Η εκλογή του Σωκράτη Φάμελλου ως προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με ανανέωση, αλλά είναι σαν να αλλάζεις καναπέ στο ίδιο σαλόνι: καινούργιο χρώμα, ίδια ιστορία. Όταν ο Φάμελλος ανακοινώθηκε ως πρόεδρος, πολλοί είπαν ότι φέρνει έναν αέρα ηρεμίας. Η αλήθεια; Είναι σαν να έχεις τον Πολάκη με φίλτρο καλοσύνης. Φωνάζει; Όχι. Σου ρίχνει βλέμμα; Ναι. Κάνει επανάσταση; Ίσως, αλλά πρώτα ρωτάει αν μπορεί.
Φάμελλος: Ο διακριτικός ηγέτης που δεν θα ενοχλήσει κανέναν (ή σχεδόν κανέναν)
Αν ο Παύλος Πολάκης είναι ο φίλος που πάντα θα σου πει ότι έκανες λάθος, αλλά με το ύφος του «θα σε φτιάξω», ο Φάμελλος είναι αυτός που απλώς θα σε κοιτάξει σαν να λέει «πρέπει να τα βρεις μόνος σου». Στο μικροσύμπαν του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό είναι πρόοδος. Ο νέος πρόεδρος είναι γνωστός για την ευγένειά του, κάτι που μάλλον ξενίζει σε κόμμα όπου οι συνθήκες συζήτησης μοιάζουν με οικογενειακό τραπέζι στα Χριστούγεννα.
Το δίδυμο Φάμελλος-Τσίπρας: Ένα πολιτικό buddy movie
Ας είμαστε ειλικρινείς, ο Τσίπρας δεν χρειάζεται τίτλο για να είναι αφεντικό. Η εκλογή Φάμελλου είναι η πολιτική εκδοχή του «εσύ θα οδηγείς, αλλά το GPS το κρατάω εγώ». Ο Αλέξης συνεχίζει να κινεί τα νήματα, ενώ ο νέος πρόεδρος αναλαμβάνει τον ρόλο του ευγενικού μεσάζοντα. Είναι σαν να λες στον σερβιτόρο να φέρει το φαΐ σου ήπια καυτερό – ξέρεις ότι κάποιος στο παρασκήνιο το τσεκάρει.
Το απόλυτο κουμάντο Τσίπρα: Μάστορας στα παρασκήνια
Μπορεί ο Τσίπρας να έχει αφήσει την καρέκλα, αλλά η επιρροή του παραμένει έντονη. Είναι ο φίλος που δεν θα σου πει τι να κάνεις, αλλά θα αφήσει τον καφέ του στο τραπέζι σου, έτσι ώστε να θυμάσαι ποιος ήταν εδώ πριν από σένα. Κι αν νομίζετε ότι ο Φάμελλος θα αναλάβει όντως τα ηνία, θυμηθείτε: ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια παράδοση στην οποία το «ομαδικό πνεύμα» σημαίνει «ο Αλέξης αποφασίζει».
Ο ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ ενότητας και χάους
Μετά την εκλογή, ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει την πολυπόθητη ισορροπία. Από τη μία, ο Φάμελλος υποτίθεται ότι φέρνει το στοιχείο της συναίνεσης. Από την άλλη, η δυναμική της βάσης μοιάζει με πάρτι έκπληξη: όλοι ξέρουν ποιος είναι ο τιμώμενος, αλλά κανείς δεν λέει το όνομά του. Ο στόχος είναι να μην διχαστεί το κόμμα. Το αποτέλεσμα; Ένα πολιτικό τοπίο που θυμίζει οικογενειακή γιορτή, όπου ο καθένας περιμένει να δει ποιος θα πετάξει πρώτος την μπηχτή.
Φάμελλος: Ο ηγέτης με άρωμα ουδετερότητας
Η στρατηγική του νέου προέδρου είναι να μην ενοχλήσει κανέναν. Αυτό, σε συνδυασμό με την «ευγένεια» που του αποδίδεται, τον κάνει τον τέλειο πολιτικό camouflager. Δεν ξεσηκώνει τα πλήθη, αλλά ούτε τους αφήνει αδιάφορους. Είναι ο τύπος που θα χτυπήσει το ποτήρι στο γάμο για να ευχηθεί, χωρίς να πειράξει το πρόγραμμα.
Ο Πολάκης της ευγένειας
Αν ο Πολάκης είναι το τσίπουρο που καίει, ο Φάμελλος είναι το βραδινό χαμομήλι. Δεν σημαίνει ότι δεν έχει ισχύ ή άποψη, αλλά ξέρει πώς να τις εκφράζει χωρίς να προκαλεί σεισμό. Στο πλαίσιο αυτό, είναι ο ιδανικός αντίποδας σε ένα κόμμα που συχνά κινείται μεταξύ επανάστασης και συμβιβασμού.
Τι σημαίνει για τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή η αλλαγή;
Η εκλογή Φάμελλου είναι μια προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να δείξει ότι προχωρά μπροστά, χωρίς να ξεχνά τις ρίζες του. Το ερώτημα είναι αν αυτή η αλλαγή θα μπορέσει να συσπειρώσει το κόμμα ή αν θα οδηγήσει σε νέες εσωτερικές συγκρούσεις. Σε κάθε περίπτωση, το μακρύ χέρι του Τσίπρα θα παραμένει παρόν, έτοιμο να επέμβει αν χρειαστεί.
Πολιτική αλχημεία made in ΣΥΡΙΖΑ
Ο Σωκράτης Φάμελλος μπορεί να είναι το νέο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο πραγματικός αρχιτέκτονας των κινήσεων παραμένει ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι μια συνεργασία που θυμίζει χορό τάνγκο: ο ένας κάνει τα βήματα μπροστά, αλλά ο άλλος κρατάει τον ρυθμό. Και όπως λένε, στο τάνγκο δεν μπορείς να κρυφτείς – όλοι ξέρουν ποιος είναι ο πραγματικός αρχηγός της παράστασης.
