Η είδηση της εισαγωγής του Γιώργου Μαζωνάκη στο «Δρομοκαΐτειο» την Πέμπτη 14 Αυγούστου προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων στον καλλιτεχνικό χώρο και τα social media, ξεκινώντας έναν δημόσιο διάλογο για την ψυχική υγεία και τη στήριξη που οφείλει η κοινωνία στους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουν δημοσιοποιηθεί, συγγενείς του τραγουδιστή παρουσιάστηκαν το πρωί της 14ης Αυγούστου στο αστυνομικό τμήμα Βάρης – Βουλιαγμένης, έχοντας μαζί τους την εισαγγελική παραγγελία και έδωσαν κατάθεση. Στη συνέχεια, αστυνομικοί μετέβησαν στην οικία του στα νότια προάστια και τον μετέφεραν στο Δρομοκαΐτειο, το οποίο εκείνη την ημέρα εφημέρευε.
Στοχευμένη παρέμβαση από την οικογένεια
Σε ανακοίνωση που εκδόθηκε μέσω του δικηγόρου του, ο Γιώργος Μαζωνάκης κατήγγειλε ότι η μεταφορά του στο ψυχιατρικό ίδρυμα έγινε «με δόλο» από την οικογένειά του, με στόχο, όπως υποστηρίζει, «τη φυσική του εξόντωση» και «την εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων», ενώ σημείωσε ότι ο εγκλεισμός του συνέβη λίγες ημέρες πριν καταθέσει μηνύσεις εναντίων τους για σοβαρά ποινικά αδικήματα.
Η υπόθεση προκάλεσε έντονο προβληματισμό, με πολλούς συναδέλφους και φίλους του τραγουδιστή να παίρνουν θέση και να εκφράζουν ανοιχτά τη συμπαράστασή τους στο πρόσωπό του, αναδεικνύοντας την προσωπικότητα, τον χαρακτήρα και την γενναιοδωρία του. Η Ευρυδίκη Παπαδοπούλου, η οποία έχει μιλήσει στο παρελθόν για την εμπειρία της με την κατάθλιψη, επισήμανε τη σημασία της υποστήριξης για όσους ζητούν βοήθεια.
Σε ανάρτηση που έκανε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, αναφέρει: «Η χώρα μας καίγεται, η οικονομία στενεύει, κι εμείς παλεύουμε όλοι να σταθούμε όρθιοι. Κι όμως, βρίσκουμε χρόνο να σχολιάσουμε, να κρίνουμε και να φτιάχνουμε σενάρια για το ποιος “τον έβαλε” ή “γιατί πήγε” στο ψυχιατρείο. Η αλήθεια είναι απλή, όποιος χρειάζεται βοήθεια, την αξίζει, είτε πάει μόνος του, είτε με την υποστήριξη της οικογένειάς του. Το να ζητάς βοήθεια για την ψυχική σου υγεία δεν είναι αδυναμία, είναι πράξη θάρρους. Αντί να ψάχνουμε κουτσομπολιά, ας ψάξουμε τρόπους να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον. Σήμερα είναι ο Γιώργος, αύριο μπορεί να είμαι εγώ ή εσύ».
Αλεξάνδρα Παλαιολόγου: «Με τον Γιώργο»
Τη στήριξή της στον καλλιτέχνη εξέφρασε και η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, μακροχρόνια φίλη και κουμπάρα του, δημοσιεύοντας μια παλαιότερη κοινή τους φωτογραφία με τη λεζάντα: «Με τον Γιώργο». Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου και ο Γιώργος Μαζωνάκης συνδέονται με πολυετή φιλία, ενώ το 2011 έγιναν και κουμπάροι, όταν ο τραγουδιστής πάντρεψε την ηθοποιό με τον επιχειρηματία Βαγγέλη Μητρογιάννη.
