Ολοκληρώθηκε η ψήφιση για τον νέο Πρόεδρο της Βουλής. Με 247 ψήφους υπέρ, ο Νικήτας Κακλαμάνης εκλέχθηκε σε αυτή τη θέση. 50 ακόμη βουλευτές ψήφισαν «παρών», με συνολικούς ψήφους να είναι 297. Η ψηφοφορία έρχεται μετά την παραίτηση του Κώστα Τασούλα, ο οποίος προτάθηκε από τη Νέα Δημοκρατία για Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Σύμφωνα με όσα είχαν ανακοινωθεί από τα κόμματα τις προηγούμενες ημέρες, η υποψηφιότητα του κ. Κακλαμάνη υποστηρίχθηκε από τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, την Ελληνική Λύση και τους Σπαρτιάτες. Παρών ψήφισαν το ΚΚΕ, η Νίκη και η Πλεύση Ελευθερίας. Παράλληλα, 19 από τους 23 ανεξάρτητους βουλευτές στήριξαν τον κ. Κακλαμάνη. Οι τρεις απόντες ήταν η Ραλλία Χρηστίδου, ο Δημήτρης Νατσιός και ο κ. Βρεττός.
Ο κ. Κακλαμάνης είναι ο 14ος πρόεδρος του Κοινοβουλίου και αναλαμβάνει καθήκοντα κατά την εικοστή (Κ’) περίοδο Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, διαδεχόμενος, στο τρίτο τη τάξει πολιτειακό αξίωμα, τον παραιτηθέντα Κωνσταντίνο Τασούλα.
«Δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, υπάρχουν απλώς 300 πρόσωπα-πρότυπα για τον ελληνικό λαό»
Στην πρώτη του ομιλία από το Προεδρείο της Βουλής, ο κ. Κακλαμάνης επεσήμανε πως ο θεσμός του ΠτΒ δεν αποτελεί «στείρο όργανο» ή «πολιτική παλαίστρα», καλώντας για κοινή δράση πέρα από τα στενά κοινοβουλευτικά καθήκοντα, στεγανά και μικροπολιτικές, αλλά πάνω από όλα με ενότητα.
Κάνοντας προσωπική αναδρομή, ο κ. Κακλαμάνης επεσήμανε:
«Αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω στο 1990, όταν εξελέγην για πρώτη φορά βουλευτής της Α’ Αθηνών, δεν θα μπορούσα να φανταστώ αυτό που ζω και αισθάνομαι σήμερα. Ακόμα περισσότερο, δεν θα μπορούσα ποτέ να διανοηθώ ως μικρό παιδί που κάποτε έπαιρνε το πλοίο από την Άνδρο για να σπουδάσει και να γίνει γιατρός, ότι θα ζούσα σήμερα μια τέτοια κορυφαία στιγμή. Μια στιγμή που σηματοδοτεί τον τερματισμό ενός πολιτικού μαραθώνιου δρόμου. Για όλα αυτά οφείλω ένα μεγάλο “ευχαριστώ” (τόσο σε εσάς, όσο και στον Κυριάκο Μητσοτάκη). Όπως οφείλω και ένα ακόμα πιο μεγάλο “ευχαριστώ” στους Αθηναίους. Στους ανθρώπους που με έζησαν και τους έζησα επί δεκαετίες. Σε αυτούς που εξακολουθούν μέχρι σήμερα να επενδύουν σε μένα με μια ψήφο καρδιάς».
Απευθύνοντας μάλιστα «δυο λόγια “πατρικά”» στους βουλευτές, είπε:
«Ο καθένας από εμάς που βρίσκεται σήμερα στην αίθουσα αυτή κρατά στα χέρια του δύο πολύτιμα δώρα.
Το πρώτο είναι η τιμή και συνάμα το ειδικό βάρος της ψήφου από τον ελληνικό λαό, ο οποίος του έδωσε το δικαίωμα να βρίσκεται σήμερα εδώ. Ένα δικαίωμα που γεννά όχι ίσες, αλλά πολλαπλάσιες υποχρεώσεις απέναντί του.
Το δεύτερο δώρο έχει ταξιδέψει από τα βάθη του χρόνου, μέσα από μια μακραίωνη, περιπετειώδη πορεία για να βρεθεί τελικά στα χέρια μας. Πρόκειται για την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, ως μετεξέλιξη της Αθηναϊκής, την οποία κληθήκαμε εμείς να υπηρετήσουμε».
Κλείνοντας, και παρουσία του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, του πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας, Ενρίκο Λέττα και των πρώην προέδρων της Βουλής, Ευάγγελου Μεϊμαράκη και Νίκου Βούτση, ο κ. Κακλαμάνης προέβλεψε ότι οι καιροί που έρχονται θα γεννήσουν νέες προκλήσεις, με τις οποίες καλούμαστε να αναμετρηθούμε και να βγούμε νικητές. Έδωσε μάλιστα «μόνο μία υπόσχεση: Ότι στο τέλος της θητείας μου θα έχω προσπαθήσει να κάνω ό,τι μπορώ, ώστε να μην έχει μετανιώσει καμιά και κανείς από σας για την ψήφο που μου προσφέρατε σήμερα», καταλήγοντας:
«Προσωπικά, λόγω εμπειρίας, προτιμώ να τάσσομαι στο πλευρό του Καβάφη που έγραφε πως πρέπει “να βλέπουμε κι αθώα κάποτε τα πράγματα, και ήπια”, και όχι “στις ραδιουργίες μας (να) πρέπει να πάμε πάλι —να ξαναπιάσουμε την ανιαρά πολιτική μας πάλη”… Οι καιροί που έρχονται θα γεννήσουν νέες προκλήσεις. Και όλοι εμείς καλούμαστε να αναμετρηθούμε με δυο αράδες από το έργο του μεγάλου Αλεξανδρινού. “Τα μεγαλεία να φοβάσαι, ω ψυχή. Και τες φιλοδοξίες σου να υπερνικήσεις αν δεν μπορείς, με δισταγμό και προφυλάξεις να τες ακολουθείς. Κι όσο εμπροστά προβαίνεις, τόσο εξεταστική, προσεκτική να είσαι”».
