Πολιτικοί και ειδικοί στον χώρο της άμυνας ζητούν πλέον ανοιχτά να συζητηθεί το ενδεχόμενο η Σουηδία να αποκτήσει δικά της πυρηνικά όπλα, φοβούμενοι τις πρόσφατες παραβιάσεις εναέριου χώρου και τις επιθέσεις με drones που αποδίδονται στη Ρωσία.
Δεξιές και κεντροδεξιές φωνές έχουν βάλει το θέμα στο δημόσιο διάλογο: ο Τζίμι Άκεσον (Σουηδοί Δημοκράτες) είπε ότι «όλα πρέπει να είναι στο τραπέζι», ενώ ερευνητές άμυνας πρότειναν την εξέταση «ανεξάρτητων πυρηνικών επιλογών με σουηδική συνιστώσα». Το επιχείρημα ενισχύεται από αυξημένη δραστηριότητα drones στην περιοχή της Βαλτικής και περιστατικά σε Δανία και Πολωνία, που οδήγησαν σε ενισχυμένη επιτήρηση από το ΝΑΤΟ.
Ωστόσο υπάρχουν σοβαρά εμπόδια:
- Τεχνικά και οικονομικά: Ειδικοί προειδοποιούν ότι η ανάπτυξη πυρηνικού οπλοστασίου είναι τεράστιο βιομηχανικό έργο που απαιτεί χρόνια και μεγάλα κεφάλαια, καθώς και υποδομές παραγωγής ειδικών υλικών.
- Ιστορικά και νομικά: Η Σουηδία έχει μακρά παράδοση υπέρ της μη διάδοσης και του αφοπλισμού· υπέγραψε τη Συνθήκη Μη Διάδοσης το 1968 και πολλά από τα παλιά προγράμματά της αποσυναρμολογήθηκαν.
- Πολιτικά και κοινωνικά: Η κοινή γνώμη κατά κανόνα είναι αντιπυρηνική και μια τέτοια μονομερής κίνηση θα προκαλούσε διεθνείς αντιδράσεις.
Υπάρχουν επίσης προτάσεις για εναλλακτικές λύσεις, όπως η συμμετοχή σε κοινή ευρωπαϊκή πυρηνική στρατηγική, που συζητήθηκε από ευρωβουλευτή των Χριστιανοδημοκρατών. Κάποιοι αναλυτές υπενθυμίζουν ότι η Σουηδία είχε ιστορικά τεχνογνωσία — ακόμη και μυστικά προγράμματα την εποχή του Ψυχρού Πολέμου — αλλά τα αποθέματα και οι υποδομές που θα απαιτούνταν σήμερα έχουν κατά μεγάλο μέρος διαλυθεί.
H συζήτηση για τα πυρηνικά έχει ανοίξει στη Σουηδία εξαιτίας του επιδεινούμενου περιβάλλοντος ασφαλείας, αλλά η μετάβαση από τη δημόσια συζήτηση στην πραγματική υλοποίηση θα συγκρουστεί με τεράστιες τεχνικές, νομικές, πολιτικές και οικονομικές δυσκολίες — και δεν θεωρείται απλή ή άμεση επιλογή.
