Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμφώνησαν κατά την διάρκεια του πρώτου μέρους των συνομιλιών της συνόδου κορυφής των Βρυξελλών να εξετάσουν την επιλογή της χρησιμοποίησης των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων για την χρηματοδότηση της Ουκρανίας το 2026 και το 2027.
Οι ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν σε αυτή την επιλογή αντί του από κοινού δανεισμού της ΕΕ, δήλωσε ο πρωθυπουργός της Πολωνίας Ντόναλντ Τουσκ. «Είναι βέβαιο ότι επιζητούμε μία τομή και τομή σημαίνει ότι όλοι συμφωνούν ότι αξίζει να προσπαθήσουμε και ότι η χρησιμοποίηση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων για την Ουκρανία θα είναι δικαιολογημένη και θετική για την Ευρώπη, αλλά ορισμένες χώρες θα αγωνιστούν μέχρι το τέλος για να μεγιστοποιήσουν τις εγγυήσεις για τους εαυτούς τους», δήλωσε στους δημοσιογράφους.
«Αυτή η δήλωση ότι όλοι θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία για την Ουκρανία έγινε και δεν πιστεύω ότι θα υπαναχωρήσει κανείς», δήλωσε ο Πολωνός πρωθυπουργός κατά το διάλειμμα των εργασιών της συνόδου. «Έχουμε πολλές ώρες όλο και πιο τεχνικών συζητήσεων μπροστά μας, διότι οι χώρες που κινδυνεύουν περισσότερο από ρωσικά χρηματοοικονομικά αντίποινα στο μέλλον, κυρίως το Βέλγιο, αλλά όχι μόνο, ζητούν εγγυήσεις», είπε.
«Η χρήση του λεγόμενου “headroom” (περιθώριο) στον προϋπολογισμό της ΕΕ δεν εμπνέει ενθουσιασμό σε βασικές χώρες της Ένωσης, άρα εγώ δεν θα έβλεπα ότι υπάρχουν προοπτικές για σχέδια για την χρησιμοποίηση ευρωπαϊκών κονδυλίων γι’ αυτό. Θα εξετάσουμε μάλλον το δάνειο αποζημιώσεων με βάση τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία και περισσότερο θα επιδιώξουμε να δώσουμε εγγυήσεις στις χώρες που κινδυνεύουν περισσότερο, όπως το Βέλγιο, για να αισθανθούν ότι αυτές οι εγγυήσεις είναι σοβαρές», είπε.
«Έχουμε τώρα μια απλή επιλογή – είτε χρήματα σήμερα είτε αίμα αύριο», σχολίασε ο Ντόναλντ Τουσκ. «Δεν μιλάω για την Ουκρανία, μιλάω για την Ευρώπη. Μου φαίνεται ότι όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει επιτέλους να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Αυτό είναι το μόνο που μπορώ να πω αυτή τη στιγμή».
Ζελένσκι: Απαραίτητη η χρηματοδότηση για την άμυνα και το κράτος
Ο Ζελένσκι περιέγραψε τη χρηματοδότηση ως προϋπόθεση όχι μόνο για τη συνέχιση της ουκρανικής άμυνας, αλλά και για τη λειτουργία του κράτους, υπογραμμίζοντας ότι τυχόν καθυστέρηση θα ανοίξει ερωτήματα για το «πώς θα αντέξει η Ουκρανία τον επόμενο χρόνο» χωρίς τα ευρωπαϊκά χρήματα.
Εξήγησε ότι η ύπαρξη εγγυημένων πόρων θα κλείσει εκ των προτέρων αυτά τα ερωτήματα, επιτρέποντας στις συνομιλίες με τους εταίρους να επικεντρωθούν «στους πραγματικούς λόγους που μπορούν να σταματήσουν τον Πούτιν» και όχι στην αγωνία για την οικονομική επιβίωση της Ουκρανίας.
Αναφερόμενος στη συζήτηση για τα ρωσικά παγωμένα περιουσιακά στοιχεία και ειδικά στις επιφυλάξεις του Βελγίου, ο Ζελένσκι παραδέχτηκε ότι είχε «πλήρη» και ευθεία συνομιλία με τον Βέλγο πρωθυπουργό λίγο πριν από τη συνέντευξη Τύπου, αφήνοντας να εννοηθεί ότι και οι δύο πλευρές έθεσαν όλα τα επιχειρήματά τους στο τραπέζι. Χωρίς να προεξοφλήσει το αποτέλεσμα, σημείωσε ότι «χρειάζεται ακόμη λίγος χρόνος» για να φανεί αν αυτή η συζήτηση θα αποδειχθεί παραγωγική.
Στο ερώτημα των φόβων για νομικές και οικονομικές συνέπειες από τη χρήση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, ο Ουκρανός πρόεδρος απάντησε ότι, κατά την άποψή του, πρόκειται για λύση «απολύτως δίκαιη» και συμβατή με τις αξίες και το διεθνές δίκαιο, επισημαίνοντας ότι «η Ρωσία καταστρέφει την Ουκρανία» και ότι η αξιοποίηση των περιουσιακών της στοιχείων ως μορφή αποζημίωσης είναι πολύ λιγότερο τρομακτική από το να βρίσκεται η Ρωσία στα σύνορα της Ευρώπης.
Τόνισε επίσης ότι η απόφαση της ΕΕ, εφόσον είναι θετική, μπορεί να λειτουργήσει ως παράδειγμα και για άλλες χώρες της Ομάδας των 7 (G7), όπως η Ιαπωνία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, που επίσης επίσης ρωσικά περιουσιακά στοιχεία.
Για τις εσωτερικές αντιρρήσεις εντός της ΕΕ, ο Ζελένσκι αναγνώρισε ότι «μερικές χώρες είναι επιφυλακτικές» είτε για λόγους εσωτερικής πολιτικής είτε επειδή «είναι αντίθετες στην Ουκρανία ανεξάρτητα από το τι κάνει». Διαχώρισε όμως τη βραχυπρόθεσμη ανάγκη να κλείσει το χρηματοδοτικό κενό από τη μακροπρόθεσμη «ορθή μορφή» στήριξης, επαναλαμβάνοντας ότι ο μηχανισμός των «δανείων αποζημίωσης» είναι ο πιο πολιτικά και ηθικά εύστοχος επειδή καταγράφει ρητά την ευθύνη της Ρωσίας και την υποχρέωσή της να πληρώσει για την καταστροφή που προκάλεσε.
