Με την κρίσιμη μαρτυρική κατάθεση της παιδιάτρου του Αγλαΐα Κυριάκου, Μαρίας Νικήτα, συνεχίστηκε η δίκη στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας για τις ανθρωποκτονίες των δύο μικρότερων παιδιών της οικογένειας Δασκαλάκη, Μαλένας και της Ίριδας.
Πρόκειται για την παιδίατρο που μπήκε πρώτη στο θάλαμο που νοσηλευόταν η μικρή Μαλένα και βρήκε το κοριτσάκι νεκρό.
«Μία χαρά ήταν. Δεν έβλεπες κάτι. Ήταν ένα καλό παιδί, το χρώμα, η δυναμική του, το πως κάθεται, δεν είχε κάτι να προβληματίζει, ούτε ταχυκαρδία» είπε η μάρτυρας περιγράφοντας την κατάσταση του παιδιού λίγες ώρες νωρίτερα.
Όπως εξήγησε, κατά την επίσκεψη που έκανε στο παιδί λίγο πριν το θάνατό του δεν εντόπισε σημάδια στο πρόσωπο της Μαλένας. «Εάν είχε κάτι μεγάλο θα το έβλεπα. Άρα δεν προβλημάτισε κάτι…Αυτά τα δύο σημάδια στην άκρη της μύτης που φαίνονται στις μεταθανάτιες φωτογραφίες θα τα έβλεπα» ανέφερε και συμπλήρωσε πως η κλινική εικόνα του παιδιού ήταν γενικά καλή και δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας.
«Ήταν σε καλή κατάσταση, δεν είχε κάτι να μας ανησυχεί. Στο μυαλό μας ήταν μία λευχαιμία που δεν σου δημιουργεί πρόβλημα αυτό. Ήταν ένα παιδί τέλειο, δεν είχε επηρεαστεί τίποτα. Εάν έχει επηρεάσει κάτι, κάτι θα δεις, θα το δεις κίτρινο, θα κάνει εμετούς, κάτι θα σου πει ο γονιός. Είμαστε μέσα μαζί τους 24 ώρες το 24ωρο, δεν είμαστε σπίτια μας. Είμαστε εκεί και ξέρουμε. Οτιδήποτε πέσει στην αντίληψη του γιατρού κάνουμε αμέσως εξετάσεις» είπε χαρακτηριστικά.
Η ημέρα θανάτου της Μαλένας
Περιγράφοντας όσα συνέβησαν την ημέρα που το παιδί έφυγε από τη ζωή κατάθεσε πως βρισκόταν στο διάδρομο μαζί με μία νοσηλεύτρια, όταν αντιλήφθηκε την κατηγορούμενη.
«Βλέπω τη μαμά. Την βλέπω να βγαίνει και να έρχεται προς το μέρος μου. Ήταν αναστατωμένη, σοκαρισμένη, είπα μέσα μου «κάτι έχει γίνει», μπορείς να καταλάβεις από τον τρόπο που έρχεται κάποιος εάν έχει συμβεί κάτι. Εκείνη τη στιγμή, η μητέρα έρχεται προς το μέρος μας, κανονικά με γρήγορο βήμα. Ερχόμενη μας λέει «το παιδί είναι μπλε, χτυπάει η αντλία». Την είδα αναστατωμένη. Και εκείνη τη στιγμή φεύγω να πάμε στο δωμάτιο, στο 217. Ήδη είχα προετοιμάσει τον εαυτό μου πως κάτι έχει συμβεί» είπε η παιδίατρος.
Πρόεδρος: Εάν έτρεχε θα την ακούγατε;
Μάρτυρας: Ναι
Πρόεδρος: Ακούσατε κάποιον να φωνάζει;
Μάρτυρας: Όχι
Πρόεδρος: Ο τόνος της φωνής της;
Μάρτυρας: Ήταν αναστατωμένη.
