Πέρασαν 14 χρόνια από το θρίαμβο της Σανγκάης. Χρόνια δύσκολα, με αρκετές αποτυχίες, διαδοχικές πίκρες και μόνο σκόρπιες φωτεινές στιγμές. Μια ολόκληρη γενιά παικτριών πέρασε, μόχθησε, ίδρωσε, δάκρυσε, έκλαψε… Και τώρα, 14 χρόνια μετά, η Εθνική Πόλο των γυναικών επιστρέφει σε έναν τελικό Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Υδατοσφαίρισης και ονειρεύεται να μιμηθεί τη «χρυσή» ομάδα του 2011.
Από την Έλενα Κούβδου, τη Χριστίνα Τσουκαλά, την Άντι Μελιδόνη, την Ηλέκτρα Ψούνη, την Κική Λιόση, την Άλκηστη Αβραμίδου, την Αλεξάνδρα Ασημάκη, την Αντιγόνη Ρουμπέση, την Αγγελική Γερόλυμου, τη Φιλιώ Μανωλιουδάκη, τη Σταυρούλα Αντωνάκου, τη Γιούλη Λαρά και την Ελένη Γούλα, στην Ιωάννα Σταματοπούλου, την Ελευθερία Πλευρίτου, τη Φωτεινή Τριχά, τη Στεφανία Σάντα, την Αθηνά Γιαννοπούλου, την Έλενα Ξενάκη, την Ειρήνη Νίνου, τη Μαρία Πάτρα, τη Χριστίνα Σιούτη, τη Βάσω Πλευρίτου, τη Σοφία Τορνάρου, τη Μαρία Μυριοκεφαλιτάκη, την Αλεξία Τζούρκα, τη Ντένια Κουρέτα και τη Νεφέλη Κρασσά, που το 2011 ήταν μόλις τριών ετών. Από τον Γιώργο Μορφέση και τον Σάκη Κεχαγιά, στον Χάρη Παυλίδη και τον Αντώνη Βλοντάκη.
Η πορεία της Εθνικής ομάδας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα
Μετά την ήττα της πρεμιέρας, η εθνική πέτυχε τρεις εύκολες νίκες επί της Κροατίας (31-7), της Ιαπωνίας (25-15) και της Γαλλίας (23-9).
Στο ματς με τις «τρικολόρ», για την ακρίβεια στο δεύτερο ημίχρονο, φαίνεται ότι «γύρισε ο διακόπτης». Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα έκανε πολύ κακή εμφάνιση για δύο οκτάλεπτα, αλλά η συνέχεια ήταν σαρωτική και έδειξε το δρόμο για τη συνέχεια.
Η πανίσχυρη Αυστραλία, ουσιαστικά η ίδια ομάδα που κατέκτησε πέρυσι το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, «λύγισε» από το γκολ της Μυριοκεφαλιτάκη στο φινάλε (8-7), ενώ οι ανανεωμένες ΗΠΑ προσπάθησαν να κρατηθούν «ζωντανές» στον ημιτελικό, αλλά δεν άντεξαν ως το τέλος (14-10).
Η ελληνική ομάδα έχει ήδη εξασφαλίσει μετάλλιο, για δεύτερη φορά σε 15 συμμετοχές σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, αλλά, όταν παίζεις τελικό, δεν αρκείσαι στη δεύτερη θέση.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
