Η αντίστροφη μέτρηση για την ανάδειξη της νέας πρωταθλήτριας Ευρώπης έχει αρχίσει με την Ίντερ και την Παρί να διεκδικούν τον τίτλο, αλλά να μην έχουν την ευκαιρία να προσθέσουν το όνομα τους σε μία λίστα που περιλαμβάνει 12 ομάδες.
Στην ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και του Champions League, η κατάκτηση του τροπαίου αποτελεί από μόνη της ένα κατόρθωμα. Όταν όμως συνοδεύεται από μια αήττητη πορεία, τότε η επιτυχία παίρνει θρυλικές διαστάσεις. Μόλις δώδεκα ομάδες έχουν φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης χωρίς να γνωρίσουν ούτε μία ήττα, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα τους στη διοργάνωση. Από τον Άγιαξ του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου μέχρι τη σύγχρονη κυριαρχία της Μάντσεστερ Σίτι και της Ρεάλ Μαδρίτης, αυτές οι ομάδες δεν κατέκτησαν απλώς τον τίτλο.
Ίντερ (1963/64)
Το Μάιο του 1964, η Ίντερ κατέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία της το Κύπελλο Πρωταθλητριών, επικρατώντας της Ρεάλ Μαδρίτης με 3-1 στον τελικό που διεξήχθη στο Praterstadion της Βιέννης.
Η ομάδα του Μιλάνου ολοκλήρωσε αήττητη την πορεία της στη διοργάνωση, με επτά νίκες και δύο ισοπαλίες, γράφοντας ιστορία στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Την επιτυχία αυτή μάλιστα δεν άργησε να την επαναλάβει, καθώς την επόμενη σεζόν διατήρησε τα ευρωπαϊκά της σκήπτρα.
Άγιαξ (1971/72)
Στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1972, ο Άγιαξ επιβεβαίωσε την κυριαρχία του στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, επικρατώντας της Ίντερ με 2-0 στο Ρότερνταμ, χάρη σε δύο γκολ του Γιόχαν Κρόιφ.
Ήταν ο δεύτερος διαδοχικός ευρωπαϊκός τίτλος για τη μεγάλη ομάδα του Άγιαξ, που εκείνη την εποχή άφηνε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του με το επαναστατικό total football. Οι Ολλανδοί ολοκλήρωσαν την πορεία τους στη διοργάνωση αήττητοι, με επτά νίκες και δύο ισοπαλίες σε εννέα αγώνες.
Νότιγχαμ Φόρεστ (1978/79)
Στον τελικό του Μονάχου, η Φόρεστ χρειάστηκε ένα και μόνο γκολ για να επικρατήσει της Μάλμε και να ανέβει στην κορυφή της Ευρώπης. Το τρόπαιο συνοδεύτηκε από ένα εντυπωσιακό αήττητο ρεκόρ με έξι νίκες και τρεις ισοπαλίες σε εννέα αγώνες.
Λίβερπουλ (1980/81)
Με ένα γκολ του Άλαν Κένεντι στο 82ο λεπτό, η Λίβερπουλ κατέβαλε την αντίσταση της Ρεάλ Μαδρίτης με 1-0 στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1981, που διεξήχθη στο Παρκ ντε Πρενς στο Παρίσι.
Οι «κόκκινοι» ολοκλήρωσαν αήττητοι την ευρωπαϊκή τους διαδρομή εκείνη τη χρονιά, με έξι νίκες και τρεις ισοπαλίες σε εννέα αγώνες. Μάλιστα, στα ημιτελικά απέκλεισαν την Μπάγερν Μονάχου χωρίς να κερδίσουν κανένα από τα δύο ματς, 0-0 στο Άνφιλντ και 1-1 στο Μόναχο ήταν αρκετά για να τους στείλουν στον μεγάλο τελικό χάρη στο εκτός έδρας γκολ.
Λίβερπουλ (1983/84)
Η Λίβερπουλ κατέκτησε για ακόμη μία φορά το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1984, επικρατώντας της Ρόμα μέσα στο Ολίμπικο, στη διαδικασία των πέναλτι (4-2), μετά το 1-1 στην κανονική διάρκεια και την παράταση.