Πρόεδρος: Πως βρήκατε το παιδί; Σε τι κατάσταση ήταν;
Μάρτυρας: Ήταν στα πλάγια η θέση του παιδιού στο κρεβάτι. Το πρόσωπο του ήταν προς το παράθυρο. Δε θυμάμαι εάν ήταν τελείως σκεπασμένο ή μισοσκεπασμένο. Γυρνάμε το παιδί ανάσκελα. Θυμάμαι ότι η νοσηλεύτρια το γύρισε. Είναι σοκ όλο αυτό, ακόμα και πέντε χρόνια μετά. Θυμάμαι ότι ήταν πολύ ωχρό. Δεν ανέπνεε. Αμέσως ανοίγω ενστικτωδώς τα μάτια της και ήταν μυδριασμένο. Ακούω να δω ότι δεν έχει παλμό. Κοιτάω στο χέρι, σφυγμό…Είδα ταυτόχρονα ότι το παιδί ήταν χαλαρό. Δεν έβαζε δύναμη, ήταν λυμένο. Η νοσηλεύτρια έπαιρνε πιέσεις, έβαλε οξυγόνο, είδε εάν είχε κορεσμό. Εγώ ταυτόχρονα παρατηρούσα το κλινικό κομμάτι. Αυτά γίνονται ενστικτωδώς. Αυτά κράτησαν κλάσματα δευτερολέπτου. Εγώ συνειδητοποιώ ότι κάτι δεν έχει πάει καλά. Δεν είναι ζωντανό. Ήταν μία σοκαριστική κατάσταση εκείνη τη στιγμή.
Φανερά αναρτημένη η παιδίατρος είπε στο δικαστήριο: «Δεν μου έχει τύχει ξανά «καλό παιδί» να φύγει έτσι. Πήρα μονάδα και είπα «έχω παιδί που έχει πεθάνει, ελάτε γρήγορα». Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν πως θα μπορούσε να είναι ένα επεισόδιο σπασμών, να έχει κάνει υποτονία και δίνω φάρμακο και ξεκινούν ΚΑΡΠΑ αμέσως. Το έδωσα σαν πρώτη βοήθεια. Ξεκινάμε ΚΑΡΠΑ και ΑΜΠΟΥ».
Η ίδια περιέγραψε τους γονείς του παιδιού, σοκαρισμένους: «Θυμάμαι ότι κάποια στιγμή η μητέρα έβαλε τα χέρια στο κεφάλι. Έδειχνε ότι ήταν κάτι που δεν το περίμενε. Ενημερώνουμε πως πρέπει να γίνει νεκροψία-νεκροτομή. Θυμάμαι μία αντίδραση, δεν θέλανε, δεν κατάλαβα καλά. Παίρνω τηλέφωνο και την διευθύντρια μου την κυρία Μπάκα. Δεν μπορεί να το πιστέψει και εκείνη. Ήρθε η κυρία Μπάκα και ανέλαβε αυτό το ρόλο να μιλήσει με τους γονείς. Δεν ρώτησαν από τι έφυγε το παιδί. Μετά από 1-2 ώρες, μάζεψαν τα πράγματα τους και ήρθαν και μας χαιρέτησαν και μας ευχαρίστησαν. Ήταν ευγενικοί, σωστοί απέναντι μας, δεν αντιλήφθηκα κάτι να με στρέσαρε στην συμπεριφορά τους».
Απαντώντας σε ερωτήσεις διέψευσε τους ισχυρισμούς της Ρούλας Πισπιρίγκου, που στο απολογητικό της υπόμνημα υποστήριξε πως οι γιατροί δεν ανταποκρίθηκαν στην έκκληση της για βοήθεια. «Ποτέ δεν με έπιασε η κατηγορούμενη από το μπράτσο για να μου πει «κάνε κάτι». Εγώ μπήκα μέσα και έκανα τη δουλειά μου. Δεν μου έκανε αίσθηση στο τέλος κάτι να με προβληματίσει, ήταν στεναχωρημένοι, πονεμένοι, μας χαιρέτησαν και έφυγαν» είπε η μάρτυρας.
Η παιδίατρος έκανε λόγο για «αιφνίδιο» θάνατο της Μαλένας και σημείωσε πως συζητήθηκε μεταξύ των γιατρών. «Το συζητήσαμε, προβληματιστήκαμε πάρα πολύ, περιμέναμε την ιατροδικαστική και μας έκανε εντύπωση διότι δεν το είχαμε δει. Μετά πληροφορηθήκαμε και για το άλλο παιδί και λέμε «λες να ήταν κάτι κληρονομικό;». Ήμασταν όλοι προβληματισμένοι και απορημένοι».