Ο Βαγγέλης Μητρογιάννης, επίσης κουμπάρος του, τόνισε σε βίντεο στο Instagram ότι ορισμένα μέλη της οικογένειας του τραγουδιστή προσπαθούν να τον υπονομεύσουν, αναφέροντας: «Είναι σε όλους γνωστό ότι ορισμένα μέλη της οικογένειας του Γιώργου Μαζωνάκη προσπαθούν να τον καταστρέψουν. Όλη η αλήθεια φαίνεται στην ανακοίνωση που έχουν κάνει οι δικηγόροι του».
Γιώργος Τσαλίκης: «Ας μιλάμε με αγάπη ειδικά αυτές τις στιγμές»
Η στήριξη συνεχίστηκε με τον Γιώργο Τσαλίκη, ο οποίος επεσήμανε τη σημασία να μιλάμε με αγάπη και σεβασμό απέναντι σε θέματα ψυχικής υγείας. «Σήμερα είναι ο Γιώργος, αύριο μπορεί να είμαι εγώ ή εσύ. – είναι μάχη. Ας μιλάμε με αγάπη ειδικά αυτές τις στιγμές. Μην αρχίσει ο κανιβαλισμός στα σχόλια. Σας ικετεύω. Γιώργο περαστικά».
Αντωνά: Η ψυχική υγεία είναι δικαίωμα
Επιπλέον, η Μαρία Αντωνά, μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, αναφέρθηκε στην αξία της ψυχικής υγείας, σημειώνοντας: «Η ψυχική υγεία δεν είναι πολυτέλεια, είναι δικαίωμα. Χρειάζεται δύναμη για να σταθείς μπροστά στον κόσμο και να πεις “δεν είμαι καλά”. Αυτή τη δύναμη έδειξε ο Γιώργος Μαζωνάκης και γι’ αυτό αξίζει σεβασμό και αγάπη. Ας σταματήσουμε να κρίνουμε κι ας αρχίσουμε να ακούμε. Ας μάθουμε να ρωτάμε “πως είσαι;” και να περιμένουμε πραγματικά την απάντηση. Γιατί πίσω από κάθε χαμόγελο μπορεί να κρύβεται μια μάχη που δεν βλέπουμε. Η σιωπή πληγώνει. Η κατανόηση θεραπεύει».
Κωνσταντίνα Μπεκιάρη: Η σιωπηλή παρουσία είναι η πραγματική ασπίδα
Τέλος, η Κωνσταντίνα Μπεκιάρη έστειλε το δικό της μήνυμα τονίζοντας πόσο σημαντική είναι για έναν άνθρωπο η στήριξη και η διακριτικότητα, κυρίως σε τέτοιες στιγμές: «Σε μια τόσο μεγάλη γιορτή, η ανθρωποφαγία δεν κάνει διάλειμμα, δεν γνωρίζει αργίες, ούτε γιορτές. Κι ενώ η λέξη «στήριξη» κυκλοφορεί σαν φως σε δημόσιους χώρους, συχνά ξεχνιέται η διακριτικότητα… κι εκεί που θα έπρεπε να προστατεύει, η φροντίδα γίνεται προδοσία από τους δικούς μας ανθρώπους, πικρή σαν σιωπηλό χτύπημα στην πλάτη.
Η βοήθεια που φωνάζει στον κόσμο δεν απαλύνει, αντιθέτως, η πληγή βαθαίνει. Η σιωπηλή παρουσία, το να σταθείς δίπλα χωρίς να μειώσεις, χωρίς να εκθέσεις, είναι η πραγματική ασπίδα. Κάθε λεπτή, αθόρυβη χειρονομία φροντίδας κρατάει περισσότερη δύναμη από χίλιες δημόσιες λέξεις. Και να θυμόμαστε: ακόμα κι αν η σιωπή φαίνεται μακριά, η αληθινή στήριξη υπάρχει σαν φως που δεν σβήνει, πάντα δίπλα, αθόρυβα, προσφέροντας ζεστασιά και προστασία».