Στον δρόμο προς τον τελικό, οι «κόκκινοι» απέκλεισαν τη Μπιλμπάο στον δεύτερο γύρο με ισοπαλία 0-0 εκτός έδρας και νίκη 1-0 στο Άνφιλντ, ενώ επικράτησαν και στα υπόλοιπα έξι ματς της διοργάνωσης. Η ομάδα του Τζο Φάγκαν διατήρησε το αήττητο σε όλη τη διοργάνωση, επιβεβαιώνοντας την κυριαρχία της στην Ευρώπη και σηκώνοντας το τέταρτο ευρωπαϊκό τρόπαιο στην ιστορία της.
Μίλαν (1988/89)
Η Μίλαν κατέκτησε το τρίτο Κύπελλο Πρωταθλητριών της ιστορίας της τη σεζόν 1988/89, ολοκληρώνοντας την πορεία της στη διοργάνωση αήττητη.
Στον δεύτερο γύρο, οι «ροσονέρι» βρέθηκαν να χάνουν στο Βελιγράδι από τον Ερυθρό Αστέρα, όταν ο αγώνας διακόπηκε λόγω πυκνής ομίχλης. Το παιχνίδι επαναλήφθηκε την επόμενη νύχτα και έληξε 1-1, με την ομάδα του Αρίγκο Σάκι να παίρνει την πρόκριση στη διαδικασία των πέναλτι με σκορ 4-2.
Ακολούθησε η σαρωτική εμφάνιση απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης στα ημιτελικά, με συνολικό σκορ 6-1, ενώ στον τελικό η Μίλαν διέλυσε τη Στεάουα Βουκουρεστίου με 4-0 στο «Καμπ Νου», φτάνοντας στην κορυφή της Ευρώπης με επιβλητικό τρόπο.
Με πέντε νίκες και τέσσερις ισοπαλίες σε εννέα παιχνίδια, η Μίλαν έγραψε μια από τις πιο εντυπωσιακές αήττητες πορείες στην ιστορία της διοργάνωσης και επανέφερε το ιταλικό ποδόσφαιρο στο ευρωπαϊκό προσκήνιο.
Ερυθρός Αστέρας (1990/91)
Το 1989 η περιπέτεια του Ερυθρού Αστέρα στο Κύπελλο Πρωταθλητριών έσβησε μέσα στην ομίχλη και τον αποκλεισμό από τη Μίλαν. Δύο χρόνια αργότερα, όμως, η τύχη ήταν με το μέρος των Γιουγκοσλάβων, που έγραψαν ιστορία κατακτώντας το τρόπαιο και μάλιστα χωρίς να ηττηθούν.
Στον τελικό του Μπάρι απέναντι στη Μαρσέιγ, το 0-0 διατηρήθηκε τόσο στην κανονική διάρκεια όσο και στην παράταση. Οι παίκτες του Ερυθρού Αστέρα όμως ήταν ψύχραιμοι στη διαδικασία των πέναλτι, όπου επικράτησαν με 5-3 και ανέβηκαν στην κορυφή της Ευρώπης.
Η πορεία μέχρι τον τελικό ήταν εντυπωσιακή, αποκλείοντας κατά σειρά τις Γκρασχόπερς, Ρέιντζερς, Ντινάμο Δρέσδης και Μπάγερν Μονάχου. Ο συνολικός απολογισμός των Γιουγκοσλάβων στην πορεία προς την κορυφή ήταν πέντε νίκες και τρεις ισοπαλίες.
Μαρσέιγ (1992/93)
Δύο χρόνια μετά τον χαμένο τελικό του 1991 απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα, η Μαρσέιγ επέστρεψε και αυτή τη φορά δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου, επικράτησε με 1-0 της Μίλαν χάρη σε κεφαλιά του Μπαζίλ Μπολί, κατακτώντας το Κύπελλο Πρωταθλητριών για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Ήταν η παρθενική σεζόν της διοργάνωσης με την ονομασία Champions League (1992/93), και η Ολιμπίκ Μαρσέιγ έγινε ταυτόχρονα τόσο η πρώτη πρωταθλήτρια του «νέου» θεσμού όσο και η πρώτη γαλλική ομάδα που σήκωσε το ευρωπαϊκό τρόπαιο.
