Ευθύνες της τότε κυβέρνησης και της Περιφέρειας Αττικής για τη διαχείριση πριν και μετά την φωτιά της 23ης Ιουλίου 2018 στην Ανατολική Αττική, επέρριψε στην κατάθεση της στην δευτεροβάθμια δίκη για την φονική πυρκαγιά στο Μάτι, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας.
Η κ. Κωνσταντοπούλου, μάρτυρας κατηγορίας στην υπόθεση καθώς είχε υποβάλει μήνυση για την τραγωδία, είπε πως πλην της κ. Δούρου και των συγκατηγορουμένων της, αυτοδιοικητικών και στελεχών της Πυροσβεστικής, ευθύνες έχουν και τότε κυβερνητικοί παράγοντες που εξαρχής ενδιαφέρθηκαν μόνο για την συγκάλυψη «του ολέθρου». Τόνισε δε, πως ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Τόσκας, «θα έπρεπε να είναι κατηγορούμενος και όχι μάρτυρας στην δίκη».
Η μάρτυρας αναφέρθηκε σε «πλήρη απουσία ειδοποίησης των κατοίκων που κινδύνευαν από την φωτιά, για απόλυτη εγκατάλειψη και πλήρη απουσία συνδρομής» όπως είπε, ενώ συμπλήρωσε: «Εκατόν τέσσερις άνθρωποι πέθαναν όπως δεν πεθαίνουν ούτε στον πόλεμο. Ούτε στον πόλεμο δεν χτυπάει μια σειρήνα, δεν μένουν άνθρωποι αβοήθητοι στη θάλασσα…Αν η δικαιοσύνη επισφραγίσει το στυγερό αυτό έγκλημα, τότε το μήνυμα προς την κοινωνία είναι ότι οι πολίτες είναι απροστάτευτοι».
Όπως κατέθεσε η κ. Κωνσταντοπούλου, θεωρεί πως για το «έγκλημα στο Μάτι» πρέπει να ασκηθούν διώξεις για κακουργηματικές πράξεις. Έτσι, είπε στο δικαστήριο πως πρέπει να παραπέμψει την υπόθεση για να δικαστεί για κακούργημα. «Είναι πρόδηλος ο δόλος σε έκθεση. Θα έπρεπε να είναι κακούργημα και αντιμετωπίστηκε σαν ένα τροχαίο χωρίς θύματα. Υποβαθμίστηκε ποινικά η υπόθεση. Αυτό το έγκλημα δεν μπορεί να εξεταστεί αποκομμένο από την πολιτική του διάσταση. Θα καταστήσουμε σαφές ότι είναι μια υπόθεση που ενέχεται άρρηκτα η τότε κυβέρνηση. Και η επόμενη κυβέρνηση προήγαγε πρόσωπα που είναι κατηγορούμενοι».
Η μάρτυρας είπε πως παρά τον υψηλό βαθμό επικινδυνότητας στην περιοχή την επίμαχη μέρα, «οι άνθρωποι δεν είχαν ειδοποιηθεί από κανέναν, με αποτέλεσμα να αντιληφθούν την φωτιά όταν έφτασε στην αυλή τους. Ο σχεδιασμός ήταν ανύπαρκτος. Δεν υπήρχε πρόνοια για τίποτα. Ο κίνδυνος ήταν γνωστός σε επίπεδο πρωθυπουργού. Κάποιοι όμως, δυστυχώς, έπαιξαν στα ζάρια τις ανθρώπινες ζωές. Οι άνθρωποι δεν έλαβαν καμία ειδοποίηση και η τηλεόραση εξακολουθούσε να προβάλει την φωτιά στην Κινέτα. Έσπευσαν στην θάλασσα ακαθοδήγητοι, χωρίς να τους πλαισιώνει κανένας».
Στην κατάθεση της αναφέρθηκε σε πλήρη απουσία σχεδίου διάσωσης ανθρώπων και αντί αυτού, στην ύπαρξη «οργανωμένου σχεδίου συγκάλυψης» από το ίδιο βράδυ.
