Γράφει ο Κωνσταντίνος Καλόγηρος
Αρκετά χρόνια πριν, το «Αλ Τσαντίρι Νιουζ», εκμεταλλευόμενο την τότε μεγάλη του τηλεθέαση και απήχηση, σύστησε τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα στον ελληνικό λαό.
Ήξερε ο ελληνικός λαός τι αντιπροσώπευε ο ΣΥΡΙΖΑ; Όχι. Ήταν γνωστή η επικινδυνότητα και η τοξικότητα του κόμματος; Όχι. Ωστόσο, η ελληνική κοινωνία, πιεσμένη όσο ποτέ από την παγκόσμια οικονομική κρίση που ξεκίνησε με την κατάρρευση της Lehman Brothers και οδήγησε στην ελληνική δημοσιονομική κρίση και τα μνημόνια, αναζητούσε απεγνωσμένα μια ριζική αλλαγή.
Μια αλλαγή με πρωταγωνιστή ένα νέο πρόσωπο, απαλλαγμένο από τις παθογένειες του συστήματος που την είχε φέρει στη χρεοκοπία. Όλα αυτά καθιστούσαν τον Αλέξη Τσίπρα φαινομενικά ιδανικό για την αλλαγή που ο λαός αναζητούσε.
Δυστυχώς, όμως, για τον ίδιο τον λαό και τη χώρα, αυτή η επιλογή αποδείχθηκε η χειρότερη δυνατή. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα κόμμα “τσαντίρι” με έναν εξαιρετικά επικοινωνιακό αρχηγό. Το αποτέλεσμα; Χειρότερο από κάθε προσδοκία!
Η «πρώτη φορά αριστερά» αποδείχθηκε καταστροφική, σαν σύγκρουση κομήτη με τη Γη. Παραλίγο να μην μείνει τίποτα όρθιο: Κλείσιμο τραπεζών, επιβολή capital controls στα δικά μας χρήματα, υποθήκευση της χώρας για 100 χρόνια, και επιβολή νέων – και αχρείαστων – μνημονίων.
Προστέθηκαν ακόμη τα σκάνδαλα με τις τηλεοπτικές άδειες, τα βοσκοτόπια, οι απόπειρες χειραγώγησης της δικαιοσύνης και ο έλεγχος ανεξάρτητων θεσμών. Στοχοποίηση πολιτικών αντιπάλων και άλλα πολλά.
Ευτυχώς, στην Ελλάδα υπήρξαν και υπάρχουν ανεξάρτητοι θεσμοί που λειτούργησαν, επιτρέποντας στη χώρα να αντέξει αυτόν τον αριστερό “Αρμαγεδώνα”.
Και όπως όλα επιστρέφουν εκεί από όπου ξεκίνησαν, φτάσαμε στην τελευταία πράξη του δράματος. Αυτά που βλέπουμε σήμερα να εξελίσσονται στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η φυσική του κατάληξη. Ένα συνοθύλευμα ανθρώπων με ιδεολογίες γεμάτες παραισθήσεις και τοξικότητα, χωρίς κανέναν σεβασμό σε δημοκρατικές διαδικασίες. Το φυσικό επακόλουθο ήταν ο αποκλεισμός του Κασσελάκη από τη διαδικασία εκλογής προέδρου.
Ό,τι δεν τους συμφέρει ή δεν τους ταιριάζει, το τελειώνουν… τόσο απλό!
Αυτή είναι η αντίληψή τους για τη δημοκρατία, έτσι λειτουργούν. Αυτό ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ: ξεκίνησε σαν “τσαντίρι”, και τελειώνει σαν “τσίρκο”.
