Του Χαράλαμπου Β Κατσιβαρδά
Η αδυσώπητη φθορά του χρόνου, επιδρά διαβρωτικά προς την καθημερινότητα της ζωής μας, μεταβάλλοντας την εξωτερική μας εμφάνιση, ένεκεν και συνεπεία, της, παντελώς αναπόδραστης ροής της δυναμικής του χρόνου, ο οποίος ρέει αναφώς, με αποτέλεσμα εν ριπή οφθαλμού, το σήμερα να γίνεται εχθές και το αύριο σήμερα, άνευ ουσιαστικής συνειδητοποιήσεως της αενάου περιδηνήσεως της ζωής μας.
Έχουμε, ενίοτε, την πεπλανημένη πεποίθηση, ότι ημείς ορίζουμε, ορθολογιστικά την ζωή μας και η κατάρτιση και μόρφωση αποτελεί την πανάκεια δια την ρύθμιση των πάντων, πλην όμως τούτου, επί τη πράξη δεν επαληθεύεται και δεν ισχύει, διότι, η φύση μας καθίσταται θνησιγενής και υποκείμεθα εις τους κανόνες της φθοράς, εκόντες άκοντες.
Ως εκ τούτου το ζητούμενο είναι η αυθυπέρβαση από την χωροχρονικά όρια της φθοράς, εις τα οποία έχει εγκλωβισθεί ο άνθρωπος, ο οποίος ότι και να ευαγγελισθεί ή να διεκδικήσει θα προσκρούει εις τα ασφυκτικώς στενά όρια του κτιστού, καθότι οι πεπερασμένες δυνάμεις του, ουδόλως εξικνούνται πέραν τούτων των ορίων, ούτως ώστε να ψηλαφήσει την απόλυτη ελευθερία πέραν από τους υπαρξιακούς καταναγκασμούς.
Την οντολογική εκζητούμενη επανάσταση, την κατέφερε ο Θεάνθρωπος ο οποίος πήρε ενσυνειδήτως τις αμαρτίες των θνητών, ημών των χορικών πλασμάτων, του, δια της Θυσιαστικής Αυταπαρνήσεως Του, και του Σταυρικού του Μυστηρίου, προκρίνοντας και σταθμίζοντας τελεολογικώς, την ανιδιοτελή θυσία με την ίδια του την Ανθρώπινη Υπόσταση, χάριν της ιδικής μας ελευθερίας, εν άλλοις λόγοις, διευλαύνεται από παράφωρη αγάπη δια ημάς, εξ ού και επέλεξε λίαν ενσυνειδήτως ο Ϊδιος ο Υιός του Θεού, να θέσει Ευατόν, εθελοθύτως και εθελοτρέπτως, προς την βάναυσον μεταχείριση των Ρωμαίων και εν τέλει να καταδεχθεί καταφώρως άδικα, χωρίς να του αναγνωρισθεί το καλό που έκανα στους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους Του, καίπερ Θεάνθρωπος, προτιμώντγας, να πεθάνει δια την ημετέρα Σωτηρία.
Η θυσία του Υιού του Θεού του Μονογενούς, λογίζεται το μείζον οντολογικά γεγονός και συνιστά ανυπερθέτως τον οδοδείκτη του βίου μας δια όλους μας καθότι ο Θεός, κατέλυσε τον θάνατο δια του Θανάτου, καταδεχόμενος να καταδευθεί εις τον Άδη, ο ίδιος ο Υιός του Θεού αυτοπροσώπως, δίκην της ιδικής μας Σωτηρίας, θυσιάσθηκε δια ημάς τα δημιουργήματά μου, αποδεικνύοντας την δύναμη και ισχύς του και συντρίβοντας κατά κράτος, τον αλαζόνα εωσφόρο, κατακρήμνισε το διάβολο και διασκόρπισε φως προς όλες τις κατευθύνσεις, χαράσσοντας, την οδό της αιώνιας ζωής με την ίδια την ιδική του Ζωή καίτοι Θεός, και μετά ταύτα εδοξάσθη, ως ήτο προδιαγεγραμμένο κατά τας Γραφάς, να Αναστηθή πανηγυρικώς.
Η παρακαταθήκη του Κυρίου ημών Ιησού Χριτού, προς όλους ημάς, τους κατ’ εικόνα και καθ’ ημέρα, ελευθέρως και αβιάστεως καθ’ ομοίωσιν με τον Δημιουργό μας, συνιστά ανυπερθέτως μία αντικειμενική πραγματικότητα, την οποία καλούμεθα να διαχεριστούμε, πλην όμως απαιτείται να τείνουμε ευήκοον ούς, προς την ψηλάφηση της αληθείας του σύμπαντος κόσμου, μία αλήθεια η οποία καθίσταται αρρήκτως συνυφασμένη, με την αιώνιο ζωή, την υπέρβαση των φυσικών καταναγκασμών και της φθοράς, η οποία εγκαθιδρύθηκε εκ της πτώσεως των πρωτοπλάστων εκ του Παραδείσου αρχήθεν της δημιουργίας του Κόσμου.
Ο Νέος Αδάμ, ο αληθινός θεός, κατήργησε άπαξ και δια παντός δια μέσου της θυσίας του θάνατο, τον σκοτάδι και κληροδότησε ασμένως την απαρασάλευτη κληρονομία του, χάριν του ανιδιοτελούς και ασύλληπτου ενδιαφέροντος προς τον άνθρωπο.
Η Ανάσταση συνιστά το κορυφαίο γεγονός εις την ιστορία του σύμπαντος την μοναδική οντολογική εκ βάθρων και άρδην ανατροπή του σύμπαντος κόσμου, καθότι, αποδομήθηκε το κτιστό του κόσμου, διότι ο Θεός είναι άναρχος και δρα κατά βούληση, επί το βέλτιον του ανθρωπίνου συμφέροντος το οποίο συνίσταται εις την εξακολούθηση της ζωής του εις το διηνεκές και τους αιώνες των αιώνων.
Εν κατακλείδι, ας ζήσωμεν, έστω και διολίγον δίκην ανακωχής, ενόψει της Μεγάλης και Αγίας Εβδομάδος του Εκουσίου Πάθους του Κυρίου μας πνευματικά ίνα μαλακώσει η καρδιά μας, προκειμένου να υποδεχθούμε τον Νυμφίου εν τω μέσω της Νυκτός και ας ψάλλουμε άπαντες ψυχί τε και πνεύματι, Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας, ούτως ώστε να ευωδιάσει η ψυχή μας και να κατακλυσθούμε από πραγματικά ελπιδοφόρα και ανυπόκρτια συναισθήματα.
Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω και του Σ.τ.Ε
Ανεξάρτητος Βουλευτής.
