Toυ Χαράλαμπου Β Κατσιβαρδά
Η δυσώδης οσμή σήψεως, η οποία αναδύεται διαχρονικώς, εκ του Ελλαδικού Κράτους, καθίσταται λίαν έντονος, ιδίως, εκ της περιόδου της μεταπολιτεύσεως και εντεύθεν, καταδεικνύοντας, εμφατικώς εν τέλει, το δομικό έλλειμα δημοκρατίας σε καίριους τομείς, αναδεικνύοντας εύγλωττα την κρατούσα αντίληψη της εννοίας του κράτους ως «λάφυρο», εκ μέρους της εκάστοτε εκτελεστικής εξούσίας, η οποία θέτει ως αυτοσκοπό την νομή αυτής.
Υπό το πρόσχημα, της ελευθερίας, των ατομικών δικαιωμάτων, η Ελλάς λεηλατήθηκε σφόδρα, εκ των πρώτων διδαξάντων της διαφθοράς, ήτοι τους εκπροσώπους της σοσιαλεπώνυμης φενάκης, οι οποίοι επ’ ονόματι, του δημαγωγικού λαικισμού, καλλιέργησαν τοξικό μίσος εις τον λαό, με αποτέλεσμα να νομιμοποιηθεί τεχνηέντως, εις το συλλογικό υποσεινήδητό του, η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος ως μία επαναστατικη μορφή κατά του αόριστου «κατεστημένου», αλλά και εν ταυτώ, εδραίωσε εις την βάση της κοινωνίας, την εσφαλμέμη και φαύλη βεβαίως αντίληψη, ότι ο λαός δικαιούται τα πάντα και αμνηστεύεται για τα πάντα αρκεί το Πασόκ να είναι εις το διηνεκές εις την εξουσία.
Η κρατικίστικη αυτή διαβρωτική νοοτροπία Σοβιετικού τύπου, η οποία εγκαθιδρύθηκε έκπαλαι, εκ μέρους του Πασόκ, συνεχίστηκε, εξακολουθητικώς και επί μακρόν, παρά τις προσπάθειες της κυβερνήσεως του Κωνσταντίνου Καραμανλή να επανιδρύσει το κράτος με ριζοτόμες για τον τόπο μεταρρυθμίσεις, καίτοι προσέκρουσαν σφόδρα εις το εριζωμένο συνδικαλιστικό κατεστημένο του ευρυτέρου δημοσίου, αλλά και του Αντώνη Σαμαρά ο οποίος πηδαλιούχησε ίσως στην πιο ταραχώδη και κλυδωνιζόμενη μεταπολιτευτικά περίοδος το Κράτος μας, να μείνει εντός της Ευρωπαικής οικονομικής Ζώνης, διασφαλίζοντας την εθνικής μας αξιοπρέπεια.
Το αυτό επιχειρεί να κάνει η παρούσα κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα, ήδη υφίσταται, εισέτι και σήμερον, τις επαχθείς, συνέπειες της ανεύθυνης προηγούμενης κυβερνήσεως του Τσίπρα, εν τούτοις όμως έχουν γίνει σταθερά και αρκούντος ικανοποιητικά, βήματα προόδου, ωστόσο όμως, ένεκεν και συνεπεία του πολύκροτου σκανδάλου του Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε δέον όπως ο κ Μητσοτάκης να επιδείξει εφεξής μηδενική ανοχή, σε τέτοιου είδους φαινόμενα, εκριζώντας χρόνιες σοβούσες παθογένειας επί την λειτουργία του κράτους ή την σχέση επιτέλους αυτού, με την Ευρωπαική Ένωση.
Ασφαλώς όπου υπάρχουν αποδεδειγμένα ευθύνες να αποδοθούν προσηκόντως και ακριβοδικαίως, ωστόσό όμως δεν γίνεται δεκτό η παρούσα κυβέρνηση να καταστεί απολογητής και ο Πρωθυπουργός αποδιοπομπαίος τράγος, της διαχρονικής υποβόσκουσας δυσλειτουργίας του Κράτους μας.
Απλώς απαιτείται ο Πρωθυπουργός άμεσα, να θέσει το δάκτυλο επί των τύπων των ήλων, να εξαρθρώσει θύλακες διαπλοκής ανεξαρτήτως κόμματος και να σπεύσει ταχέως να υλοποιήσει αμελλητί τις αδηρίτες αναγκαίες μεταρρυθμίσεις δια την εξυγίανση τέτοιου είδους διαχρονικών σηψαιμικών φαινομένων.
