Θα τον ψάχνω «Εκεί στο νότο», ντυμένο «σαν τον παλιό στρατιώτη», να γράφει, «έλα ψυχούλα μου» κι ο άλλος να γίνεται… «Τούρκος στο Παρίσι». Να μου λέει για «Λίβερπουλ-Πάτρα- Βαρκελώνη» και να με κοιτά με «μάτια δίχως λογική».
Τώρα, «ψίθυρος στη μοναξιά», φυγή στην αιωνιότητα. Έφυγε ο Ισαάκ Σούσης. Ο άνθρωπος με το πάθος για τα στιχάκια και τη ζωή. Η εμπνευσμένη ψυχή. Το ανήσυχο πνεύμα . Πάει να βρει τους φιλοσόφους και τους συγγραφείς που λάτρεψε.
«Εκεί στο Νότο, που τρίζει ο θάνατος κι η αγάπη κάνει κρότο».
Στο καλό φίλε, τράβα να βρεις τον Λαυρέντη να γράψετε τα τραγούδια του Παραδείσου!
Ν.Γ.Σ
Ο Ισαάκ Σούσης έκανε μια εντυπωσιακή είσοδο στο ελληνικό τραγούδι με τα θρυλικά “Ένας Τούρκος στο Παρίσι” και “Νότος”, και τα δυο στο κλασικό πλέον album “Παυσίλυπο” του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα το 1996.
Εκτός από στίχους είχε δημοσιεύσει -μεταξύ άλλων – την ποιητική συλλογή “Κλίνατε επ’ άπειρον” στις εκδόσεις Γαβριηλίδης και κείμενα σε συλλογικές δουλειές και βιβλία-αφιερώματα, όπως το “Ρύζι στον ατμό” που δημοσιεύτηκε στον συλλογικό τόμο “Φλέρυ: η φεγγαρική αηδόνα”.
“Μεγάλωσα στην Αθήνα και έτσι δεν έχω ρίζες, σπουδαίο πλεονέκτημα στις μέρες μας. Αντίθετα από τους καταγόμενους από επαρχία υποχρεώθηκα μόνο σε υπαρξιακές, μέχρι στιγμής, μετακινήσεις, περιπλανώμενος μια ζωή στα ίδια μέρη και ερωτήματα, ποιος είμαι, από πού έρχομαι, πού πάω. Ένα μεγαλύτερο κοινό με ξέρει από τα τραγούδια μου και προτιμώ να με ξέρει έτσι. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα δημοσίευα ποτέ ποιήματα, αν δεν με έσπρωχνε ο εκδότης και φίλος Σάμης Γαβριηλίδης, δεν ήθελα περισσότερους μπελάδες και φίλους” διαβάζουμε για εκείνον στις εκδόσεις Αρμός.
