Γράφει ο Κωνσταντίνος Καλόγηρος
Η Ευρώπη είναι σε μια φθίνουσα πορεία τα τελευταία χρόνια.
Από ήπειρος της ευκαιρίας έχει μετατραπεί σε ήπειρο της ταλαιπωρίας.
Η Ευρώπη βουλιάζει, αλλά δεν αλλάζει.
Και δε βουλιάζει από το λιώσιμο των πάγων λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Βουλιάζει, γιατί πυροβολεί τα πόδια της.
Μείωση της παραγωγής,το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού όλο και κατεβαίνει.
Το κοκτέιλ προβλημάτων συμπληρώνεται από την αθρόα λαθρομετανάστευση.
Εδώ δε μπορεί να επιβιώσει αξιοπρεπώς ο ήδη υπάρχων πληθυσμός, προσθέτουμε και άλλους!
Μια ωραία ατμόσφαιρα λοιπόν!
Και να φανταστεί κανείς ότι όλα αυτά κάποια χρόνια πριν έμοιαζαν μακρινά για την Ευρώπη.
Η Ευρώπη μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο βίωσε την Βιομηχανική επανάσταση.
Ευκαιρία σε όλους για δουλειά, ραγδαία ανάπτυξη του βιοτικού επιπέδου.
Η κάθε οικογένεια, συνήθως με έναν εργαζόμενο, τον άντρα, μπορούσε και επιβίωνε αξιοπρεπώς- κατ’ ελάχιστο-.
Αποκτούσε σίγουρα πρώτη κατοικία, ίσως και εξοχικό.
Αυτοκίνητο, σαν επιλογή για τις μετακινήσεις της.
Όλα αυτά, μην ξεχνάμε, με εργαζόμενο συνήθως ένα άτομο στην οικογένεια.
Τα χρόνια περνούν, τα πάντα κάποια στιγμή φτάνουν σε ένα τέλμα ή κορεσμό.
Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε ακριβώς τώρα.
Πλέον σε κάθε οικογένεια, κατά βάση, δουλεύουν και τα δύο μέλη.
Κάποιες φορές και σε παραπάνω από μια δουλειά.
Το αποτέλεσμα;
Η μέση σύγχρονη οικογένεια να μη μπορεί να διεκπεραιώσει τις βασικές της ανάγκες.
Δε μιλάμε για αγορά πρώτης κατοικίας, μιλάμε να βιοποριστεί,να έχει την βασική ποιότητα ζωής.
Πώς φτάσαμε, όμως, σε αυτό το σημείο;
Πληθωρισμός, καθώς και μείωση της παραγωγής, καθοριστικοί παράγοντες σε αυτό.
- Η Ευρώπη και, γενικά, η Δύση έχει χάσει την πρωτογενή παραγωγή. Λειτουργεί σαν μεσάζοντας ή σαν τελικός παραλήπτης- καταναλωτής.
- Έχει απωλέσει το υπερκέρδος που μπορεί να έχει η οικονομία, αν όλα τα στάδια της παραγωγής βρίσκονται στην χώρα.
- Η Ευρώπη εκμεταλλεύτηκε τα φθηνά εργατικά χέρια τρίτων χωρών.
Οι τρίτες χώρες αυτές, -Κίνα κλπ- άρπαξαν την ευκαιρία και βίωσαν τη δίκη τους βιομηχανική και αγροτική επανάσταση.
Το αποτέλεσμα; Η υπεργιγαντωσή τους, σε τέτοιο βαθμό που, ίσως, να έχουν ξεπεράσει σε δυναμική και κλασικές υπερδυνάμεις της Ευρώπης.
Τα πιο σημαντικά μειονεκτήματα αυτή τη στιγμή είναι τα εξής :
-Η Ευρώπη δε μπορεί να παράξει, είναι έρμαιο στις ορέξεις των χωρών αυτών σε περιόδους κρίσης.
- Η οικονομία στην Ευρώπη είναι σε ένα πολύ δύσκολο σημείο, χωρίς παραγωγή, υπέρογκα χρέη, τόσο σε εθνικό όσο και σε ιδιωτικό επίπεδο.
-Γερασμένος πληθυσμός.
Και τώρα τι γίνεται;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδοτεί την αεργία, επιδοτεί παράνομους μετανάστες που μπαίνουν στην Ευρώπη για τους δικούς τους σκοπούς.
Η επιδότηση αυτή πρέπει να κοπεί και να επιδοτήθουν επιχειρήσεις για να φέρουν την παραγωγή τους πίσω στην Ευρώπη.
Η στήριξη των εγχώριων κτηνοτρόφων και γεωργών είναι επιτακτική ανάγκη.
Η επιδότηση των νέων ζευγαριών για να αποκτήσουν παιδιά το ίδιο.
Ο χρόνος πιέζει, δεν υπάρχουν περιθώρια.
Αυτό πρέπει να γίνει άμεσα.
Η πρωτογενής παραγωγή και, γενικά, ολόκληρη η οικονομία βρίσκεται σε μια δύσκολη καμπή.
Η υπογεννητικότητα θα παρασύρει σε κατάρρευση σύντομα το ασφαλιστικό σύστημα.
Πραγματικά, όλα βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού.
Η παγκοσμιοποίηση απέτυχε.
Απέτυχε, γιατί η Δύση είχε ανοιχτά σύνορα και χαρτιά, η Ανατολή έπαιζε με κλειστά σύνορα και μυστικά.
Έτσι, φτάσαμε η Ευρώπη να βρίσκεται σε μια ελεύθερη πτώση και η Ασία σε μια συνεχόμενη άνοδο.
Η επανεκκίνηση της οικονομίας είναι επιτακτική ανάγκη.
Επανεκκίνηση με βάση τον πρωτογενή τομέα και την βιομηχανία.
Επανεκκίνηση με γνώμονα το συμφέρον του εγχώριου πληθυσμό και όχι τον κάθε τυχόντα που θέλει να εισβάλει παράνομα και να επιβάλει τα δικά του «θέλω».
Μέχρι να γίνει σύνθημα το «Πρώτα η Ευρώπη» , οικονομία θα παρακμάζει, το βιοτικό επίπεδο όλο και θα κατεβαίνει.
Η αλλαγή είναι επιτακτική, μέχρι όμως αυτή η αλλαγή να συμβεί,η Ευρώπη θα ζει τη δική της «οικονομική εποχή των παγετώνων»!
