμβουλή που έδιναν οι παιδοψυχολόγοι στους καινούριους γονείς. «Μην κοιτάς από ψηλά, κατέβα στο επίπεδο του παιδιού για να σε καταλάβει».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αυτό έκανε, και σε αυτό το σημείο κέρδισε την παρτίδα τόσο με τη νεολαία, όσο και με τον φωτογενή και εκ φύσεως trendy πολιτικό του αντίπαλο, Στέφανο Κασσελάκη.
Έβγαλε τη στολή, και κοίταξε τη νεολαία στα μάτια. Έμαθε τη διάλεκτο, και εμπιστεύτηκε αρκετά τον εαυτό του, ώστε να τολμήσει να τσαλακωθεί, κι ας ρισκάρει να δώσει υλικό στο Luben.
Δεν λειτούργησε υπεροπτικά. Δεν προσποιήθηκε τον άνετο. Δεν έπαιξε έναν ρόλο. Απλά άνοιξε τόσο όσο, την χαραμάδα για να τον δουν οι νέοι κυρίως, αλλιώς.
Φυσικά, για να νιώσει ασφαλής και να αφεθεί, χρειάστηκε να εμπιστευτεί την ομάδα του. Την ήρεμη δύναμη της Κύρας Κάπη, τις γνώσεις και την πείρα του Χρήστου Ζωγράφου, του Νίκου Ρωμανού και του Έρικ Θανόπουλου.
Γιατί φαίνεται να ξέρει καλά, πως τις νίκες, στους πολιτικούς μαραθωνίους διαρκείας, τις φέρνουν οι ομάδες.