Η Μαρσέιγ ολοκλήρωσε έτσι αήττητη την πορεία της προς την ευρωπαϊκή κορυφή με απολογισμό 7 νίκες και 4 ισοπαλίες σε 11 παιχνίδια.
Μίλαν (1993/94)
Με μια από τις πιο εντυπωσιακές εμφανίσεις στην ιστορία των ευρωπαϊκών τελικών, η Μίλαν συνέτριψε τη Μπαρτσελόνα με 4-0 στο ΟΑΚΑ και κατέκτησε το Champions League τη σεζόν 1993/94. Ήταν ο πρώτος τίτλος για τους «ροσονέρι» στη νέα εποχή της διοργάνωσης και ο τρίτος μέσα σε πέντε χρόνια.
Η ομάδα του Φάμπιο Καπέλο είχε γνωρίσει την πίκρα της ήττας στον τελικό του 1993 από τη Μαρσέιγ, αλλά έναν χρόνο μετά επέστρεψε αποφασισμένη. Η πορεία της στη διοργάνωση ήταν αήττητη με επτά νίκες και πέντε ισοπαλίες.
Άγιαξ (1994/95)
Τη σεζόν 1994/95, ο Άγιαξ δεν άφησε περιθώριο αμφισβήτησης: κατέκτησε αήττητος τόσο την Eredivisie όσο και το Champions League, ολοκληρώνοντας μία από τις πιο θρυλικές χρονιές στην ιστορία του ολλανδικού ποδοσφαίρου.
Η ομάδα του Λουίς φαν Χάαλ κυριάρχησε απόλυτα στην Ευρώπη, σημειώνοντας επτά νίκες και τέσσερις ισοπαλίες στη διοργάνωση. Στα ημιτελικά, διέλυσε την Μπάγερν Μονάχου με 5-2 στον επαναληπτικό, ενώ στον τελικό της Βιέννης νίκησε τη Μίλαν με 1-0 χάρη σε γκολ του 18χρονου Πάτρικ Κλάιφερτ.
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1998/99)
Τον Μάιο του 1999, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ γράφει ιστορία με έναν από τους πιο επικούς τελικούς στην ιστορία του Champions League. Βρισκόμενη πίσω στο σκορ από την Μπάγερν Μονάχου μέχρι τα τελευταία λεπτά, η ομάδα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον σκόραρε δύο γκολ στις καθυστερήσεις και κατέκτησε το ευρωπαϊκό τρόπαιο με 2-1, ολοκληρώνοντας ένα αδιανόητο τρεμπλ.
Η πορεία προς την κορυφή δεν είχε ούτε μία ήττα φυσικά. Με μία νίκη και μία ισοπαλία στον δεύτερο προκριματικό γύρο, πέντε νίκες και έξι ισοπαλίες στη φάση των ομίλων και στα νοκ-άουτ, η Γιουνάιτεντ έκλεισε τη διοργάνωση αήττητη.
Μπαρτσελόνα (2005/06)
Η Μπαρτσελόνα είχε κατακτήσει για πρώτη φορά το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1992, την τελευταία χρονιά της διοργάνωσης με την παλιά της ονομασία. Χρειάστηκε να περάσουν 14 χρόνια για να ξαναβρεθεί στην κορυφή της Ευρώπης, αυτή τη φορά με απόλυτη κυριαρχία και αήττητη πορεία.
Υπό την καθοδήγηση του Φρανκ Ράικαρντ, η Μπαρτσελόνα του 2005/06 κατέκτησε το Champions League χωρίς να γνωρίσει ήττα: εννέα νίκες και τέσσερις ισοπαλίες οδήγησαν τους «μπλαουγκράνα» στον τελικό του Παρισιού, όπου επικράτησαν της Άρσεναλ με 2-1, χάρη σε ανατροπή στα τελευταία λεπτά.
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (2007/08)
Το 2008, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επέστρεψε στην κορυφή της Ευρώπης, κατακτώντας το Champions League για τρίτη φορά στην ιστορία της και δεύτερη με τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον στον πάγκο της, και το πέτυχε και πάλι χωρίς να γνωρίσει ήττα.
