«Στη Γάζα εμφανίζεται μια διευθέτηση ως οριστική αλλά είναι προσωρινή», δήλωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην εκπομπή «Στο Κέντρο» του ΕΡΤΝews.
«Η μεγάλη εικόνα είναι η ρευστοποίηση των στερεοτύπων, αυτά που ξέραμε δεν υπάρχουν, ο κόσμος δεν είναι ο μονοπολικός όπως είχε διαμορφωθεί μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν λειτουργούν πια οι διεθνείς θεσμοί και το Διεθνές Δίκαιο», πρόσθεσε ο κ. Βενιζέλος επισημαίνοντας ότι «ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν αναδέχεται την ηγεσία της Δύσης παρά μόνο αν τα κράτη μέρη της Δύσης αποδεχτούν τους όρους του, αλλιώς αρνείται να ηγηθεί».
Μιλώντας για την επόμενη εκδήλωση του «Κύκλου Ιδεών» με τίτλο «Το αδιέξοδο της χώρας που αποτυπώνουν οι δημοσκοπήσεις», ο κ. Βενιζέλος σημείωσε ότι αμφισβητείται η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση και το Κοινοβούλιο, εξηγώντας ότι «οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν ένα πολυεπίπεδο αδιέξοδο: η κοινωνία δεν πιστεύει ότι λειτουργούν οι θεσμοί, εκφράζει μια δυσαρέσκεια για το επίπεδο της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, τη λειτουργία της Δικαιοσύνης, του Κοινοβουλίου και των Ανεξαρτήτων Αρχών, καταγράφεται κρίση πολιτικής συμμετοχής και αντιπροσώπευσης, δεν υπάρχει διάθεση συμμετοχής στο πολιτικό γίγνεσθαι, δεν αναγνωρίζεται ότι είναι σοβαρός και παραγωγικός ο ρόλος των κομμάτων και του πολιτικού συστήματος».
Κληθείς να πει τη γνώμη του για τον Αλέξη Τσίπρα, ο κ. Βενιζέλος απάντησε λέγοντας ότι «ο καθένας έχει τη δυνατότητα σε μια δημοκρατία να φιλοδοξεί, να διεκιδικεί, να ελπίζει, ενδεχομένως και να φαντασιώνεται. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η χώρα θα καταστεί κυβερνήσιμη και θα υπερβεί τα αδιέξοδά της με τον τρόπο αυτό».
«Νομίζω ότι μεγάλο μας πρόβλημα είναι ότι η χώρα έχει καταστεί μη διακυβερνήσιμη», συνόψισε ο κ. Βενιζέλος αποδίδοντας τα αίτια γι αυτό, στο αδιέξοδο που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις.
Ερωτηθείς για το ποια είναι η άποψή του για το θέμα των Τεμπών και για το αν θα μπορούσε να αναστραφεί η εικόνα που υπάρχει ότι δεν θα αποδοθεί Δικαιοσύνη, ο κ. Βενιζέλος ήταν ξεκάθαρος: «Δυστυχώς απομειώθηκε το θεσμικό κύρος της Δικαιοσύνης, γι’ αυτό φταίει πρωτίστως η κυβέρνηση η οποία παίρνει ενεργό μέρος στη δημόσια συζήτηση σαν να είναι αντίδικο μέρος ή σαν να είναι εκπρόσωπος της Δικαιοσύνης, ενώ δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο και θα έπρεπε να σιωπά και να κινείται θεσμικά. Και από την άλλη μεριά, λυπάμαι που το λέω, αλλά η Δικαιοσύνη σε πάρα πολύ υψηλό επίπεδο, έδωσε την εντύπωση ότι διατυπώνει μια γνώμη που εναρμονίζεται με την αρχική βούληση της κυβέρνησης και όταν διαγράφεται η γνωστή καμπύλη και η βούληση της κυβέρνηση αλλάζει ριζικά, τότε και η Δικαιοσύνη προσαρμόζεται με κάποιον τρόπο».
