Tου Χαράλαμπου Β. Κατσιβαρδά
Είναι πρόδηλον, ότι, έκπαλαι, τα Χριστούγεννα αποτελούσαν, το απώγειο, μίας ανείπωτος και ακατάληπτης μαγείας, ιδίως δε, η προσδοκία της ελεύσεως των εορτών, με ότι αυτό συνεπάγετο.
Οι προετοιμασίες, ο στολισμός, η αγορά των αδηρίτως αναγκαίων για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι αλλά και συν τοις άλλοις, η προσφορά αλλά και η αποδοχή δώρων, ως ένδειξη εγνωμοσύνης, τα οποία δώρα συνοδεύονται εκ των προσηκουσών ευχών και φιλοφρονήσεων.΄
Ανέκαθεν δηλαδή, η περίοδος των Χριστουγέννων ήτο συνυφασμένη με την περίοδο της ξεγνασιάς, της αγάπης, της αλληλεγγύης και της συγχωρέσεως καθότι, δια έναν παράδοξο τρόπο, περιέρρεαι κάτι, ανεξιχνιάστο και απροσδιόριστο, ίσως, το αψίκορον των παιδικών μας χρόνων, το οποίο αναβιώνει, κάθε χρόνο, ανήμερα των Χριτουγεννένων και της Προωτοχρονικάς και η όλη χαλαρή ιδιοκουλτούρα των εορτών, μας καθιστά μικρά παιδία, συνομιλήκους πλέον με τα ανήλικα τέκνα μας, όπου ψάλλουμε όλοι μαζί τα καλάντα, παίζουμε με τα λαμπιόνιτα του στολισμένου δένδρου και εν ταυτώ απολαμβάνουμε, άνευ ετέρου τινός και άνευ να υπάρχει αύριο, τα ετερόκλητα γλυκίσματα και εν γένει τα εορταστικά παίγνια.
Προς τούτοις, ανταλάσσουμε κατά τις ημέρες αυτές της προσωρινής ανάπαυλας, πολυποίκιλες ευχές, αποστέλλουμε ευχετήριες κάρτες, δίδουμε, εν άλλοις λόγοις εις τον εαυτό μας, μία στιγμιαία ανάσα ανακουφίσεως από την αδυσώπητη καθημερινότητα, περιάγουμε εαυτόν εις μίαν διαφορετική διάθεση, ίνα εορτάσωμεν και να βιώσωμεν τις Άγιες Αυτές Ημέρες.
Εν τούτοις όμως, το αναφυόμενο τιθέμενο ερώτημα, ιδίως όταν εκλείψει η μικρά αυτή ανάπαυλα από την καθημερινότητά μας και νομοτελειακά επαναρχόμεθα εις την προτεραία κατάσταση του ανηλεούς ανταγωνισμού και της σφοδρής αυτής αντιπαραθέσεως, κάνουμε τον απολογισμό και περιρχόμεθα εις ένα πνιγηρό αδιέξοδο, ή εις καταστάσεις θλίψης.
Τούτο διότι, πέραν από την προσκόλλησή μας εις τις υλιστικές απολαύσεις, την αλληλοδιαδοχή καταναλώσεων, πέραν τούτου ουδέν, παρήλθαν ανεπιστρεπτί, δια τον ενεστώσα ενιαυτό και τα παρόντα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονινιά, η εορτή του Μεγάλου Βασιλείου και ημείς δεν αποκομίσαμε ουδέν, πέραν από της εξ ορισμού και εξ αντικειμένου πεπερασμένες και θνησιγενείς υλικές απολαύσεις, απλώς εξ αφορμής της Γεννήσεως του Θεανθρώπου.
Είναι λοιπόν πρόδηλον ότι, η Ζωή παρέρχεται, τα Χριστούγεννα, ναι μεν συνιστούν ανυπερθέτως, μία περίοδο αποχής από την βοή της καθημερινότητας και την τριβή του κόσμου, ωστόσο όμως εάν, δεν βυθοσκοπήσουμε εις την πνευματική πτυχή των Χριστουγέννων, εάν δεν συνειδητοποιήσουμε μετ’ εναργείας, τι εστί η Γέννεσις του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, εάν δεν μελετήσωμεν, το τρόπου δια τον οποίο ετέχθη εν φάτνη, ο Βασιλεύς των Ουρανών, ταπεινά καίτοι αποτελεί τον Θεάνθρωπο, δηλαδή τον Υιό του Θεού του Μονογενούς, όστις κατεδέχθη να ενδυθεί τον ανυθρώπινο σώμα ως Θεάνθρωπος και να υποστεί εκουσίως την βάναυση και κατάφωρα άδικη μεταχείριση από τους Πολιτειακούς άρχοντες, γνωρίζοντας εξ αρχής το τι μέλλει γενέσθαι, πλην όμως, προτίμησε να βιώσει, εις τον Ζωοποιόν Σταυρό, τον μαρτυρικό θάνατο και μετά ταύτα, να συγκλονίσει την πλάση, με την εκκωφαντική Ανάστασή Του δια μέσου του Άδη, καταργώντας εκ βάθρων τον θάνατο δια του ιδικού του Θανάτου ενώπιον ενωπίω, μεταλαμπαδεύοντας το ζείδωρο και το ανέσπερο φως της αληθείας απανταχού εις τον κόσμο.
Ο Κύριος Ημών Ιησού Χριστός Ανεστήθη, διδάσκοντας αμά τη γεννήσει του, την οντολογική εξανάσταση του ανθρωπίνου προσώπου καταλείποντας ως γνήσια παρακαταθήκη την αιώνιο Ζωή, ο ίδιος Ο Κύριος μας, υπέστη τα πάνδεινα δια ημάς, εν τω Γολγοθά και πολλώ δε μάλλον, εν της Σταυρώσει του, πλην όμως επέλεξε την οδό της καρτερίας, ακολουθώντας τις απαρασάλευετες αρχές, εξ ού και Ανεστήθη, ως εικός, την Τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς, μεταλαμπαδεύοντας εις ημάς τους ανθρώπους του ευαγγελικό μήνυμα της ολοσχερούς καταργήσεως του θανάτου.
Εν κατακλείδι, καθίσταται δυστυχία να είσαι άθεος, αλλά και να παρέλθουν οι ημέρες αυτές άνευ Χριστού και άνευ της ζώσης Ορθοδόξου εμβιώσεως της πραγματικότητας, άλλως ο άνθρωπος θα επανάλθει εις την στυγνή και άνυδρη καθημερινότητα, άνευ ουσιαστικής βελτιώσεως και πνευματικής εξελίξεως.
Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω και Στ.Ε
Ανεξάρτητος Βουλευτής