Στον τελικό της Μόσχας απέναντι στην Τσέλσι, οι «κόκκινοι διάβολοι» χρειάστηκαν τη διαδικασία των πέναλτι (6-5) μετά το 1-1 της κανονικής διάρκειας και της παράτασης, με τον Έντβιν φαν ντερ Σαρ να γίνεται ήρωας της βραδιάς. Η Γιουνάιτεντ ολοκλήρωσε τη διοργάνωση με εννέα νίκες και τέσσερις ισοπαλίες.
Μπάγερν Μονάχου (2019/20)
Σε μια από τις πιο ιδιαίτερες σεζόν στην ιστορία του Champions League, λόγω της πανδημίας, η διοργάνωση άλλαξε μορφή από τα προημιτελικά και μετά, με μονούς αγώνες σε ουδέτερα γήπεδα και χωρίς την παρουσία κόσμου.
Μέσα σε αυτό το πρωτοφανές σκηνικό, η Μπάγερν Μονάχου του Χάνσι Φλικ κυριάρχησε απόλυτα. Η αρχή έγινε με τη σαρωτική νίκη 8-2 επί της Μπαρτσελόνα στη Λισαβόνα, στον προημιτελικό που έγραψε ιστορία. Ακολούθησε η νίκη στον ημιτελικό επί της Λυών (3-0) και τέλος, το 1-0 στον τελικό απέναντι στην Παρί Σεν Ζερμέν.
Οι Βαυαροί ολοκλήρωσαν τη διοργάνωση με 11 νίκες σε 11 αγώνες, πετυχαίνοντας το απόλυτο ρεκόρ και κλείνοντας τη σεζόν με τρεμπλ (Bundesliga, Κύπελλο Γερμανίας, Champions League).
Μάντσεστερ Σίτι (2022/23)
Η σεζόν 2022/23 γράφτηκε με χρυσά γράμματα στην ιστορία της Μάντσεστερ Σίτι. Η ομάδα του Πεπ Γκουαρδιόλα κατέκτησε για πρώτη φορά το Champions League, πετυχαίνοντας ένα ιστορικό τρεμπλ, και το έκανε χωρίς ούτε μία ήττα στη διοργάνωση.
Στον τελικό της Κωνσταντινούπολης, η Σίτι επικράτησε της Ίντερ με 1-0 χάρη στο γκολ του Ρόδρι, φτάνοντας στο τρόπαιο έπειτα από χρόνια κυριαρχίας εντός συνόρων και απογοητεύσεων στην Ευρώπη.
Η πορεία της περιλάμβανε οκτώ νίκες και πέντε ισοπαλίες σε 13 αγώνες. Το πιο ηχηρό μήνυμα ήρθε στα ημιτελικά, όταν διέλυσε τη Ρεάλ Μαδρίτης με συνολικό σκορ 5-1, αποδεικνύοντας πως ήταν έτοιμη για τον πολυπόθητο ευρωπαϊκό τίτλο.
Ρεάλ Μαδρίτης (2023/24)
Μπορεί να μοιάζει αυτονόητο πως η Ρεάλ Μαδρίτης, η πολυνίκης του θεσμού με 15 κατακτήσεις, έχει καταφέρει να σηκώσει το Champions League αήττητη. Κι όμως, η «βασίλισσα» χρειάστηκε να περιμένει μέχρι τη σεζόν 2023/24 για να πετύχει αυτό το μοναδικό επίτευγμα.
Η ομάδα του Κάρλο Αντσελότι ολοκλήρωσε τη διοργάνωση με απολογισμό εννέα νίκες και τέσσερις ισοπαλίες, φτάνοντας έτσι στην κατάκτηση του 15ου Champions League της ιστορίας της. Στα προημιτελικά, οι Μαδριλένοι έδωσαν μάχη με τη Μάντσεστερ Σίτι, με τις δύο ομάδες να αναδεικνύονται ισόπαλες και στα δύο παιχνίδια. Εν τέλει η Ρεάλ πήρε την πρόκριση στη διαδικασία των πέναλτι με 4-3.
Στον τελικό του Γουέμπλεϊ, η Ρεάλ νίκησε τη Μπορούσια Ντόρτμουντ με 2-0 και πρόσθεσε ακόμα ένα τρόπαιο στη συλλογή της.