Η διττή υποκρισία συλλήβδην της αντιπολιτεύσεως αλλά ιδιαίτατα ο υπερεκχειλίζον φαρισαισμός του Πασόκ, προκαλεί θυμηδία εις όποιους έχουν μνήμη αναφορικώς με τις άτοπες ηθικοκολογίες του κ. Ανδρουλάκη αλλά κα εν γένει την αδυναμία του Πασόκ να ασκήσει σοβαρή αξιωματική αντιπολίτευση και να ανεβάσει ουσιωδώς τα ποσοστά του, εξ αυτού του λόγου, επιλέγει μία αορίστως και ατόπως επαναλμβανόμενη μονοθεματική τακτική, δια να πλήξει δήθεν εκ βάθρων την κυβέρνηση, η οποία ουχί μόνον δεν παράγει ουδένα πειστικό αποτέλεσμα αλλά εις τον αντίποδα, δημιουργεί κιόλας αλγεινή εντύπωση προς την κοινή γνώμη.
Περαιτέρω, το θεσμικό εν γένει έλειμμα, τηρουμένων των αναλογιών, αυτές τις ημέρες, κατέστη έτι περαιτέρω ψηλαφητό τοις πάσι, με τους τηλεανακριτές και τους τηλέ-Εισαγγελείς, οι οποίοι αντιθεσμικά «κουνούσαν τα δάκτυλα» προς τους φερόμενους ως εμπλεκομένους, οι οποίοι εκουσίως παραιτήθησαν, εξ ευθιξίας και πλήρους ενσυναισθήσεως του θεσμικού τους εν γένει ρόλου.
Η αυτοαναγόρευση ορισμένων Μ.Μ.Ε εις οιονεί δικαστική εξουσία, λίαν αυθαιρέτως, η απαγγελία κατηγοριών, η διασπορά ψευδων ειδήσεων και οι επί μακρόν τηλεοπτικές ανακρίσεις συνιστούν σημεία των καιρών, δια μία συνολική συζήτηση, ολικής αναμορφώσεως και ουσιαστικής οριοθετήσεως των θεσμών αλλά και θωρακίσεως του Νομικού και Πολιτικού Πολιτισμού, καθότι ο εκάστοτε διαπρύσιος δημοσιογράφος, δρων ως κήνσορας ηθικισμού, ουδαμώς δύναται θεσμικά να εγκαλεί τον εκάστοτε φερόμενο ως εμπλεκόμενο, την στιγμή την οποιά δεν έχει ασκηθεί εισέτι προκαταρκτική εξέταση εκ μέρους της Εισαγγελίας, ή εκ μέρους της Βουλής δια ευθύνες τυχόν Υπουργών, εν άλλοις λόγοις δεν έχουν επακολουθήσει άπασες οι αλληλοδιαδοχικές διαδικαστικές πράξεις δια την έγκυρη εξιχνίαση και διαλεύκανση της εκάστοτε υποθέσεως.
Εν πάση περιπτώσει είναι διάφορη η πολιτική ευθύνη, από τον ποινική, σαφώς υφίσταται μία εύθυρυπτη διαφορά, αλλά ως προς την ποινική απαιείται χρόνος και οι καθ’ ύλην αρμόδιοι θεσμικοί φορείς να επιληφθούν τηρώντας απαρεγκλίτως τα δικαιώματα των οιονεί κατηγορουμένων καθώς και τα αντικειμενικά εχέγγυα της δικαίας δίκης, μέχρις ότου αναλάβει εν τέλει ο φυσικός δικαστής, ενώ η πολιτική ευθύνη συνεπάγεται την ανάληψη της ευθύνης ως ένδειξη εντιμότητητας και πλήρους επιγνώσεως των πολιτικών δρωμένων, πέριξ της κυβερνήσεως σου, πράγμα το οποίο έπραξε ο Πρωθυπουργός ευθύς αμέσως και άνευ ετέρου τινός, διαμηνύοντας και επαγγελόμενος την, τουτεντεύθεν επίδειξη μηδενικής ανοχής προς τις διαχρονικές κρατικές παθογένειες οι οποίες προέρχονται εκ του παρεληλυθότος και εξικνούνται αναποδράστως, εις την σημερινή κυβέρνηση.
Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω και Στ.Ε
Ανεξάρτητος Βουλευτής
