του Χαράλαμπου Κατσιβαρδ΄΄΄΄΄΄ά
Το ποιήμα του Αλεξανδρανού Ποιητού Καβάφη, επέλεξε, ως ευφάνταστο και πολύφερνο τίτλο, ο Αλέξης Τσίπρας, ο πρώην Πρωθυπουργός, εις το βιβλίο του, ένθα, άμα τη εκδόσει του, προεκάλεσε κατά συρροή, τα φώτα των δημοσιογραφικών συγκροτημάτων, προκειμένου να αποτιμηθεί η καθολική συνεισφορά εις τον πολιτικό βίο αλλά και ιδίως κατά την κρίσιμη περίοδο, αρχής γενομένης εκ του έτους 2015 και εντεύθεν, όπου τότε η Ελλάς έβαινε επί κινουμμένης άμμου, με επισφαλές το μέλλον, καθότι κλυδωνιζόταν, από τις αλλεπάλληλες δογματικές αστοχίες της κυβερνήσεως.
Ο Αλέξης Τσίπρας, ένα πρόθυμος πολιτικός να εκτελέσει τις έξωθεν εντολές, άνευ ψήγματος εθνικής αυτουσυνειδησίας, με επισφράγισμα, την λαομίσητη συνθήκη των Πρεσπών, καθώς και το ανεξίτηλο στίγμα της παρ’ ολίγον, οικονομικής καταβαραθρώσεως και οικονομικού εκτροχιασμού της Πατρίδος μας. Ο τότε Πρωθυπουργός, ομολογουμένως, πέραν της ιδιαίτατα σύνθετης, περίπλοκης και δυσμενούς διεθνούς οικονομικής συνθήκης, είχε να διαχειριστεί και τις ετερόκλητες ιδεολογικές τάσεις οι οποίες ενδιαιτώντο εις τους κόλπους του ιδίου του κόμματος του.
Τότε ο Σύριζα συγκέντρωνε ακραία αριστερές και εν μέρει αντιδημοκρατικές τάσεις, προτού, μετασχηματισθεί βαθμηδόν και μεταλλαχθεί εις ένα σύγχρονο αστικό κεντροαριστερό κόμμα, ασφαλώς εισέτι και σήμερον, μετά την έξοδο του Τσίπρα, το κόμμα κατακερματίσθηκε και εκκινήθηκε ένας σφοδρός πόλεμος κατ’ αλλήλων, με φραξιοναλιστική διάθεση, με αποτέλεσμα, ο διαρκής αυτός εμφύλιος σπαραγμός να καταποντίσει τον Σύριζα στις δημοσκοπήσεις.
Ο Τσίπρας, απομακρύνθηκε εκ της ενεργούς πολιτικής και κατέφυγε εις τις Η.Π.Α όπου και συμφώνως τουλάχιστον προς τα δημοσιεύματα συμμετείχε εις διάφορες δημόσιες διαλέξεις και εξελισσόταν, πολιτικά αλλά και επικοινωνιακά. Τοκετός, φρονώ, αυτής της περιηγήσεως του, ήτο και το βιβλίο του, ούτως ώστε να αποτελέσει το εφαλτήριο, εν τοσούτω, μίας τουτεντεύθεν πανηγυρικής επανόδου, η οποία θα σηματοδοτήσει την εκ νέου συνένωση, της κεντροαστεράς διεμβολίζοντας και το ασθμαίνον Πασόκ, το οποίο δια της παρωχημένης ρητορικής του, επιδιώκει να διεκδικήσει την εξουσία, παντί προσφόρω τρόπω.
Ο Τσίπρας δια του βιβλίου του, επιδιώκει να οριοθετήσει το παρελθόν, ούτως ώστε ο μελλοντικός τοκετός ενεργούς τυχόν ενασχολήσεως με την πολιτική να εδράζεται εις μία στέρεη και καινοφανή βάση, έχοντας ήδη επικριθεί δια μέσου του βιβλίου του. Αφενός το περίτεχνος τρόπος χειρισμού, αποδεικνύει την ύπαρξη ενός ορθολογιστή τεχνοκράτη, καίτοι, ενός άνευ λεμοδαίτου, παρά ενός, κατ’ ευφημισμόν δογματικού αριστερού, καθότι το ύφος του και η πρόσδεση του, με τις Η.Π.Α, περισσότερο με κεντροδεξιό ηγέτη, προσιδιάζει και ούχι με κατ’ επίφαση, αντικαπιταλιστή, θιασώτη του διεθνισμού και θεματοφύλακα της εν Ελλάδι αριστεροφροσύνης.
Ο κονιορτός τον οποίο δημιούργησε η παρουσία του βιβλίου του πραναγγέλλει την πιθανή επίσπευση της επανόδου εις την κεντρική πολιτική σκηνή πλήρως ανακαινισμένος και πολύφερνος, ακριβώς επειδή επικοινωνιακά αποπειράται να εξοβελίσει και να άρει το στίγμα των εσφαλμένων και αντικροούομενων για το εθνικό συμφέρον χειρισμών το πρώτο εξάμηνο εν έτει 2015.
Η μελαγχολική αναζήτηση και ο νόστος περί της έννοιας της Ιθάκης το οποίο μετέρχεται ως προμετωπίδα του βιβλίου του, παραπέμπει εις τον ιδεαλισμό του ονείρου και το αναφές της τέλειας πολιτικής έννοιας δηλαδή, καταδεικνύει το διαρκές ζητούμενο και την διαδρομή εις τα δύο άκρα μίας εκκρεμούς διελκυστίνδας, την οποία μοιραία αποδέχεται ως πολιτική ειμαρμένη, με δυνατότητες μελλοντικής παρεμβατικής διορθώσεως, ευαγγελιζόμενος την ενωτική παλινόρθωσή του, εκθρονίζοντας εκκωφαντικά την «επάρατο» δυστοπική δεξιά.
Η μη αυτοκριτική, η αμετανόητη πεποίθηση περί του αυτοσκοπού της πηδαλιουχήσεως του τόπου και της συνακόλουθης νομής της εξουσίας, δεν γιγνώσκω κατά πόσο, συνιστούν θετικές παράμετρους, για τον οιονδήποτε οσάκις ικανός έστω και εξ αντικειμένου εμφαίνεται, την στιγμή την οποία, οι συνθήκες υπαγορεύουν την διακυβέρνηση του τόπου από έναν μη δεδοκιμασμένου ηγέτη, δηλαδή από έναν πολιτικό άνδρα ο οποίος θα είναι λαοπρόβλητος, έμπεριος με ερείσματα εις τον λαό μα προπαντώς άφθαρτος- το γε υν έχον, οψόμεθα των εξελίξεων.
Χαράλαμπος β Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω και Στ.Ε
Ανεξάρτητος Βουλευτής
