Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ευρήματα της έρευνας που διενήργησε η Κάπα Research αναφορικά με το πώς αντιλαμβάνονται οι Έλληνες την εκκλησία, στο πλαίσιο σειράς ερευνών αξιολόγησης των σημαντικότερων θεσμών με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τη Μεταπολίτευση.
«Τι σημαίνει ”πιστεύω”;», «Πώς αντιλαμβάνονται οι Έλληνες τον θεσμό της Εκκλησίας;» και «Τι σημαίνει Πάσχα το 2024;» είναι μερικά από τα ερωτήματα που δομούν την μεγάλη έρευνα της Κapa Research που είδε σήμερα το φως της δημοσιότητας.
Δείτε ΕΔΩ ολόκληρη την έρευνα της Κάπα Research
Εκκλησία: Τα κύρια ευρήματα της έρευνας
-Αναμφίβολα οι εμπειρίες της 20ετίας – η έκρηξη της τεχνολογίας, η οικονομική κρίση, η πανδημία, οι πολεμικές συγκρούσεις – έχουν θέσει την πίστη υπό δοκιμασία: 73% των ερωτώμενων δηλώνουν ότι πιστεύουν στον Θεό από 92% το 2005. Υπό αυτό το πρίσμα, για το 73%, η πίστη δεν έχει διαρκώς το βλέμμα στραμμένο στην αιωνιότητα, αλλά αναζητά την εφαρμογή της στη ζωή.
-Καθώς η πίστη εξελίσσεται σε μια υπαρξιακή στάση και αναζητά τη σχέση ασφάλειας, σιγουριάς ή εμπιστοσύνης για να αντιμετωπιστούν οι δυσκολίες και οι αβεβαιότητες, απομακρύνεται και από τη συχνότητα του εκκλησιασμού· ωστόσο, διατηρείται ένας «πυρήνας» της τάξης του 28% που επισκέπτεται την Εκκλησία τουλάχιστον μία φορά τον μήνα.
-Η Εκκλησία είναι πρώτιστα κοινωνία πιστών, σύμφωνα με τους ερωτώμενους: ο θρησκευτικός γάμος, η ταφή των νεκρών, το μάθημα των θρησκευτικών στην εκπαίδευση των παιδιών είναι ριζωμένα στη ζωή των Ελλήνων. Με εξαίρεση ένα 30% περίπου, η πλειονότητα αποδίδει στην Εκκλησία πνευματικό κυρίως ρόλο και αφήνει στο Κράτος τη ρύθμιση των κοινωνικών ζητημάτων. Εξ ου και η υποστήριξη στον διαχωρισμό Εκκλησίας – Κράτους, η οποία αυξάνεται στο πέρασμα της 20ετίας.
-Παρά τους κλυδωνισμούς, η Μεγάλη Εβδομάδα αγγίζει όλους σχεδόν τους Έλληνες: περισσότεροι από τους 8 στους 10 θα ακολουθήσουν κάποιο ή κάποια από τα μέρη του λειτουργικού δράματος.
-Το Πάσχα είναι για τους Έλληνες θρησκευτικό συναίσθημα, αλλά και μια γέφυρα μεταλαμπάδευσης της «ελληνικότητας» στις επόμενες γενιές. Ένα ισχυρό και σταθερό, στο πέρασμα του χρόνου, γενεσιουργό στοιχείο ταυτότητας.
Και το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η Εκκλησία ως θεσμός στέκεται μέσα στην πραγματικότητα που βιώνουν οι Έλληνες, δοκιμάζεται και αυτή μαζί τους, αλλά παραμένει για τους πολλούς μια εναπόθεση ελπίδας.
Στο ερώτημα «κατά πόσο εμπιστεύεστε κάθε έναν από τους παρακάτω θεσμούς για την πρόοδο και την ευημερία της χώρας μας;» το 38% απαντά πολύ (14%) ή αρκετά (24%) ενώ το 36% λίγο και το 25% καθόλου – ποσοστά που την κατατάσσουν στην 7η θέση πίσω από τον στρατό, την αστυνομία, την ΕΛΣΤΑΤ, την κυβέρνηση, τις επιχειρήσεις και το ΕΣΥ.
Στην ερώτηση αν η Εκκλησία πρέπει να έχει λόγο στα θέματα της καθημερινής ζωής των πιστών πέραν των πνευματικών ζητημάτων, πάνω από 6 στους 10 δίνουν αρνητική απάντηση.
Επίσης, αναφορικά με τη στάση της εκκλησίας απέναντι στον γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών το 55% εμφανίζεται να διαφωνεί. Ωστόσο, η συντριπτική πλειοψηφία δηλώνει αντίθετη με το ενδεχόμενο κατάργησης του μαθήματος των θρησκευτικών από τα σχολεία.
Και στο μείζον ερώτημα για τις σχέσεις κράτους με την Εκκλησία, 7 στους 10 τάσσονται υπέρ του διαχωρισμού. Το 23% των ερωτώμενων δηλώνουν ότι είναι κατά και ένα 7% δηλώνουν «δεν ξέρω, δεν απαντώ». Αξίζει, μάλιστα, να σημειωθεί πως από το 2003 έως σήμερα υπάρχει μια σαφής αυξητική τάση του αριθμού των ατόμων που υποστηρίζουν αυτόν τον διαχωρισμό.