Αναφερόμενη στην σύσκεψη στο Συντονιστικό της Πυροσβεστικής στο Χαλάνδρι υπό τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, το βράδυ μετά την επέλαση της φωτιάς, η κ. Κωνσταντοπούλου κατέθεσε πως ενώ γνώριζαν για καμένους, πνιγμένους και εγκαυματίες, «δεν είπαν τίποτε. Οι μηχανισμοί συγκάλυψης έδρασαν από την πρώτη στιγμή. Δεν δημοσιοποιήθηκε τίποτε για το “ολοκαύτωμα”,αλλά παρασιωπήθηκε η κατάσταση για πολλές ώρες μέχρι να σκηνοθετηθεί η απόπειρα συγκάλυψης. Βλέπαμε στους δέκτες μας σκηνοθετημένες παραστάσεις, ενώ άνθρωποι είχαν χαθεί ή χαροπάλευαν μέσα στην θάλασσα» είπε, κάνοντας λόγο για διαχρονική ατιμωρησία του πολιτικού προσωπικού.
Τόνισε δε, ότι «μία παράμετρος της ατιμωρησίας είναι ότι δεν έχει ασκηθεί δίωξη για το Λιμενικό».
Στο πλαίσιο αυτής της «επιχείρησης συγκάλυψης» η μάρτυρας ενέταξε «τις “θεωρίες” περί “αυθαίρετων κτισμάτων” και διάφορα που ακούσαμε, όπως την θεωρία περί ανάγλυφου τύπου μπακλαβά» προκειμένου να ενοχοποιήσουν τα θύματα και να αποσοβήσουν ευθύνες». Τόνισε δε, πως ο ίδιος ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής είχε σπεύσει να ζητήσει έρευνα «με πρώτο ερευνώμενο αδίκημα τα αυθαίρετα κτίσματα».
Τέλος, σημείωσε ότι στην περίπτωση των κατασκηνώσεων του Δήμου Αθηναίων «υπήρξε η ενδεδειγμένη ενημέρωση και εκκένωση και αυτό καταδεικνύει πως αν και οι άλλοι αρμόδιοι ενεργούσαν με τον ίδιο τρόπο, δεν θα είχαμε ούτε ένα θύμα. Δεν ήταν μοιραίο ότι έχασαν τόσοι άνθρωποι τη ζωή τους: συνδέεται απόλυτα με πράξεις και παραλείψεις κατηγορουμένων που είναι ενώπιον σας και άλλων που δεν έφτασαν ποτέ στη δικαιοσύνη».
Η κατάθεση της κ. Κωνσταντοπούλου θα συνεχιστεί και στην επόμενη δικάσιμο.
Ο κ. Νίκος Γιαννόπουλος δήλωσε:
«Ελπίζω και φαντάζομαι να μην είναι μεγαλύτερος ο αριθμός των θυμάτων. Τι θα πει αταυτοποίητα μέλη; Αν είναι μέλη της δικής μου οικογένειας θα πρέπει να ταφούν με σεβασμό εκεί που είναι και οι υπόλοιποι. Θα πρέπει να επιληφθεί ο εισαγγελέας, να γίνει εκταφή και να προχωρήσουμε σε διερεύνηση τι είναι αυτός ο ομαδικός τάφος και τι περιέχει».
Ταφή ξένων ατόμων σε κλειστά φέρετρα
Στην περιγραφή ενός μακάβριου σκηνικού προσχώρησε ο Άρης Χερουβείμ, συγγενής δυο θυμάτων, που μιλώντας στους δημοσιογράφους περιέγραψε: «Στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο, άλλη κυρία που έχασε τον πατέρα της και η ίδια τον ανακάλυψε μέσα στο αυτοκίνητό του – είχαν μείνει μόνο τα οστά – τον έθαψε και πρόσφατα έκαναν εκταφή και διαπίστωσαν ότι υπήρχε μία σορός, η οποία είχε σάρκα και ρούχα και διαπίστωσε τελικά ότι η σορός δεν ήταν του πατέρα της.
Κατά συνέπεια κάθε λογικός άνθρωπος θα μπορούσε να υποθέσει, έχοντας υπόψιν ότι μας έδωσαν κλειστά φέρετρα και δεν μας επέτρεψαν να τα ανοίξουμε να δούμε τι έχουν μέσα, μπορούμε να κάνουμε κάλλιστα όποια υπόθεση θέλουμε για το τι θάψαμε. Κάτι το οποίο είναι ποινικό αδίκημα, έχει παραγραφεί, αλλά θα μπορούσαμε να κινήσουμε αστικές διεκδικήσεις».